Περιπατώντας την ημέρα της Ανάστασης στην εκκλησία, φτάνοντας και με την άτυπη ιδιότητα του παρατηρητή θα σας αναφέρω συνοπτικά τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ:
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ:
- Η υποκρισία των "πιστών".
- Το καθήκον των "πιστών"
- Τα συνολάκια υψηλής ή χαμηλής ραπτικής (πρέπει κάπως να διοχετευθεί και αυτή η σεξουαλική ενέργεια) προς επίδειξη καλλίγραμμων σωμάτων, σε συνδυασμό με ανέκφραστα σνομπ πρόσωπα.
- Ο ήχος των ψαλμών.
- Τα αναμμένα κεριά των "πιστών" στο δρόμο.
Ο Χριστός αναστήθηκε για άλλη μια φορά, το πανηγύρι έλαβε τέλος και επικράτησε ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Όσο για το πανηγύρι του Πάσχα "εύχομαι" όσο το δυνατόν λιγότερα άτομα στο νοσοκομείο. Αλλά γιατί να λυπηθώ; τα αρνιά τα λυπήθηκε κανείς;
Να μην παραλείψω να πω ότι υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στην Ανάσταση του Χριστού.
- Η ματαιότητα των "πιστών"
- Το καθήκον των "πιστών"
Βέβαια μπορώ να δικαιολογήσω το τυπικό της προσέλευσης την συγκεκριμένη μέρα έστω τυπικά, έστω μηχανικά, έστω από καταπιεσμένη αναγκαιότητα έστω από λανθάνον φόβο θεού και καθωσπρεπισμό, γιατί όλοι το έχουμε βιώσει.
- Τα συνολάκια υψηλής ή χαμηλής ραπτικής (πρέπει κάπως να διοχετευθεί και αυτή η σεξουαλική ενέργεια) προς επίδειξη καλλίγραμμων σωμάτων, σε συνδυασμό με ανέκφραστα σνομπ πρόσωπα.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ:
- Ο ήχος των ψαλμών.
- Τα αναμμένα κεριά των "πιστών" στο δρόμο.
Ο Χριστός αναστήθηκε για άλλη μια φορά, το πανηγύρι έλαβε τέλος και επικράτησε ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Όσο για το πανηγύρι του Πάσχα "εύχομαι" όσο το δυνατόν λιγότερα άτομα στο νοσοκομείο. Αλλά γιατί να λυπηθώ; τα αρνιά τα λυπήθηκε κανείς;
Να μην παραλείψω να πω ότι υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στην Ανάσταση του Χριστού.
