ΤΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΑΥΤΟΕΚΦΡΑΣΗ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ....

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΜΑΣ; - ΑΔΕΙΑΣΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ

Γιατί χάνουμε την χαρά μας; Η απάντηση είναι πολύ απλή και έχει δύο όψεις. Κάνουμε παρέα με (ή συναντούμε) τα «λάθος» άτομα και δεν έχουμε την απαιτούμενη Αυτοεκτίμηση. Για να δούμε τώρα πως συνδυάζονται αυτά τα δύο. Όταν μπαίνεις στην διαδικασία να «ενδιαφερθείς» για την υποτιθέμενη άσχημη συμπεριφορά κάποιου, οτιδήποτε και αν είναι αυτό ουσιαστικά κάνεις κακό στον ίδιο σου τον εαυτό. Ό,τι και να σκέφτεται κάποιος για σένα δεν μπορεί να σου κάνει κακό γιατί κάνει κακό στον εαυτό του. Ό,τι και να σκέφτεσαι εσύ για κάποιον δεν μπορείς να του κάνεις κακό γιατί κάνεις κακό στον εαυτό σου. Και έτσι Αυτοεξουδετερώνεσαι. Όσες σκέψεις και αν κάνεις (όσο και να το αναλύσεις), είναι εγωιστικά, φλύαρα τεχνάσματα του νου χωρίς αντίκρισμα. Αυτού του είδους οι σκέψεις μπορούν να σου προσδίδουν την άτυπη ψευδαισθητική αίσθηση του νικητή. Αλλά είναι μια Ψευδαίσθηση. Ακόμα και η συγχώρεση μπορεί να είναι ψευδαίσθηση όταν η εγωική σκέψη λέει ότι πρέπει να μπω σε μια διαδικασία συγχώρεσης. Όταν είσαι Παρόν, όταν είσαι ο Εαυτός σου, δεν υπάρχει τίποτα για να συγχωρεθεί. Δεν υπάρχει υποκείμενο και αντικείμενο, άρα δεν υφίσταται καμία ψυχολογική σύγκρουση. Η ψυχολογική σύγκρουση υφίσταται μόνο όταν υπάρχει Κατακράτηση και Διαστρέβλωση της σκέψης. Τότε αντλείς ικανοποίηση και συγχωρείς μέσα σε ένα φαύλο κύκλο. Αυτή είναι η συνηθισμένη λειτουργία του ανθρώπου και είναι «κοινωνικά αποδεκτή».
Η Αλήθεια για τον Εαυτό σου όμως βρίσκεται Έξω από αυτόν τον κύκλο, έξω από την κοινή εγωιστική σκέψη και αυτό είναι ένα άλλο είδος Σκέψης. Αυτό μας οδηγεί στο Συμπέρασμα ότι στην Πραγματικότητα εμείς οι Άνθρωποι δεν έχουμε να χωρίσουμε Απολύτως Τίποτα και η Ενότητα είναι η φυσική κατάσταση μας. Έτσι Απλά. Όταν κάθε Γίγνεσθαι εκλαμβάνεται ως Είναι. Αυτή είναι η μεγάλη Αρχή.


Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Διήγημα5: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Ένας τελευταίος άνθρωπος είχε απομείνει στον κόσμο, αφού βίασε, σκότωσε, χόρτασε, απόλαυσε. Είχε χρησιμοποιήσει «κατά το δοκούν» οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ανθρώπινο χέρι.
Χειραγώγησε τον υλικό κόσμο.
Κατά παράδοξο τρόπο, η ηθική του κατάφερνε να συναγωνίζεται την ανηθικότητα του, και το αντίθετο.
Εκμεταλλεύτηκε μέχρι τελευταίας ρανίδας την εξουσία που του έδωσε η φύση.
Ένας διπλανός διάβολος του απέσπασε την προσοχή - ήταν μόνο κατά φαντασίαν μόνος του.
Χαμένος μέσα στις σκέψεις του, συνειδητοποίησε ότι ζει μέσα σε έναν κόσμο διαβόλων και αυτό τον έκανε να τρομάξει πάρα πολύ.
Αλλά αργότερα συνειδητοποίησε κάτι πολύ σημαντικότερο, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν διάβολοι χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Αφού δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ σκέψης και πράξης, τι πρέπει να κάνω; αναρωτήθηκε ο διάβολος.
Η απάντηση ήταν απλή: Πρέπει να πραγματοποιήσω την τελευταία υλιστική πράξη.
Η τελευταία πράξη ήταν, να μην κάνει Τίποτα.
Επιτέλους, είχε εισέλθει στον υλικό κόσμο των ιδεών - στην Πράξη.



ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ 5: ΣΙΝΤΑΡΤΑ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Πριν ένα περίπου χρόνο μία φίλη μου, μου έδωσε να διαβάσω αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο. Είχε πέσει στα χέρια μου και έπρεπε να το διαβάσω.
Δεν θα πω πολλά ως συνήθως. Είναι σίγουρα κατά την ταπεινή μου γνώμη το καλύτερο βιβλίο που έχει γράψει ο Έρμαν Έσσε. Θαρρείς πως μέσα σε αυτό το βιβλίο βρίσκεται συμπυκνωμένη ολόκληρη η φιλοσοφία του βουδισμού. Παραπέρα σε αυτό το βιβλίο Ίσως να βρίσκεται συμβολοποιημένη όλη; η γνώση για την ανθρώπινη ύπαρξη;.






ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ


Το Σιντάρτα είναι από τα βασικά μυθιστορηματικά τεκμήρια της σύγχρονης εποχής. Καταγραφή της πορείας ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και τη βαθύτερη αλήθεια της ζωής, γραμμένη με βιβλική σχεδόν απλότητα και ομορφιά, που καταλήγει σ' έναν παθιασμένο ύμνο της ατομικότητας και της πνευματικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι περίεργο που το βιβλίο τούτο, απαλλαγμένο από τις βαριές, αποπνικτικές αναθυμιάσεις της εποχής των ορθοδόξων και των δογμάτων, έγινε κάτι σαν ευαγγέλιο για τις γενιές του ποπ και του ροκ, για τις γενιές της σύγχρονης μαρκουζικής μεταμαρξιστικής αμφισβήτησης.
Μέσα στις λιγοστές σελίδες του Σιντάρτα, οι νέοι βρήκαν την πίστη, αποκαλυπτική αντανάκλαση του κόσμου που αγωνίζονται να δημιουργήσουν: ενός κόσμου όπου η πείρα και η γνώση κατακτούνται και δε χαρίζονται, όπου ο έρωτας είναι μαθητεία, γνωστική περιπέτεια κι όχι φτηνός συναισθηματισμός, ενός κόσμου, τέλος, όπου η ζωή προχωρεί προς το αύριο, χωρίς να δεσμεύεται από την πίστη και τις φιλοδοξίες κανενός χθες.
Είναι αμφίβολο αν υπάρχει στη σύγχρονη λογοτεχνία άλλο βιβλίο τόσο αποκαλυπτικό , τόσο πολύτιμο για τους νέους του καιρού μας... για όσους θέλουν να είναι νέοι.

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

"ΓΙΑΤΙ ΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΞΕΝΟΙ";

Ο κάθε άνθρωπος ζει στον δικό του μικρόκοσμο. Αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Παράλληλα μας συνδέουν η γη στην οποία κατοικούμε, η κοινωνία στην οποία ζούμε, ο ήλιος, ο ουρανός, τα αστέρια και η θάλασσα και τα απολαμβάνουμε από κοινού. Μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε την Φύση και τον συνάνθρωπο μας. Αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα και γινόμαστε ανεκτικοί. Κατανοούμε και συνεργαζόμαστε. Προσφέρουμε και λαμβάνουμε. Ευγνωμονούμε και χαιρόμαστε. Δημιουργούμε και εμπνεόμαστε. Συντροφεύουμε και ειρηνοποιούμε. Τελικά Επικοινωνούμε σε όλα τα επίπεδα.
Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να Αντιληφθούμε την σπουδαιότητα του μικρόκοσμου μας. Η αντίληψη της σπουδαιότητας του μικρόκοσμου του καθενός από εμάς έγκειται απλούστατα στην Αυτοαντίληψη.
Συμβαίνει όμως το εξής κοινότοπο λάθος: Οι άνθρωποι περιμένουν πάντα να φτάσουν κάπου, περιμένουν να γίνουν κάτι πάντα. Πρέπει διαρκώς κάτι να αποδεικνύουν. Και έτσι ο πολύτιμος χρόνος κυλάει και τίποτα δεν γίνεται. Τελικά οι άνθρωποι στην καλύτερη περίπτωση απομονώνονται σε κύκλους ή ομάδες αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζουν τίποτα στον κόσμο. Χοντραίνουν το ναρκισσιστικό εγώ τους πίσω από την ταμπέλα θρησκευτικότητα ή πνευματικότητα ή οτιδήποτε άλλο. Στην χειρότερη περίπτωση "διακηρύσσουν" την ατομικιστική ματαιοδοξία τους. Και; Κάπου στην πορεία χάνεται το μέτρο ή η σχέση μεταξύ βραδύτητας και επίσπευσης.
Οι άνθρωποι πάσχουν και πλαγιοκοπούν τις πεποιθήσεις τους αλλά πόσοι έχουν το θάρρος να τις αντιμετωπίσουν; Το να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό δεν σημαίνει να παραιτηθείς από την ζωή σου και να κάνεις μια άλλη ζωή. Δεν σημαίνει να βρεις άλλους φίλους, άλλη γυναίκα ή άλλο άνδρα. Δεν σημαίνει να αλλάξεις δουλειά. Δεν σημαίνει να αλλάξεις τις διατροφικές σου συνήθειες. Δεν σημαίνει να αλλάξεις θρησκεία. Δεν σημαίνει τίποτα από όλα αυτά. Αλλά μπορεί να σημαίνει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Δεν καταστρέφουμε ασυνείδητα αλλά αποσπόμαστε συνειδητά, όπου χρειάζεται.
Έχουμε αντιληφθεί τι είναι ο χρόνος και τι κάνουμε με αυτόν; Χρόνος για μένα είναι η αληθινή συμφιλίωση του εαυτού μου με τους συνανθρώπους μου. Αλλά πρώτα πρέπει εγώ να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου για να συμφιλιώσω και τους συνανθρώπους μου και να τους κατανοήσω. Δεν ζω μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο, ζω Μαζί με.... Αν όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν συμφιλιώνονται πως περιμένουμε να αλλάξει κόσμος;  












Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑΖΩ - ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ facebook ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ - ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΓΗΙΝΟΣ


Όπως ο πολιτισμός μας έτσι και το facebook είναι ένας βρώμικος χώρος. Αλλά η ζωή είναι ένας υγιής οργανισμός, ένας οργανισμός που εξελίσσεται μέσα από τις αδυναμίες του και οι αδυναμίες είναι οι έμψυχες προεκτάσεις της, αλλά ακόμα και αυτές έχουν πολύ ομορφιά μέσα τους. Στην ζωή η διαφορετικότητα και η ποικιλομορφία χορεύουν μέσα σε ξέφρενους ρυθμούς και σκυταλοδρομούν πάνω στην ροή του χρόνου. Οι άνθρωποι από την άλλη είναι κάτι πλασματάκια που διεκδικούν την μερίδα του λέοντος από την ζωή και από την γη. Πώς και γιατί άγνωστο. Ίσως όλα βρίσκονται στο μυαλό των ανθρώπων. Έχουν τόσο πολύ μυαλό, που δεν ξέρουν που να το βάλουν. Φτιάχνουν στρατούς, θρησκείες, πολιτεύματα, κόμματα, ιδεολογίες, ηγέτες, χρήματα. Σκοτώνουν για θρησκείες, πολιτεύματα, κόμματα, ιδεολογίες, ηγέτες και χρήματα. Έτσι με το μυαλό που έχουν οι άνθρωποι έφτιαξαν αυτόν τον πολιτισμό, και από τότε πολεμούν μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα αντιγήινα επίπεδα, σε όλα τα αντιανθρώπινα επίπεδα. Ο κατάλογος φαντάζει ατελείωτος. Εγώ λοιπόν σε αυτόν τον πολιτισμό δεν θέλω να συμμετέχω, ΒΑΡΕΘΗΚΑ, να συμμετέχω και αποφάσισα να τον ΑΛΛΑΞΩ, ανάλογα με το μέτρο της δύναμης μου. Είμαι αρκετά αφελής για να πιστεύω ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο αλλά δεν είμαι και τόσο αφελής για να πιστεύω ότι μπορώ να το καταφέρω μόνος μου.  Το facebook είναι ένας από τους δείκτες της παρακμής του πολιτισμού μας. Είμαστε ζόμπι που μετέχουν σε ένα φιλικό θρίλερ. Για μένα η "έξοδος" από τον πολιτισμό αυτονόητα και αναπόφευκτα συμπεριλαμβάνει και την "έξοδο" από το facebook, της αντιεπικοινωνίας προς μια κοινωνία της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ με όσο το δυνατόν λιγότερα οχυρά. Η επικοινωνία έχει γίνει πια τόσο δύσκολη που αν τύχει να ανταλλάξεις με κάποιον άνθρωπο λόγια καρδιάς, ξαφνιάζεσαι. Και δεν εννοώ μόνο το ξάφνιασμα της χαράς, αλλά το ξάφνιασμα με το οποίο συνειδητοποιείς πως η επικοινωνία έχει μετατραπεί σε σπάνιο είδος. Γιατί φοβόμαστε να μιλήσουμε γι΄ αυτά;
Μείωση του πολιτισμού συνεπάγεται σταδιακή κατάργηση ή μετουσίωση όλων των αντιστάσεων του πολιτισμού. Ας αντικαταστήσουμε τις δικές μας μικρότερες ατομικές και μεγαλύτερες εκτεταμένες συλλογικές αντιστάσεις. Εσύ Άνθρωπε, ακολούθησε τις ελπίδες σου, τις ιδέες σου, τα οράματα σου, τις αγάπες σου.
Δεν επιβάλλω τίποτα, γι΄ αυτό και δεν εύχομαι αλλά ευελπιστώ αυτήν την συνειδησιακή κίνηση μου να την ακολουθήσουν και άλλοι σε ολόκληρο τον κόσμο, έστω διακεκομμένα να αποσπαστούν από ότι τους διαφθείρει. Αλλά μία κίνηση, μεμονωμένα, δεν θα έχει κανένα νόημα εάν δεν συνεχιστεί και θα συνεχιστεί μόνο μέσα από τις συνειδήσεις μας και τις πραγματώσεις αυτών. Και αυτή είναι η ουσία της μετάβασης, όχι της ιδέας, της έννοιας, της μεταφυσικής πίστης, του δόγματος, αλλά της αληθινής γήινης ουσίας μας.
Παντού υπάρχουν Άνθρωποι, αλλά όσο μπορώ δεν θα επιτρέψω σε κανένα Σύστημα και σε κανέναν άνθρωπό, έμμεσα ή άμεσα εν γνώση ή εν αγνοία του να μου αναχαιτίσει την αξιοπρέπεια.
Ενωθείτε όσο χρειάζεται, αγαπήστε όσο χρειάζεται, δημιουργήστε όσο χρειάζεται, αλλάξτε όσο χρειάζεται, μαθαίνετε όσο χρειάζεται. Όσο χρειάζεται, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Όσο χρειάζεται για να μεταμορφώσουμε τα ΠΑΝΤΑ, σε ολόκληρη την υφήλιο σε κάθε σπίτι. Αλλάζοντας τον εαυτό μας μαζί με "Εμάς".


Μην κοιτάς το δέντρο, κοίτα το δάσος, λένε. Κοίτα όλη την μαγεία της φύσης, κοίτα. Η ηχώ δεν μπορεί να κάνει τίποτα στα δέντρα που αποτελούν το δάσος. Τα δέντρα αφουγκράζονται και σιωπούν σαν να μην τρέχει απολύτως τίποτα και η ηχώ φέρνει μόλις στιγμιαία μία ανεπαίσθητη ανισορροπία. Όταν τα δέντρα είναι γερά και υγιή αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Όταν τα δέντρα όμως είναι σάπια η ηχώ δεν βρίσκει την παραμικρή ανταπόκριση. Η ηχώ μετατρέπεται σε μια παραφωνία μέσα σε ένα ρημαγμένο τόπο. Ενώ όταν ο τόπος είναι γόνιμος, η ηχώ μπορεί να ρέει, να διεισδύει και να ταξιδεύει στο πλούσιο δάσος αρμονικά. Εσύ, τι είδους "δέντρο" επιλέγεις να είσαι;

Αφού είμαστε γήινοι τι περιμένουμε; γιατί δεν ακούμε την ηχώ των απείρων μορφών; Γιατί δεν κάνουμε πράξη το τι σημαίνει να είσαι γήινος;

Για μια αποκεντρωμένη Ελλάδα την Συντροφικότητας και για έναν παγκόσμια αποκεντρωμένο Κόσμο Συντροφικότητας του παρόντος και του μέλλοντος.






Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Διήγημα4: ΜΙΚΡΕΣ Η ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΤΑΞΙΕΣ

Οι παλιοί αναγνώστες του ιστολογίου ίσως να το θυμούνται.

Μπαίνω στο μπάνιο και αντικρίζω μία σειρά από σεπτά αναθήματα να με παρακάλανε να τα θυσιάσω. Προσανατολίζομαι στην μπανιέρα αυτήν την φορά.. Αρχίζω να λούζω το κεφάλι μου, το πλένω με σαμπουάν μάρκας-τελετή προσκυνήματος. Πράξη εξάγνισης καθώς το νάμα μαζί με απολυμαντική ουσία κυλάει από το κεφάλι στο σώμα, καταλήγοντας σαν περιστρεφόμενη σπείρα, σύμβολο αρχέγονο ζωής και θανάτου, στο σιφόνι της μπανιέρας για να χαθεί σε μία άλλη άγνωστη διάσταση που δεν με αγγίζει καν.
Μα η πλήρης εμβάπτιση περιλαμβάνει και τον υποχρεωτικό σύμφωνα με τους κανόνες καθαρισμό του σώματος. Προσπάθω συνήθως από συνήθεια να αποφύγω αυτό το κομμάτι, γιατί δεν σκοπεύω να αγιάσω, αν και ενδόμυχα θα το ήθελα.. Πιάνω το σφουγγάρι, δεν είναι το πρώτο, είχαν υπάρξει πολλά στο παρελθόν, αλλά πάντα παραμένει το σφουγγάρι (ενικός), ένα γήινο ακασικό αρχείο, ένας ευγενής εκδορέας νεκρικών κυττάρων, που περιμένει την επόμενη μετενσάρκωση για να δει τι του επιφυλάσσει το κάρμα του. Σίγουρα ένα από τα καλύτερα μέντιουμ, που μετά από κάθε συνεδρία, χάνουν και λίγο από την ζωτική τους κουνταλίνι, ξεφτίζουν.
Το κραταώ γερά για να μην μου κάνει καμία ξαφνική αναπήδηση μέσα από τα χέρια, γιατί τότε θα πρέπει να καταβάλλω προσπάθεια, να το επαναφέρω στα χέρια μου, και είμαι πολύ γέρος για κάτι τέτοιο. Του ρίχνω μία γερή δόση αναισθητικού αφρόλουτρου, ύστερα το μουσκεύω στο νερό, και κάτι καινούργιο γεννιέται, απροσδιόριστο, ευχάριστο στην αφή αλλά δεν κάνει να το φας λένε. Αμέσως το καταπιέζω πάνω στο γλοιώδες σώμα μου, σε ένα κομμάτι σάρκας που διακατέχεται αλλόκοτα από ζωή, και με μια καρδιά που χτυπάει λαίμαργα, έτοιμη να κατασπαράξει.
Το νοθευμένο νάμα ξεπλένει όλες τις φυσικές και μεταφυσικές ακαθαρσίες, χάνονται όλες, εισροφώνται μέσα στην χοάνη της μαύρης τρύπας. Έτσι παίρνω άφεση αμαρτιών, ένα συγχωροχάρτι από τον πάπα.
Αλλά η κάθαρση δεν τελειώνει εδώ, σκουπίζω καλά το πρόστυχο σώμα μου, από τις μολυσματικές σταγόνες που διαφεύγουν με αστραπιαία ταχύτητα, προλαβαίνω όμως τις περισσότερες. Όσο γι` αυτές που μαλάζουν το κεφάλι μου δεν τις φοβάμαι, είναι μπόλικες.
Ξέρω ότι θα ξανάρθω πάλι, σαν ένα προγραμματισμένο ρομποτάκι από την ημέρα που γεννήθηκα. Τουλάχιστον αν κατάφερνα να μην έρθω πάλι εδώ, θα είχα ήσυχη την σκέψη μου. Για την συνείδηση μου δεν ξέρω.
Και αύριο μέρα είναι;


ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ 3 ΚΑΙ 4 - Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΜΗΡΟ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ Είναι δύο βιβλία του ίδιου συγγραφέα, του Αντουάν Ντε Σεντ Εξιπερί, τα οποία όποιος τα διαβάσει προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι έχουν κοινά στοιχεία, άρα συνδυάζονται ιδανικά. Μικροί ή μεγάλοι, όπως και να ΄χει αυτά τα βιβλία θα τα αγαπήσετε για τα μηνύματα ανθρωπιάς τους και την αλήθεια τους, που έχουμε λησμονήσει σήμερα.


Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ



ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

«Έτσι έζησα μόνος, χωρίς κανέναν που να μπορώ να του μιλάω αληθινά, μέχρι που έπαθα μια βλάβη στη Σαχάρα πριν από έξι χρόνια. Κάτι είχε σπάσει μέσα στον κινητήρα μου. Κι όπως δεν είχα μαζί μου ούτε μηχανικό ούτε επιβάτες, ετοιμαζόμουν να δοκιμάσω μόνος μου μια δύσκολη επισκευή. Ήταν για μένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Είχα νερό το πολύ για οχτώ μέρες....Ήμουν πιο απομονωμένος κι από ναυαγό σε σχεδία στη μέση του ωκεανού. Φαντάζεστε λοιπόν την έκπληξή μου τα ξημερώματα, όταν με ξύπνησε μια περίεργη φωνούλα...




ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΜΗΡΟ


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ


Τον Οκτώβριο του 1940 ο Σαιντ-Εξυπερύ πηγαίνει στον Ιούρα, στο Σαιντ-Αμούρ, όπου έχει καταφύγει ο Λεόν Βερτ. Αυτός του εμπιστεύεται το χειρόγραφο μιας εξιστόρησης της εξόδου, με τίτλο «Τριάντα τρεις ημέρες», που ο Σαιντ-Εξυπερύ θα το πάρει μαζί του στις Ηνωμένες Πολι τείες, έχοντας αναλάβει να γράψει έναν πρόλογο και να επιμεληθεί την έκδοσή του. Οι «Τριάντα τρεις ημέρες», ωστόσο, δε θα εκδοθούν. Ο πρόλογος, από την άλλη, έχοντας επί μακρόν ωριμάσει στο μυαλό του Σαιντ-Εξυπερύ, θα γίνει το «Γράμμα σε έναν όμηρο», που θα εκδοθεί ανεξάρτητα τον Ιούνιο του 1943.

Τα συναισθήματα που έδεναν τον Σαιντ-Εξυπερύ με τον φίλο του γέννησαν ένα συμβολικό κείμενο. Ο Σαιντ-Εξυπερύ συνεχίζει να απευθύνεται σε ενικό αριθμό στον «όμηρο» φίλο του, αλλά μέσω αυτού απευθύνεται σ’ όλους τους συμπατριώτες του που έχουν μείνει στη Γαλλία.

Το «Γράμμα σε έναν όμηρο» βασίζεται σε αληθινά περιστατικά της ζωής του Σαιντ-Εξυπερύ: στο πέρασμά του στην Πορτογαλία τον Δεκέμβρη του 1940, στην παραμονή του στη Σαχάρα, στις ανταποκρίσεις του από την Ισπανία κατά τον εμφύλιο, στην εγκατάστασή του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το «Γράμμα σε έναν όμηρο» σημαδεύεται από την αγωνία και τις τύψεις του Σαιντ-Εξυπερύ που εγκατέλειψε τη χώρα του ενώ οι άνθρωποί του υπέφεραν κάτω από τη γερμανική κατοχή, ενώ ο φίλος του, ο Εβραίος Λεόν Βερτ, απειλούνταν. Όταν έφυγε τον Δεκέμβρη του 1940 για τις Ηνωμένες Πολιτείες, δε σκόπευε να μείνει παρά μερικές εβδομάδες, κι έμεινε δυόμισι χρόνια. Την παραμονή του στην Πορτογαλία, το 1940, τη βλέπει εκ των υστέρων σαν προανάκρουσμα, κατά κάποιον τρόπο, μιας λιποταξίας που γίνεται με κίνδυνο τον αφανισμό της προσωπικότητας. Αυτό που φοβάται πάνω απ’ όλα είναι η απώλεια των σημείων αναφοράς· των φίλων, του σπιτιού: «Θέλω να ’μαι ταξιδιώτης, αλλά όχι και πρόσφυγας».

Η ερώτηση που τίθεται στο τέλος του πρώτου μέρους του κειμένου είναι η ίδια για κάθε πρόσφυγα ανεξαιρέτως: «Πώς να φτιάξεις έναν νέο εαυτό; Πώς να ξανατυλίξεις το πυκνό νήμα των αναμνήσεων;».







Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΛΥΠΗ

Να φροντίζεις έτσι ώστε η λύπη σου να είναι παγκόσμια και η χαρά σου να είναι παγκόσμια. Να αποκεντρώνεις την θλίψη και την χαρά σου. Κάθε φορά που αποκεντρώνεις τα συναισθήματα σου τα διασπείρεις παντού. Είναι σαν να αδειάζεις κάθε φορά το ποτήρι που πάει να ξεχειλίσει. Αποσυμφόρησε! Τότε, τα συναισθήματα παύουν να σε βαραίνουν γιατί τα βιώνεις ως συνείδηση της ανθρωπότητας, ως υπερκόσμια συναισθήματα που μέσα τους περικλείουν κοσμικά συναισθήματα. Τι κακό μπορεί να έχει η λύπη στην καθαρή της μορφή; Τι κακό μπορεί να έχει η χαρά στην καθαρή της μορφή; Μα όταν έχεις επίγνωση των συναισθημάτων σου, τα βλέπεις όλα σαν σε ένα τεράστιο ταμπλό.
Όταν αισθάνεσαι παγκόσμια χαρά, αντανακλάς την χαρά σου, αλλά αυτή η χαρά είναι η χαρά όλου του κόσμου, είναι ακέραια, είναι το είναι που όμως μέσα της εμπεριέχει το γίγνεσθαι, είναι τα πάντα. Όταν αισθάνεσαι παγκόσμια λύπη αντανακλάς όλη την λύπη του κόσμου. Η μετάδοση της γνήσιας χαράς και λύπης οδηγεί στην αφύπνιση.
Έχουμε ανάγκη την λύπη για να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε Ένα, ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Έχουμε ανάγκη την χαρά για να απαλύνουμε τις διαφορές μας, να γιορτάσουμε, να συνεργαστούμε, να δημιουργήσουμε και να αγαπηθούμε.


ΔΩΣΕ-ΠΑΡΕ - ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ

Το να δίνεις και να μην παίρνεις είναι αρρωστημένο. Το να παίρνεις και να μην δίνεις είναι επίσης αρρωστημένο. Ο φυσιολογικός άνθρωπος και δίνει και παίρνει. Όταν δίνουμε και παίρνουμε δημιουργούμε μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας αλλά και υγιείς σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, σε διαπροσωπικό, φιλικό ή ερωτικό-συντροφικό επίπεδο, και γινόμαστε πιο χαρούμενοι άνθρωποι.
Ο άνθρωπος μπορεί να δίνει ανεξάρτητα από το αν θα πάρει και ταυτόχρονα μπορεί να παίρνει ανεξάρτητα από το αν θα δώσει. Βεβαίως σε πρακτικό επίπεδο σε στερεότυπες αλήθειες, χωρίς να εξετάζουμε βαθύτερα κίνητρα ή συμπεριφορικές αιτίες το να δίνεις είναι μια πράξη αλτρουισμού και ένωσης, ενώ το να παίρνεις είναι μια πράξη εγωισμού.
Ο ολοκληρωμένος όμως άνθρωπος περιλαμβάνει και τα δύο, και δίνει και παίρνει, όχι πια από μία ελλειμματική αλλά από μια αμιγής εσωτερική συμφωνία. Και αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει την αρμονική ενοποιημένη συνύπαρξη. Τότε πια όλα αυτοματοποιούνται. Δεν ενδιαφέρει το σταγονόμετρο όταν υπάρχει ροή. Αν όμως δεν είσαι διατεθειμένος να δίνεις, απομονώνεσαι, γίνεσαι δυστυχισμένος και καχύποπτα προσεκτικός. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να πάρεις γίνεσαι υπερήφανος, υπερεκτιμάς τις δυνατότητες σου και τελικά απομονώνεσαι πάλι στην θλίψη σου.
Οι ατομικές πράξεις μας μάλλον καθορίζουν και το συλλογικό πεπρωμένο μας.


Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Διήγημα3: Ο ΑΔΥΝΑΜΑ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ήταν ένας άνθρωπος πολύ αδύναμος, χαμένος μόνος του μέσα στις ερημιές και τα δάση, τσουρουφλίστηκε από τον καυτό ήλιο, χτυπήθηκε από τους μανιασμένους ανέμους, πνίγηκε από τις βροχές και τα ποτάμια, πάγωσε από το κρύο και την υγρασία, γδάρθηκε πάνω σε βράχους, τρόμαξε μέσα στην μαύρη νύχτα, χλευάστηκε  από το ίδιο του το είδος, τραυματίστηκε από τα ζώα.
Πάντα ήταν ένας αδύναμος άνθρωπος, γιατί ήταν άνθρωπος, γιατί κατάλαβε ότι όταν πας να γίνεις κάτι άλλο εκτός από άνθρωπος, γίνεσαι διπλά αδύναμος - οι άνθρωποι γοητεύονται από το "γλαύκωμα".
Ατενίζοντας την φύση την συνέλαβε στο μυαλό του σαν ένα πεπιεσμένο φράκταλ, τότε συνειδητοποίησε ότι και αυτή ήταν αδύναμη. Όλα ήταν κομματιασμένος χώρος, από μοναδικούς σχηματισμούς, και ο άνεμος μια απαραίτητη παρενέργεια.
Ο αδύναμος άνθρωπος κατανόησε ότι είχε την δική την δική του μόνιμη θέση, στο "κουτί" των αντιθέσεων.
Ο αδύναμος άνθρωπος από τότε βαπτίστηκε με την δύναμη.
Ο αδύναμος άνθρωπος ήταν πάντα ένας παντοδύναμος άνθρωπος.
Η δύναμη και η αδυναμία παίζουν στο στερέωμα της απειροσύνης.


Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

ΔΩΣΕ-ΠΑΡΕ - ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ

Το να δίνεις και να μην παίρνεις είναι αρρωστημένο. Το να παίρνεις και να μην δίνεις είναι επίσης αρρωστημένο. Ο φυσιολογικός άνθρωπος και δίνει και παίρνει. Όταν δίνουμε και παίρνουμε δημιουργούμε μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας αλλά και υγιείς σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, σε διαπροσωπικό, φιλικό ή ερωτικό-συντροφικό επίπεδο, και γινόμαστε πιο χαρούμενοι άνθρωποι.
Ο άνθρωπος μπορεί να δίνει ανεξάρτητα από το αν θα πάρει και ταυτόχρονα μπορεί να παίρνει ανεξάρτητα από το αν θα δώσει. Βεβαίως σε πρακτικό επίπεδο σε στερεότυπες αλήθειες, χωρίς να εξετάζουμε βαθύτερα κίνητρα ή συμπεριφορικές αιτίες το να δίνεις είναι μια πράξη αλτρουισμού και ένωσης, ενώ το να παίρνεις είναι μια πράξη εγωισμού.
Ο ολοκληρωμένος όμως άνθρωπος περιλαμβάνει και τα δύο, και δίνει και παίρνει, όχι πια από μία ελλειμματική αλλά από μια αμιγής εσωτερική συμφωνία. Και αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει την αρμονική ενοποιημένη συνύπαρξη. Τότε πια όλα αυτοματοποιούνται. Δεν ενδιαφέρει το σταγονόμετρο όταν υπάρχει ροή. Αν όμως δεν είσαι διατεθειμένος να δίνεις, απομονώνεσαι, γίνεσαι δυστυχισμένος και καχύποπτα προσεκτικός. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να πάρεις γίνεσαι υπερήφανος, υπερεκτιμάς τις δυνατότητες σου και τελικά απομονώνεσαι πάλι στην θλίψη σου.
Οι ατομικές πράξεις μας μάλλον καθορίζουν και το συλλογικό πεπρωμένο μας.






Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ - ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ

Οι θεωρίες συνωμοσίας, οι συνωμοσιολαγνείες, είναι γεννήματα του εθνικισμού που σκοπό έχουν τον διχασμό είτε εν αγνοία τους είτε εν γνώση τους, αφού αυτοί που τα διασπείρουν βρίσκονται σε σύγχυση, ανακυκλώνοντας την βία σε διάφορες μορφές. Σε ευρύτερη κλίμακα δημιουργούνται εθνικιστικές ομάδες έως και φασιστικές που εκμεταλλεύονται την ενδεχόμενη απόγνωση του κόσμου και την απαισιοδοξία και το δόλωμα τους είναι η ρητορεία και οι πομπώδεις και πολεμικοί λόγοι. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι αποζητούν αγωνιωδώς την προσοχή γιατί γνωρίζουν ότι όσο περισσότερο ασχολείται κανείς με κάτι τόσο περισσότερο το δυναμώνει. Αυτό ακριβώς θέλουν, ανθρώπους μανιακούς που δεν σκέφτονται γιατί και οι ίδιοι δεν σκέφτονται. Όταν δεν σκέφτεσαι κάνεις το παν για να προωθήσεις τα πιστεύω σου, χωρίς να λαμβάνεις υπόψιν σου την διαφορετικότητα. Γιατί όταν γίνεσαι διαπερατός στην διαφορετικότητα και στην σύμμειξη ιδεών αποκεντρώνεσαι. Και ένας αποκεντρωμένος άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί αλλά να συνεργαστεί. Και αυτό είναι που φοβούνται αυτοί οι άνθρωποι. Έτσι αναπτύσσεται ο συγκεντρωτισμός και η "καθαρότητα", ενάντια στην κατά φαντασίαν "επιμόλυνση" και ο ατομικισμός κάνει αισθητή την παρουσία του. Αυτό σε τίποτα δεν έχει να κάνει με την ενότητα, αλλά με μια αλληλεγγύη κομμένη και ραμμένη σε συγκεκριμένα μέτρα.

Όλοι κάτι ξέρουν και κανείς δεν ξέρει τίποτα στην πραγματικότητα. Και το μόνο που συμβαίνει είναι ο φόβος και η σύγχυση και η καφρίλα να μετεωρίζονται στην ατμόσφαιρα.

Ευγενικά Αδιαφορώ πάνω σε αυτήν την λογική, εκτός αν κάποιος αποδείξει με έναν μαγικό τρόπο ότι αυτή η λογική στέκει, είναι υγιής και πρέπει να την ακολουθήσουν όλοι. Αδιαφορώ για τους κατά περιόδους "καλοθελητές" που διακαώς θέλουν να επωμιστούν τα βάρη του κόσμου και τους αντί-δρώντες τους, Αδιαφορώ για τα στρατόπεδα και τις αψιμαχίες.
Οι αρχαίοι Έλληνες φταίνε, όχι φταίνε οι Μασόνοι, όχι φταίνε οι Εβραίοι, όχι φταίνε οι Χριστιανοί, όχι φταίνε οι Αιγύπτιοι, όχι φταίνε τα ερπετοειδή, όχι φταίνε λίγο με απ΄όλα. Όλοι φταίνε εκτός από τον εαυτό μας...
Και ρωτάω, βοηθάει σε τίποτα όλο αυτό το πανηγύρι;
Υπάρχει κάτι για το οποίο είστε σίγουροι και έχετε εντρυφήσει; Αν ναι, τότε εκφράστε το σαν Άνθρωποι και μοιραστείτε την Αλήθεια σας, είτε ανήκετε σε ομάδες, θρησκείες, οργανώσεις, ή είστε μεμονωμένα άτομα. Αν όχι, μην διασπείρετε ψεύδη, μύθους και υποψίες.

Ο Άνθρωποι θέλουν φτερά και όχι βαρίδια.


Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

ΚΑΛΟΣ Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ

Ο άνθρωπος είναι ένα προβληματιζόμενο ον, δεν λέμε τι ήταν ή τι θα γίνει αλλά τι είναι και λέμε τι είναι γιατί θα περάσει από αυτό το στάδιο στην καλύτερη περίπτωση, στην χειρότερη περίπτωση θα μείνει σε αυτό το στάδιο, μπορεί καν να μην φτάσει σε αυτό το στάδιο αλλά να έχει αναλαμπές προβληματισμού.
Ο σημερινός άνθρωπος προσπαθεί να αποστάξει τον προβληματισμό του, που δεν είναι τίποτα άλλο από την σκέψη του, αυτή είναι και η μοναδική του ευθύνη, ακούγεται κάτι τόσο απλό, είναι όμως κάτι εξαιρετικά δύσκολο και μάλλον βίαιο. Είναι το σταμάτημα της αντίστασης στην ίδια την ζωή.
Τι δύναμη που έχουν οι λέξεις, μέσα σε μία φράση ποιητική μπορούμε και περικλείουμε το κοινωνικό γίγνεσθαι και τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι υποτιμάμε την πραγματικότητα; ότι βρισκόμαστε σε άγνοια; ότι απλώς ωραιοποιούμαι; ή σημαίνει εν δυνάμει μια βαθιά κατανόηση της πραγματικότητας; μια πυξίδα που αποσπάται από τον κόσμο και δείχνει θαρραλέα τον δρόμο της αλλαγής και ανατροπής; που εκφράζει τον νόμο της χρωματισμένης ουδετερότητας; χρωματισμένης γιατί βρίσκεται σε κίνηση και δοκιμάζει και ουδετερότητας γιατί γνωρίζει ότι είναι μια ήρεμη δύναμη.
Όλα είναι λίγο συγκεχυμένα, λίγο έτσι, λίγο αλλιώς, προφανώς και εγώ βρίσκομαι σε κάποιο βαθμό σύγχυσης, αλλιώς δεν θα καθόμουν να γράφω.
Όλοι έχουν διαφορετικά προβλήματα και όποιος ρωτάει βρίσκει καταφύγιο στις ίδιες ερωτήσεις. Αλλά οι απαντήσεις είναι πάντα διαφορετικές, πάντα υποκειμενικές. Και γιατί να μην είναι άλλωστε; Τι είναι πιο σημαντικό οι κοινές ερωτήσεις ή οι διαφορετικές απαντήσεις;
Τώρα είναι απαραίτητο να καταλήξω κάπου;
Χαχαχαχαχα... έχω σκάσει στα γέλιΑ. Με το γέλιο παίρνεις την ζωή στα σοβαρά. Όταν παίρνεις την ζωή στα σοβαρά, γελάς.







Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ

Κάποιος ο οποίος είναι συντηρητικός θα εκφράζει πιο συντηρητικές απόψεις. Κάποιος ο οποίος είναι πιο σύγχρονος θα εκφράζει πιο επαναστατικές απόψεις. Ένας επαναστάτης μπορεί να έχει συντηρητικά στοιχεία, ένας συντηρητικός μπορεί να έχει επαναστατικά στοιχεία, είτε με την αρνητική είτε με την θετική έννοια.
Τον συντηρητικό και τον επαναστάτη τον κρίνουμε από το κατά πόσο ανέχεται την διαφορετικότητα. Από το κατά πόσο είναι αφοριστικός.
Αλλάζει ο άνθρωπος; Αν λες ότι ο άνθρωπος αλλάζει αυτό σημαίνει ότι εσύ αλλάζεις; Πόσα από αυτά που λέμε είναι αοριστολογίες, γενικεύσεις, που συλλάβαμε από μια έμπνευση, από κάτι που διαβάσαμε ή στοχαστήκαμε; Μπορούμε να εμβαθύνουμε παραπέρα ή περιοριζόμαστε στην ασφάλεια και ικανοποίηση του εαυτού μας; Έχουμε το θάρρος να το μοιραστούμε; ή κρατάμε μόνο την γενική αλήθεια; Έχουμε την πρόθεση να γίνουμε συγκεκριμένοι; Ο άνθρωπος στην ουσία δεν αλλάζει, και αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, ένας εξωστρεφής καλώς είναι εξωστρεφής, ένας εσωστρεφής καλώς είναι εσωστρεφής. Για παράδειγμα κάποιοι που παίζουν χέβι μέταλ μουσική δεν κάνουν κάτι ανήθικο αν, 1)οι στίχοι τους είτε δεν προκαλούν είτε εμπεριέχουν λαμπρά μηνύματα, 2) έχουν μια φυσιολογική ζωή σαν και εσένα, 3) δεν το κάνουν μόνο για τα χρήματα. Ας μην κολλάμε όμως στην επιφάνεια, η πρόσδεση μας με την ύλη είναι αναπόφευκτη για να μετουσιώσουμε σε αυτόν τον κόσμο. Αυτό που αλλάζει και μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος, είναι οι ψυχολογικές του κατακρατήσεις, κοινώς τα ψυχολογικά του προβλήματα με την στενή και ευρεία έννοια. Τότε ο άνθρωπος κάνει άλματα αλλαγής και κάθε άλμα θέλει τον χρόνο του.
Έχουμε μάθει να έχουμε κρίση και να μην συμφωνούμε ή διαφωνούμε απερίσκεπτα σε ότι καλό ή κακό;  Έχουμε μάθει να φοβόμαστε να διαφωνήσουμε, σαν πρόβατα να μην έχουμε δικιά μας γνώμη και ταυτόχρονα να διασπείρουμε την άγνοια μας, σαν αυθεντίες, στην ουσία αυτό είναι φόβος. Άσχετα αν υπάρχει προσκόλληση ή υπερεκτίμηση από μερικούς όλοι θαυμάζουμε τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, αλλά ποιος θα άντεχε να "κοντραριστεί" μαζί τους; Πόσο μπορούμε να ανεχτούμε έναν διάλογο; εριστικό ή μη;
Ένας Σωκράτης θα ανεχόταν έναν άλλο Σωκράτη ή θα αλληλοσκοτωνόντουσαν; Τα ομώνυμα έλκονται ή απωθούνται; Υπάρχει οικείος ή ανοίκειος διάλογος;
Μα πόσο αδύναμοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι.

- Αντώνης Χαρατσής



Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Διήγημα2: Η ΠΑΛΑΜΗ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι που το λέγανε Παλάμη.
Η Παλάμη είχε πέντε μικρότερους αδελφούς: τον Αντίχειρα, τον Δείκτη, τον Μέσο, τον Παράμεσο και τον Μικρό.
Η Παλάμη καθώς μεγάλωνε αποκτούσε ολοένα και μεγαλύτερη φαντασία, αλλά τα αδέλφια της γινόντουσαν ολοένα και πιο υπερπροστατευτικά, αυτό όμως δεν στερούσε καθόλου την φαντασία από την Παλάμη.
Κάποτε η Παλάμη είχε μια ιδέα την οποία και πραγματοποίησε: Χαράκωσε ολόκληρο το σώμα της, για να δείξει στα αδέλφια της ότι ο καθένας τους πρέπει να ακολουθήσει το δικό του πεπρωμένο και η μόνη οδός ήταν η ελευθερία.
Από τότε η παλάμη με τα αδέλφια της πάντα βρίσκονταν σε απόσταση μεταξύ τους, αλλά όποτε ήταν ανάγκη ενώνονταν σαν μία γροθιά.


Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.....

Τους υπαλληλίσκους της δεκάρας δεν τους λυπάμαι, αυτοί που είναι υπαλληλίσκοι της δεκάρας. Είμαι σχεδόν σίγουρος, από ένστικτο ίσως ότι αρκετοί Έλληνες δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την κρίση. Μιλάνε για κρίση αλλά την αξιολύπητη θεσούλα τους την προστατεύουν με κάθε αντίτιμο. Αφού το συμφέρον σου κοιτάς και το βόλεμα, φοβισμένο ανθρωπάκι. Μόνο με μία ατομική βόμβα ή πόλεμο ή φυσική καταστροφή θα μπορούσε να αλλάξει ο άνθρωπος, μακάρι να μην τύχει, αλλά ακόμα και αυτή η υποθετική δυστυχία θα ήταν μόνο προσωρινή. Μα ακόμα και αυτός που κάνει με συνείδηση μια απλή δουλειά δεν μπορεί να καταλάβει έναν άνεργο.
Το: έχουμε κρίση, μοιάζει λίγο με την έκφραση: Δύσκολο να κάνεις φίλους σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι όλοι το ίδιο λένε. Το συμπέρασμα είναι ότι οι αυτοί που τα λένε αυτά κρίνουν από την εξωτερικότητα και τους άλλους χωρίς όμως να κρίνουν τον εαυτό τους. Ακριβώς μέσα από αυτή την διαστρέβλωση προέρχεται και η διαιώνιση των αποτυχημένων σχέσεων.. Ακριβώς το ίδιο πράγμα συμβαίνει με την κρίση: Από την μία βολεύονται κάποιοι με την κατάσταση και από την άλλη δεν πιστεύουν ότι αξίζουν κάτι καλύτερο για τον εαυτό τους, ή δεν έχουν την δύναμη να το καταφέρουν. Όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δεν αγαπάς κανέναν.

δρωσε ο κώλος και νιώθει δυσάρεστα".

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΕΙΝΕ ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ.

Τι είναι ο άνθρωπος; Ο άνθρωπος είναι ένα αδύναμο πλάσμα.
Τι χρειάζεται ο άνθρωπος; Ένα πιάτο φαϊ και έναν ζεστό άνθρωπο να τον συντροφεύει.
Γιατί ζούμε; Αυτό κάπου χάνεται στην πορεία.
Χωρίς δάκρυα δεν υπάρχει κάθαρση.
Σε παρακαλώ, άνθρωπε, μείνε αμόλυντος.
Εγώ, Εσύ.









Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ2 - ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ Η φαντασία του συγγραφέα, επιτρέψτε μου να πω "σπάει κόκαλα". Μπορεί να κουράσει λίγο το υπεραναλυτικό σφυροκόπημα των λέξεων σε κάποια σημεία, αλλά η απαράμιλλη φαντασία του συγγραφέα,  οι έξυπνες αναγωγικές και κριτικές τοποθετήσεις του, για το παρόν του κόσμου μας, το μπλέξιμο του εσωτερισμού με την περιπέτεια, τον έρωτα, το παρελθόν και την ζωή σε ένα νησί,δημιουργούν μια σαγηνευτική ατμόσφαιρα. Αξίζει να διαβαστεί.




ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το Βυζάντιο είχε πέσει όταν ένα ξεχασμένο αιγαιοπελαγίτικο νησί δεχόταν την επίσκεψη δύο επίσημων απεσταλμένων από τη Φλωρεντία των Μεδίκων. Σκοπός της μυστικής αποστολής τους ήταν να συναντήσουν ένα μαθητή του Πλήθωνα του Γεμιστού και να του αποσπάσουν ένα πολύτιμο βιβλίο.
Πεντακόσια χρόνια αργότερα, μια ομάδα Αμερικανών αρχαιολόγων, μια βιολόγος που μελετά ένα παράξενο είδος σαύρας, ένας ελληνο-αυστραλός πολυεκατομμυριούχος κι ένας τέως προγραμματιστής υπολογιστών θα βρεθούν στο ίδιο νησί για να πάρουν μέρος σε μια φρενιτιώδη μάχη ανάμεσα στον ιδεαλισμό και την απάτη.
Γνωρίστε την πραγματική ιστορία πίσω από την ανακάλυψη της Αμερικής, εξερευνήστε το θρύλο της Ενετικής Δημοκρατίας και των Ναϊτών Ιπποτών, και συζητήστε με τον Πλάτωνα περί της ουσίας του κόσμου. Η γνώση και ο έρωτας παντρεύονται στη καρδιά του Αιγαίου με φόντο το χρόνο, για να συνδέσουν το χθες με το σήμερα και να μας οδηγήσουν όλους σε μια νέα εποχή.











Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ FACEBOOK

Αν και σημαντικό δεν θα ασχοληθώ με το κομμάτι του γιατί είμαστε ή αν πρέπει να είμαστε στο fb κτλ. Θα ασχοληθώ με την ενεργό συμμετοχή μας στο fb.
Το fb είναι για να τα χώνεις, να εκφράζεσαι, να πληροφορείσαι, να επικοινωνείς, να χαλαρώνεις κτλ, τουλάχιστον για μένα αυτά είναι.
Βέβαια δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν εκφραζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο (ευτυχώς), εγώ αυτό το αποδέχομαι, εκτός αν κάτι προσβάλλει την αισθητική μου ή νομίζω ότι την προσβάλλει, έχω μάθει να αφήνω περιθώρια λάθους και να αναθεωρώ όπου κρίνω σύμφωνα με την δικιά μου υποκειμενική αντίληψη. Σίγουρα υπάρχουν προτιμήσεις και "ομάδες" (λάικ, σχόλια, ναι και εμένα μου αρέσει να υπάρχει μια ανταπόκριση, πάρε-δώσε, δώσε-πάρε, αλλά μου αρέσει και να κάνω λάικ και να σχολιάζω άσχετα... όσοι αποστασιοποιούνται από εμένα το σέβομαι αλλά θα ήταν υποκριτικό να το αποδεχτώ γιατί δεν το καταλαβαίνω, ίσως απλά συμβαίνει, ίσως και εγώ αποστασιοποιούμαι), εγώ προσπαθώ να μην ανήκω σε καμία, δεν ξέρω αν τα καταφέρνω... Σίγουρα υπάρχουν κοινοί λόγοι για τους οποίους μπαίνουμε στο fb, σίγουρα υπάρχουν και διαφοροποιήσεις και διαφορετικές σκοπιμότητες, σίγουρα υπάρχει και αρκετή σύγχυση μαζί με όλα αυτά, το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό.
Καθένας μάλλον τραβάει τον δρόμο του, και μπορεί να δίνω περισσότερη βαρύτητα στο θέμα από ότι απαιτείται, αλλά ποιος είναι αυτός που μπορεί να ορίσει μέτρο στην αλήθεια; μήπως έτσι δεν ισχυροποιεί και τον δεσμό του με την άγνοια; ε;





Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Διήγημα1 - Ο ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Όταν αφοδεύει εκκρίνει πολύχρωμους λαχταριστούς λουκουμάδες.
Όταν ουρεί εκκρίνει ιαματικό νερό.
Όταν φυσάει την μύτη του βγάζει λυωμένα μούρα.
Όταν ιδρώνει μυρίζει γιασεμί.
Όταν καθαρίζει τα αφτιά του εκμαιεύει λιωμένη καραμέλα.
Οι τσίμπλες στα μάτια του από κομματάκια καρύδας.
Τρίχες δεν έχει και αν τύχει και βγούν είναι μαλλί της γριάς.
Η αναπνοή του μυρίζει λουλούδια.
Τα νύχια του είναι εδώδιμα, από ζαχαρωτά.
Το σπέρμα του μέλι.
Όταν τρώει δεν φουσκώνει, πολλές φορές δεν χρειάζεται να τρώει.
Δεν κρυώνει και δεν ζεσταίνεται.
Δεν έχει ανάγκη από φίλους.
Ένα καπέλο του γεννάει χρήματα.
Είναι ερμαφρόδιτος.
Βγαίνει από το σπίτι του με ενσωματωμένο ελικοπτεράκι στην πλάτη του και μπαίνει με τον ίδιο τρόπο, κλειδί δεν χρειάζεται.
Τα ρούχα του είναι ανεξάντλητα, έχει μια καινούργια ρουχομηχανή.

Είναι ο ψεύτικος άνθρωπος.




Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ - ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ (ανάρτηση νούμερο 200)

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε τις 200 αναρτήσεις, το νούμερο από μόνο δεν έχει σημασία, η σημασία νομίζω βρίσκεται σε αυτό που υπονοείται, κάτι που για τον καθένα είναι υποκειμενικό.

Δανείζω δεν σημαίνει ότι δίνω κάτι και περιμένω να πάρω κάτι άλλο, ως αντάλλαγμα, ή το ίδιο πράγμα επαυξημένο. Όχι, δεν είναι αυτή η σημασία του δανείζω.
Το δάνειο δεν έχει αβεβαιότητα, τρέμουλο και απελπισία, για την επιστροφή του. Ή δίνει κανείς με αγάπη ή δεν δίνει.
Το δάνειο είναι μια διαφοροποίηση του δώρου ή έμμεσα ένα δώρο. Η διαφορά αντί της απαίτησης του ευεργέτη έγκειται στην αυτοδιάθεση και ελεύθερη βούληση του ευεργετούμενου να επιστρέψει το δάνειο-δώρο. Η τυχόν ανεπάρκεια του ευεργετούμενου, λόγω κακής χρήσης του δάνειου-δώρου, ή φυσικής αδυναμίας αξιοποίησης του, δεν μπορεί να τον βαραίνει ετερόκλητα αφού είναι ήδη επιβαρυμένος. Και αυτό επιτάσσει η "θρησκεία" της ευσπλαχνίας, της ανεκτικότητας και της ουδετερότητας.
Ο ευεργετούμενος πρέπει από μόνος του να κατανοήσει και να σταθεί στα πόδια του, όχι όμως απαραίτητα άμεσα να ξεπληρώσει την όποια οφειλή, αν δεν μπορεί, αλλά για να ανταποδώσει στο μέλλον, όπου με διαύγεια κρίνει απαραίτητο.
Σε διαστημικό επίπεδο, για να παραλληλίσουμε, θα λέγαμε ότι το πνεύμα απελευθερώνεται σε ύλη και η ύλη αναπτύσσεται και μετουσιώνεται σε πνεύμα, για να ανταποδώσει το χρέος της. Γίνεται κατανοητό ότι η υλική υποχρέωση εκπορεύεται από την πνευματική, άρα η πρώτη δεν υφίσταται. Και όταν κάτι δεν υφίσταται υπάρχει μόνο μια φυσική ροή και ανακύκλωση.
Είναι εύλογο ότι μόνο σε υγιείς ή μη υγιείς κοινωνίες μπορεί να γίνει η εφαρμογή ή η μη εφαρμογή του δώρο-δάνειο. Οι κοινωνίες όμως δεν είναι ένας μηχανισμός για να αλλάξουν οριοθετημένα από μόνες τους. Οι κοινωνίες αλλάζουν γιατί αλλάζουν οι άνθρωποι.

- Αντώνης Χαρατσής

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ

Πολλές φορές νομίζω ότι μόνο ο τίτλος των αναρτήσεων μου είναι αρκετός.

Ότι κάνεις (υπονοείται το τουλάχιστον) καν΄ το συνειδητά: Δεν είναι παρά ένα καταναγκαστικό πλεονάζον πρόσχημα ευφημισμού ή ωραιοποίησης. Αντίθετα, ζω συνειδητά σημαίνει παρατηρώ τον εαυτό μου, μαθαίνω από τα λάθη μου, χωρίς επικρίσεις ή δικαιολογίες κατά το δυνατόν.

Οι άνθρωποι αποζητούν την εξέλιξη της συνείδησης, ταυτόχρονα όμως δημιουργείται και μία τάση για εκλογίκευση των πράξεων μας, είτε στον βωμό της εξιδανίκευσης από την μία είτε στον βωμό της κατάρας από την άλλη.

Οι άνθρωποι απομονώνουν την συνείδηση ως κάτι ξεχωριστό από την ζωή και αυτός είναι ένας αόρατος κίνδυνος εξωτερίκευσης της συνείδησης.
Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι συνέχεια την συνείδηση, σκέψου και κάτι άλλο, σκέψου το δίκαιο και μην καταναγκάζεις.

Έτσι που και το να προσφέρεις μπορεί να είναι ηδονή-προσκόλληση, έτσι που ακόμα και η εργασία μπορεί να είναι ηδονή-προσκόλληση. Τα πάντα είναι ή μπορεί να είναι ηδονή-προσκόλληση, γι` αυτό και εγώ δεν είμαι εδώ για να ενοχοποιήσω....


- Αντώνης Χαρατσής

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ 1: Ο ΣΠΟΡΟΣ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ  Είναι ολοφάνερη η διεισδυτική ματιά της συγγραφέως, που ας μου επιτραπεί ο όρος, "αλώνισε τα εδάφη"... των πολυεθνικών. Το βιβλίο αν και μυθιστόρημα, έχει σημαντικά πραγματιστικά στοιχεία, με προφανείς υπαινιγμούς. Νομίζω πως όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο με την ψυχολογία: "ένα ακόμη βιβλίο συνομωσιολογίας", σίγουρα θα χάσει το νόημα.
Είναι ένα πολυσέλιδο βιβλίο, αλλά με πολλές εναλλαγές σκηνών και αγωνιώδεις καταστάσεις, που δύσκολα θα κάνει κάποιον να το βαρεθεί.
Ένα βιβλίο για το παρόν...που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, και ελπίζουμε όχι για το μέλλον.



ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Παρίσι: σ’ ένα εργαστήριο γενετικής, βρίσκεται το φριχτά δολοφονημένο πτώμα του δρα Φροστ. Την ίδια μέρα,
ο Ίθαν Χάρις ανακαλύπτει το πτώμα της γυναίκας του.

Ουγκάντα: Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων πεθαίνει
από άγνωστη επιδημία.

Ρουέν: μέσα από τη φυλακή, μια γυναίκα προειδοποιεί
για μια καταστροφή πρωτοφανών μέχρι τώρα διαστάσεων.

Πώς συνδέονται όλα αυτά τα γεγονότα; Η αστυνόμος Ιρέν Λεζέν βρίσκεται μπροστά σε ένα δύσκολο αίνιγμα.
Ποιος είναι ο ρόλος της εταιρείας-κολοσσού Ίντεν Βάλεϊ, για την οποία δούλευε ο δρα Φροστ;
Το κυνηγητό της αλήθειας εκτυλίσσεται από τη Γενεύη
ως τη Νορβηγία και την Αφρική,
ενώ μια επικίνδυνη επιδημία εξαπλώνεται στον κόσμο.

Ένα μυθιστόρημα που ασχολείται με το εκρηκτικό ζήτημα των αθώων ανθρώπινων θυμάτων
και της μόλυνσης του περιβάλλοντος,
από την απληστία των πολυεθνικών εταιρειών,
με θέμα τη γενετική μηχανική.


Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΣΥΝΟΡΑ - ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Το ζητούμενο δεν μπορεί παρά να είναι η ενότητα-αλληλεγγύη, αλλά κάθε άνθρωπος, με βάση τα ψυχολογικά του προβλήματα, έχει έναν δικό του ορισμό για την ενότητα-αλληλεγγύη.

Είναι πλέον σίγουρο ότι διανύουμε της εποχή της αλληλεγγύης με σύνορα, καλώς ή κακώς. Τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο και o καθένας μας οφείλει να σέβεται τον διαφορετικό τρόπο έκφρασης, με το να διερευνά και να επικοινωνεί. Χωρίς επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα.

Είναι φυσιολογικό να αποζητάμε την αλληλεγγύη. Αλλά πρέπει επίσης να αποδεχτούμε το γεγονός ότι το μόνο ιδιαίτερο που έχουμε είναι ότι είμαστε απλά διαφορετικοί - αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αλληλεγγύη.

Ρωτάει κανείς, ποια μπορεί να είναι η μετάβαση της φιλίας;


- Αντώνης Χαρατσής

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΕΝΑ μικρο ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΧΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ

Δεν μου αρέσει να ξεστομίζω βαρύγδουπες εκφράσεις περί καταδίκης ή τιμωρίας - δεν είναι αυτή η δικιά μου δουλειά, να κάνω τον έξυπνο - ότι υπάρχει για να δρομολογηθεί θα δρομολογηθεί.

Είναι δικιά μου δουλειά να διαπιστώνω το θέατρο σκιών που παίζεται από όλους με όλους - όποιος δεν το καταλαβαίνει ούτε τώρα δεν θα το καταλάβει ποτέ.

Είναι δικιά μου δουλειά να διαπιστώνω το σοβαρό έλλειμμα παιδείας που έχουμε, σε όλα τα επίπεδα.


- Αντώνης Χαρατσής

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ - ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Πρόσφατα ολοκλήρωσα το τρίτο βιβλίο μου.

Ένα από τα μικρά πράγματα που έχω μάθει είναι: ο άνθρωπος παρακινείται από τα ψήγματα υστεροβουλίας του. Είναι μάλλον αδύνατον κάποιος να δημιουργήσει διαφορετικά.

Τα ίχνη υστεροβουλίας είναι η καύσιμη ύλη που αν χρησιμοποιηθεί σωστά μεταβαίνει σε ενότητα.

Τότε κατανοώ ότι όταν γράφω για τον εαυτό μου, γράφω για όλους τους ανθρώπους.

Μετά, το αίσθημα της ανταπόκρισης αυτόματα μετριάζεται από το σθένος του εσωτερικού αντικρίσματος.


Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

Υπάρχουν πολλά είδη αδιαφορίας αλλά θα επικεντρωθώ σε δύο.

Υπάρχει η αδιαφορία που προέρχεται από άγνοια, επιπολαιότητα και εγωισμό και υπάρχει η αδιαφορία που προέρχεται μέσα από μια βαθιά εσωτερική συνειδητοποίηση που εξαγνίζει, συγχωρεί και ενώνει σε διάφορα επίπεδα.

Ο άνθρωπος ως μηχανικό ον έχει ροπή προς το πρώτο "αρνητικό" είδος αδιαφορίας, που προέρχεται από την άρνηση ή από τον υποσυνείδητο φόβο που τον αποτρέπει από το να δει τα πράγματα ως έχουν.

Η αδιαφορία ή η μη αδιαφορία δεν είναι παρά μεταβατικές τέχνες.


Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

ΕΝΑ TIP ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ - ΣΧΕΣΕΙΣ

Γκόμενος και γκόμενα... Μην ταυτίζεσαι με τις λέξεις προσπάθησε να τις υπερβαίνεις. Δεν είναι όλα αθώα, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς συνήθως αντικατοπτρίζει την συμπεριφορά σου και την ψυχολογική σου κατάσταση. Η ψυχολογική κατάσταση αλλάζει και τότε μπορείς να αλλάξεις και την συμπεριφορά σου. Η συμπεριφορά σου είναι η μόνιμη κατάσταση, η ψυχολογική σου κατάσταση είναι εύπλαστη και ευμετάβλητη. Όταν αποκτάς μια ορισμένη συμπεριφορά, περιορίζεις και την ψυχολογική σου κατάσταση, τότε ψάχνεις μια αναθεματισμένη εμπειρία για επιβεβαίωση, γιατί η υπόγεια πίεση που νιώθεις από την ατμόσφαιρα των συνομηλίκων σου, σου φαίνεται αβάσταχτη. Είστε όλοι μπλεγμένοι στο κλαμπ της απόδειξης. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο και αυτό φέρνει σύγκρουση μεταξύ σας, μπορεί όχι απαραίτητα φανερή αλλά σίγουρα φέρνει σύγκρουση. Μπορείτε να μην έχετε καθόλου ψυχολογική κατάσταση; ούτε καν εύπλαστη; αλλά εντελώς ανοιχτή; εντελώς απρογραμμάτιστη; Είστε αναγκασμένοι από τον ίδιο σας τον εαυτό να ψάχνετε ή να μη ψάχνετε για σχέση. Εσείς τα αγόρια πρέπει να κάνετε χιλιόμετρα επιδρομών και αυτό σας εξαντλεί ψυχολογικά, αλλά είναι αγώνας δρόμου και ο καλύτερος κερδίζει την πριγκίπισσα. Η πριγκίπισσα περιμένει, αυτός είναι ο ρόλος της. Η πριγκίπισσα είναι δεσμευμένη από την συμπεριφορά και την ψυχολογική της κατάσταση, το μόνο που απαιτεί είναι να γίνει δεκτό το αίτημα της, από ένα πριγκιπόπουλο, γι' αυτό και είναι επιλεκτική, αλλά δεν την νοιάζει και ποιος θα είναι ο πρίγκιπας, γιατί αυτός είναι συνήθως εξαρχής προγραμματισμένος. Αν πείτε ότι δεν ψάχνετε, τότε αποκλείετε τον εαυτό σας από την πιθανότητα να κάνετε σχέση, περιμένετε κάτι ουρανοκατέβατο που μπορεί να έρθει κάποια στιγμή, αλλά θα είναι ουρανοκατέβατο, και έτσι τρέφετε το πρόβλημα. Όλα αυτά είναι ένα ρολικό θέατρο σκιών, μιας ατελείωτης χρονικά παράστασης. Αν όμως πείτε ότι δεν ψάχνετε συνειδητά, τότε αφήνετε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, γίνεστε πιο επικοινωνιακοί, αποκτάτε μεγαλύτερη αποδοχή στην διαφορετικότητα και λύνετε τις διαφορές σας σε ένα άλλο ψυχοσωματικό επίπεδο.
Εσείς οι έφηβοι, θα είστε οι μελλοντικοί ενήλικες και να ξέρετε ότι ο τωρινός εφησυχασμός ή συμβιβασμός θα είναι φορτίο η μόνιμη κατάσταση στο εγγύς μέλλον. Τότε είναι που θα αρχίσουν τα πραγματικά προβλήματα. Έπειτα θα αναρωτιέστε γιατί σε εμένα; Γιατί η ζωή είναι χάλια; Μερικοί ίσως το λέτε ήδη, δεν είναι κακό, αρκεί να μην αφοσιωθείτε στην αρνητικότητα. Η ζωή είναι και η συμπεριφορά και η ψυχολογική κατάσταση, αλλά αν αρνείστε ένα από τα δύο, τότε είναι το ίδιο πράγμα, είναι σαν να αποδέχεστε και τα δύο ασυνείδητα, που σημαίνει ότι δεν τα εξυψώνετε, δεν εξυψώνετε τον εαυτό σας, που σημαίνει ότι δεν βλέπετε κάτω από την επιφάνεια των προβλημάτων , δηλαδή μέσα σας.






Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΣΠΡΟ Ή ΜΑΥΡΟ - ΖΗΣΕ

Αν πεις ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει θα βγει κάποιος και θα σου πει ότι ο άνθρωπος αλλάζει.
Αν πεις ότι ο άνθρωπος αλλάζει θα βγει κάποιος και θα σου πει ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Αυτός ο κάποιος μπορεί επίσης να είσαι και εσύ ο ίδιος ή και εγώ που γράφω. Η αλήθεια βρίσκεται πέρα από το αλλάζει και δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Απόλυτα μην εμπιστεύεσαι ποτέ κανέναν, που δεν σημαίνει ότι είσαι καχύποπτος, αλλά απλά σημαίνει ότι σκέφτεσαι, δεν υπερεκτιμάς ούτε υποτιμάς, αλλά προσέχεις, ακούς. Επαναλαμβάνω όμως "μην ακούς κανέναν". Αυτός ο "κανένας" μπορεί να έχει και περισσότερα προβλήματα από εσένα.
Κάποιος γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια και έλαβε την καλύτερη δυνατή μόρφωση και έγινε ένας άνθρωπος καλοσυνάτος. Αντίθετα κάποιος επίσης από πλούσια οικογένεια και με μόρφωση έγινε ένας διεφθαρμένος άνθρωπος.
Κάποιος γεννήθηκε απίστευτα φτωχός και όμως κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να ευτυχήσει.
Κάποιος εξίσου απίστευτα φτωχός έζησε μια δυστυχισμένη ζωή.
Πολλές παραλλαγές  και άνθρωποι που ανάλογα τις συνθήκες και τις επιλογές που έκαναν διαμόρφωσαν τις πεποιθήσεις τους. Εσύ ποιον θα πιστέψεις; Γνώμη μου; Κανέναν με κλειστά μάτια. Μόνο τον εαυτό σου.

Δείξε ανωτερότητα-μην κρατάς κακίες, εκφράσου, βρες την αθωότητα σου, γέλασε, κλάψε, τόλμησε, φρόντισε το σώμα σου, βρες τις τροφές που σου κάνουν καλό, άνοιξε τα φτερά σου όσο ανοίγουν δεν έχει σημασία είναι τα δικά σου φτερά. Ζήσε.


- Αντώνης Χαρατσής


Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

+ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Μπορεί να σε έχει προσβάλλει κάποιος ή μπορεί να αντιπαθείς κάποιον γιατί είναι πάρα πολύ κακό παιδί.. Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά είναι πάντα έτσι; Ή μήπως η αποστασιοποίηση ή η απόρριψη από την μεριά σου είναι αδιαφορία, φόβος, ανασφάλεια; Ο άνθρωπος λειτουργεί με τα κατώτερα ένστικτα και νομίζει ότι αποδίδει δικαιοσύνη ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας γενικευτής συμφεροντολόγος. Ο άνθρωπος είναι μια μηχανοκίνητη πληγωμένη μάσκα. Αλλά ας αφήσουμε τους ποιητικούς λόγους για τους ποιητάδες. Έχεις ένα σύστημα αξιών που το βασίζεις στην κοινωνική σου θέση, στα χρήματα σου, στην μόρφωση σου, στις προσευχές σου. Αλλά αυτό το σύστημα αξιών είναι μόνο θεωρητικό, είναι μια μελλοντική δυνατότητα με παρελθοντικές πατερίτσες, από το οποίο δεν απορρέουν αλλά βρίσκουν καταφύγιο οι πανίσχυρες διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις σου κάθε αιτιολογίας και πρέπει πάση θυσία να παραμείνουν άθικτες.
Είσαι μια μηχανή. Όταν αποδεχτείς ότι είσαι μια μηχανή θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα για την απομηχανοποίηση σου.


Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, βέβαια και τώρα μικρός είμαι... νέος στο γενικά,
τέλος πάντων όταν ήμουν πολύ μικρός, χαμογελούσα στους πάντες, χαιρετούσα τους πάντες και το βασικότερο, ψυχολογικά, δεν περίμενα ανταπόδοση.
- Αντώνης Χαρατσής

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ

Δεκάδες μπορεί να είναι τα εσωτερικά ή εξωτερικά προβλήματα. Ο παροξυσμός λοιπόν όταν η καθημερινότητα σε φέρνει στα άκρα ή όταν δεν μπορείς να ανταποκριθείς στην καθημερινότητα είναι θεμιτός γιατί δείχνει ότι ακόμα έχεις αντιστάσεις ακόμα είσαι άνθρωπος σου δείχνει τον πόνο σου αν τον συνειδητοποιήσεις. Ο παροξυσμός είναι ιδιαίτερα ευεργετικός αν δεν ενδώσεις στην πράξη. Ωστόσο μέχρι να αντιδράς συνειδητά δηλαδή να μαθαίνεις από τα λάθη σου θα ενδίδεις.
Η σκέψη λοιπόν μπορεί να οδηγεί στην πράξη μπορεί να ταυτίζεται με την πράξη αλλά όσο νοσηρή και αν είναι δεν είναι η πράξη και αυτό λέγεται δυνατότητα γιατί η ίδια αυτή η σκέψη μέσα στην κλειστότητα της έχει περιθώρια όταν συνειδητοποιήσεις αυτά τα περιθώρια τότε η παλιά σκέψη αρχίζει να χάνεται και τότε επιλέγεις.Είναι επιλογή μου από όποιο πόστο και αν βρίσκομαι αν θα κάνω πόλεμο ή ειρήνη στην ζωή μου. Οι άνθρωποι έχουμε τον πόλεμο στο τσεπάκι μας. Όποιος το δει αυτό στην ανεπτυγμένη του μορφή δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.:)

- Αντώνης Χαρατσής


Κυριακή 12 Μαΐου 2013

ΤΟ ΚΡΥΦΤΟ-ΚΑΘΡΕΦΤΙΣΜΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!!!!!!!!..

Δεν υπάρχει καλύτερη ή χειρότερη διδασκαλία γιατί όλες οι διδασκαλίες είναι ξεπερασμένες. Όλες οι διδασκαλίες συγκλίνουν γιατί όλες έχουν να κάνουν με την αλχημική ανάπτυξη της ανθρώπινης συνειδητότητας. Ναι! Όλα είναι ένα!
Όλες οι διδασκαλίες είναι ανοησίες - άλλες είναι συνειδητές και άλλες ασυνείδητες -άλλες είναι δογματικές και άλλες είναι αδογμάτιστες - άλλες παραπλανητικές και άλλες ειλικρινείς -άλλες είναι εγωιστικές άλλες θυσιαστικές. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Μπορείς να συνεχίσεις να παίζεις το ψυχολογικό παιχνίδι του καθρεφτίσματος εν γνώση σου ή εν αγνοία σου, είτε ως δάσκαλος είτε ως μαθητής. Η ουσία όμως δεν αλλάζει.
Όλοι έχουμε καθρέφτες - Μην σταματάς να σπάζεις!





ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ή ΟΧΙ; ΔΥΟ ΕΚΔΟΧΕΣ - ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.
ΤΙ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ;...............



- Αντώνης Χαρατσής









Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

ΕΓΩ ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝ ΘΕΛΩ..

O νους είναι "κακό" πράγμα. Αν σκέφτεσαι με τον νου δεν θα δεις άσπρη μέρα. Ο νους είναι του κατώτερου εαυτού και άλλα τέτοια εντυπωσιακά...
Σιγά κυρίες και κύριοι. Εγώ τον νου μου τον θέλω όπως και τα συναισθήματα μου, δεν είμαι νοητικά ακρωτηριασμένος ή ευνουχισμένος.
Μ` αρέσει να σκέφτομαι και να μαθαίνω να σκέφτομαι καλύτερα και διαυγέστερα. 
Μ` αρέσει να αναλύω.
Μ` αρέσει να αμφιβάλλω και να προκαλώ την νοημοσύνη μου. 
Μ` αρέσει να αντιδρώ, να αναθεωρώ και να μετατρέπω. 
Μ` αρέσει να προβληματίζομαι. 
Μ` αρέσει να ρωτάω και να απαντάω.
Μ` αρέσει να επικοινωνώ με ουσία.
Μ` αρέσει η ειλικρινής έκφραση.
Μ` αρέσει να διακρίνω το ψέμα.
Μ` αρέσει να φαντάζομαι και να σκέφτομαι.
Μ` αρέσει να υλοποιώ την σκέψη μου. 
Μ` αρέσει το γίγνεσθαι αλλά μ` αρέσει και το είναι.

Δυστυχώς δεν έχω φτάσει ακόμα στο επίπεδο να σκέφτομαι χωρίς νου... 




Κυριακή 5 Μαΐου 2013

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Περιπατώντας την ημέρα της Ανάστασης στην εκκλησία, φτάνοντας και με την άτυπη ιδιότητα του παρατηρητή θα σας αναφέρω συνοπτικά τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε.

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ:

- Η υποκρισία των "πιστών".

- Η ματαιότητα των "πιστών"

- Το καθήκον των "πιστών"
Βέβαια μπορώ να δικαιολογήσω το τυπικό της προσέλευσης την συγκεκριμένη μέρα έστω τυπικά, έστω μηχανικά, έστω από καταπιεσμένη αναγκαιότητα έστω από λανθάνον φόβο θεού και καθωσπρεπισμό, γιατί όλοι το έχουμε βιώσει.

- Τα συνολάκια υψηλής ή χαμηλής ραπτικής (πρέπει κάπως να διοχετευθεί και αυτή η σεξουαλική ενέργεια) προς επίδειξη καλλίγραμμων σωμάτων, σε συνδυασμό με ανέκφραστα σνομπ πρόσωπα.


ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ:

- Ο ήχος των ψαλμών.

- Τα αναμμένα κεριά των "πιστών" στο δρόμο.


Ο Χριστός αναστήθηκε για άλλη μια φορά, το πανηγύρι έλαβε τέλος και επικράτησε ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Όσο για το πανηγύρι του Πάσχα "εύχομαι" όσο το δυνατόν λιγότερα άτομα στο νοσοκομείο. Αλλά γιατί να λυπηθώ; τα αρνιά τα λυπήθηκε κανείς;

Να μην παραλείψω να πω ότι υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στην Ανάσταση του Χριστού.







Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΗΘΙΚΗ Η ΑΝΗΣΥΧΗ

Δεν παλεύεις μόνο για να προασπίσεις την αισθητική σου, για μια εφήμερη ικανοποίηση. 

Η αισθητική της ηθικής είναι η μερική κατανόηση της ηθικής, είναι η λογική της επιβίωσης από όπου συνέρχεται η αλήθεια. 

Ηθική είναι ο γολγοθάς  του ανθρώπου,
το μέτρο τιμιότητας της άγνοιας.

Γι` αυτούς που ενδιαφέρονται για την "αυθεντική" ηθική - για τους υπέρμαχους της "καθαρότητας" και του αψεγάδιαστου, συνεχίστε, ζήστε ανήθικα.

Αφήστε τους, τους ανήθικους, να περιμένουν τα αποτελέσματα τους.
Η ηθική δεν περιμένει αποτελέσματα αλλά δημιουργεί τα κενά για τα αποτελέσματα.

Καθήκον ιερό του ανθρώπου είναι να αποσπάται από την ηθική του, να την αναιρεί και με βία να φτιάχνει ηθική.

Μέσα στο ανήθικο θα βρεις την ηθική, μέσα στο δίπολο.

Μείνε ανήθικος.






Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

ΠΗΞΙΜΟ ΜΥΑΛΟΥ - ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΣΗ

Υπάρχουν φορές που ο νους λειτουργεί πεντακάθαρα - όταν το διανοητικό βρίσκεται σε ισορροπία με το συναισθηματικό.

Υπάρχουν όμως και φορές που λειτουργείς με ταχύτητα, αντοχή και δύναμη, υπερανάλυση.

Πρέπει κάτι να φέρεις εις πέρας, είσαι λίγο πριν το τέλος και μέσα σου συντελείται μια ηφαιστειακή έκρηξη. 
Η αδρεναλίνη έχει χτυπήσει κόκκινο. Τα "κοιμώμενα ένστικτα" σου, όπως ανυπομονησία, υπερεγρήγορση, αγωνία, υπερκινητικότητα, αφυπνίζονται, σπέρνεις το έρεβος και την καταστροφή στο διάβα σου. Είσαι κυριολεκτικά ασυγκράτητος. Είσαι η προσωποποίηση της λαίλαπας. Είσαι ο φόβος για όλα τα πλάσματα της γης.







Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Την τυποποίηση μπορείς να την συναντήσεις παντού, σε όλα τα καταναλωτικά προϊόντα. Ίδιο σχήμα, ίδιο μέγεθος, ίδιο υλικό, ίδιο χρώμα, και ούτω καθεξής. Η διαφορετικότητα στην κατασκευή και την τυποποίηση μας κάνει να ξεχωρίζουμε τα διάφορα καταναλωτικά αγαθά, τα οποία καλύπτουν τις ανάγκες μας: τρόφιμα, έπιπλα, ρούχα, μέσα μεταφοράς, συσκευές, βιβλία, παιχνίδια, ένας ατελείωτος  κατάλογος υλικών. Φανταστείτε τώρα να βγάζαμε ίδιους ανθρώπους. Με αυτήν την παραγωγική φιλοσοφία, θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους ενός μόνο χρώματος: ή κίτρινους, ή ερυθρόδερμους, ή μαύρους ή λευκούς. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους εκπαιδευμένους να μιλάνε μόνο μία γλώσσα. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους που ελεγχόμενα θα έχουν τον ίδιο δείκτη νοημοσύνης. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους εμποτισμένους με τις ίδιες ιδεολογίες, γνώσεις αλλά και με το ίδιο μορφωτικό επίπεδο. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους με το ίδιο ανάστημα και βάρος. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους με την ίδια συναισθηματική ανταπόκριση. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους με τα ίδια ταλέντα. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους με το ίδιο επίπεδο υγείας. Θα έπρεπε να έχουμε ανθρώπους με τις ίδιες συνήθειες. Θα έπρεπε με άλλα λόγια να είμαστε όχι άνθρωποι αλλά ρομποτάνθρωποι. Και μάλιστα κατευθυνόμενοι σε μια μαζική κλίμακα παραγωγής από κάποιους που επιθυμούν να είναι ρομποτάνθρωποι, αλλοιώνοντας την ανθρώπινη φύση και μακελεύοντας την βιολογικά και ψυχολογικά.
Βέβαια για χάρη μιας εμετικής διαφορετικότητας, δεν είναι καθόλου απαγορευτικό να υπάρχουν ελεγχόμενες παραλλαγές όλων αυτών των τύπων ανθρώπων -υποκατηγορίες επί των κατηγοριών.

Τα προϊόντα όπως προανέφερα μπορούμε να τα ξεχωρίζουμε και να τα προτιμούμε. Οι άνθρωποι όμως δεν είναι τυποποιημένα προϊόντα στο ράφι ή στην βιτρίνα για να διαλέγουμε αυτά που κάθε φορά μας κάνουν κέφι.
Ο ρατσισμός λοιπόν - οργανωμένος ή μη, ως φαινόμενο αναζωπύρωσης στην χώρα μας είναι σίγουρα αρρυθμία. Είναι όμως και εξαγνισμός. Είναι εξαγνισμός γιατί επιτελεί τον εξής σκοπό για μένα: "Οι βρωμιές πριν αποβληθούν βγαίνουν πρώτα στην επιφάνεια".





Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Η ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Υπερκαινοφανείς σκέψεις που πρέπει αναπόφευκτα να δρομολογηθούν, μία υποχρέωση, ένα αναπάντεχο γεγονός, ένας διάλογος, μια δημιουργία, μία απώλεια, μια τρυφερή στιγμή - όλα ανήκουν στην σφαίρα επίλυσης προβλημάτων - δεν υπάρχει διαχωρισμός. Φαινομενικά βλέπουμε ότι υπάρχει διαχωρισμός γιατί ανάλογα το αντικείμενο με το οποίο συσχετιζόμαστε ή που παρεμβάλλεται στις ζωές μας, μεταβάλλεται και η συναισθηματική ή διανοητική μας κατάσταση. Βεβαίως αγαπάμε την χαρά, βεβαίως μισούμε την δυστυχία. Πως όμως διαχειριζόμαστε την χαρά και την δυστυχία; Και παραπέρα πως δημιουργούμε χαρά ή δυστυχία στις ζωές μας; Τι σημαίνει χαρά και δυστυχία για τον καθένα;
Προβλήματα μπορείς να βάζεις;





Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

"ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ"

Τελείωνε με τις σκέψεις σου. Μην τις απορρίπτεις, άστες να εισέλθουν, απλά μείωνε τον χρόνο καλλωπισμού ή γυαλίσματος τους.
Όσο δεν ξεμπερδεύεις με τις σκέψεις σου τόσο τις αμπαλάρεις σε κουτάκια και τις αποθηκεύεις. Τόσο επιτείνεις το μπλοκάρισμα του ασυνειδήτου σου. Το ασυνείδητο σου θέλει οξυγόνο για να αναπνεύσει και να σε αναζωογονήσει - μην το βρωμίζεις με ψευδαισθήσεις. Μην κατακρατείς τις σκέψεις σου για μετά - γίνονται σαρκοβόρες. Απελευθέρωσε. " Παράτα το ζάπινγκ. Κλείσε την τηλεόραση".
Οι σκέψεις σου θέλουν την προσοχή σου, όχι την φροντίδα σου. Αν αναζητάς προσοχή σκέψου με προσοχή. Αν αναζητάς φροντίδα κάνε με φροντίδα.
Εσύ φτιάχνεις τους κανόνες.



Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ Ή ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;

Όταν εκφράζεις τον εαυτό σου και δεν επαναλαμβάνεις μηχανικά τα λεγόμενα  άλλων είσαι αληθινός, έστω και με τα ελαττώματα σου.
Συγκεντρώσου, έχε επίγνωση, ακολούθα προσεκτικά τα συναισθήματα σου.
Το κακό δεν είναι να αντιγράφεις ή να ερμηνεύεις τα λεγομένα άλλων περιώνυμων ανθρώπων. Το "κακό" είναι να επαναλαμβάνεις μασημενή τροφή, χωρίς πρωτοτυπία στον τρόπο σκέψης σου.
Χωρίς προβληματισμό και πόνο δεν επέρχεται η απελευθέρωση όσο "θετικός" και να είσαι.
Αυτός ο με αγκυλώσεις τρόπος σκέψης, που επαναλαμβάνεται γραμμικά, έχει προκύψει από μια εσωτερική η εξωτερική γνώση από το αντικείμενο για το υποκείμενο και πάση θυσία ο άνθρωπος-υποκείμενο πρέπει να την διατηρήσει για να μην γκρεμοτσακιστεί. Έτσι χάνεται και ο αυθορμητισμός και το πείραμα της καθημερινής ζωής.
Αυτός ο τρόπος σκέψης μοιάζει αλλά δεν είναι ακριβώς ίδιος με την βερμπαλιστική λαγνεία των διανοούμενων.
Είσαι της "χ,ψ,ω" σχολής; Καλώς! Με τη σχολή του εαυτού σου τι γίνεται;
Είσαι μόνο το ραδιόφωνο που εκπέμπει ήχους αλλονών ή γίνεσαι και ο ίδιος Ήχος;

-




Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Ο ΜΕΤΑΒΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΖΩΗΣ

Άλλα σκεφτόμουν να γράψω και να πράξω και αλλά τελικά αποφάσισα.

Ένιωσα ότι είχα φτάσει σε ένα όριο.

Η ζωή αναθεωρεί, μεταβάλλεται, τίποτα δεν μένει ίδιο. Δόξα το θεό. Η ζωή μετασχηματίζεται.

Δεν ξέρω αν ο Μεταβατισμός πρέπει να κλείσει.

Ξέρω ότι ο Μεταβατισμός δεν δημιουργήθηκε για πλάκα.

Υπάρχουν τόσα άλλα ωραία μπλογκ.

Mην παίρνει κανείς ως θέσφατο και δεδομένα αυτά που γράφω.
Δεν σημαίνει ότι επειδή έτσι το έγραψα εγώ έτσι είναι κιόλας.
Δεν είμαι άγιος ούτε κάποιος που έχει φτάσει στην απόλυτη φώτιση. Αλλά δεν είμαι και διάβολος.
Είμαι ένας απλός άνθρωπος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο στήριγμα από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σας ευχαριστώ.







Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΩΣ ΜΑΘΗΜΑ

Όταν θυμώνουμε, ακόμα και αν έχουμε δίκιο, στην περίπτωση δηλαδή που αισθανόμαστε αδικημένοι ή ηθικά μας έχουν αδικήσει, προσπαθούμε να αντλήσουμε δύναμη από την ενέργεια του άλλου (γιατί εξαντλούμε την δικιά μας ενέργεια) με το να ξεσπάμε τον θυμό μας πάνω του, να επιβαλλόμαστε, γιατί νιώθουμε ότι έχει πληγεί η περηφάνια μας. Ύστερα προσπαθούμε με τον θυμό μας τον οποίο εκλογικεύουμε, να του δώσουμε ένα μάθημα, να τον αλλάξουμε.
Παραπέρα: Μπορεί ένας δάσκαλος με το να θυμώσει στον μαθητή, να δείξει τον δρόμο στον μαθητή; Είναι δυνατόν να δείξει τον δρόμο κάποιος ο οποίος δεν έχει αυτοέλεγχο; Μπορεί ένας δάσκαλος να εμπνεύσει αξιοπιστία και ψυχολογική ασφάλεια όταν δεν πιστεύει στον εαυτό του;
Πως μπορεί κάποιος με το να θυμώνει ως μάθημα να δείξει ότι πιστεύει στον εαυτό του, άσχετα από τα αποτελέσματα; Ο δάσκαλος τελικά μπορεί και να πετύχει.. με τον θυμό, αλλά μπορεί και όχι. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αλλά τα μέσα μπορεί να έχουν τραγικά αποτελέσματα.
Γιατί εκδηλώνει κάποιος θυμό ως μάθημα, ή γενικά θυμό; Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος προσπαθεί να αντλήσει δύναμη από την εξωτερικότητα, γιατί τον ενδιαφέρει ή εικόνα του, άσχετα αν θα κάνει καλή εντύπωση ή όχι, είναι ο απαθής άνθρωπος που επιδιώκει την σύγκρουση για να νιώσει ανώτερος, αλλά δεν τον ενδιαφέρει κιόλας, τι θα σκεφτεί κάποιος γι αυτόν.
Το να μην σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων μπορεί να είναι καλό σε πρώτο χρόνο, με το να αντιδράς όμως και να εμπλέκεσαι δείχνεις ότι σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων σε δεύτερο χρόνο. Δεν είναι κακό να εμπλέκεσαι, το θέμα είναι πως και γιατί εμπλέκεσαι. Όταν εστιάζεις στον εαυτό σου όλα μπαίνουν σε τάξη.
Ο θυμός δείχνει ότι κάτι έχει συσσωρευτεί.




Σύμφωνα με τον Τορκομ Σαραϊνταριάν έχει ειπωθεί η εξής ιστορία για τον Σωκράτη: Περπατούσε με έναν άνθρωπο προσπαθώντας να του δείξει ότι ορισμένες ιδέες του ήταν λάθος. Τελικά ο άνθρωπος κατάλαβε ότι ήταν σε πλάνη αλλά το σοκ της συνειδητοποίησης του κόστισε την ζωή. Όσο αφορά τις σκέψεις σας, τις απόψεις σας και τη γνώμη σας, είστε ευάλωτοι όταν κάποιος αποδεικνύει ότι είναι λαθεμένες και χωρίς βάση. Σ` αυτό το στάδιο του ξεδιπλώματος, ο φανατισμός είναι μια αποκρυστάλλωση. Όταν με την υπεροχή επιβάλλεστε στους άλλους και αυτοί το επιτρέπουν, συναρπάζεστε, όμως αν σας απορρίψουν, νιώθετε εχθρότητα απέναντι τους. Έτσι γίνεστε μια μηχανή παραγωγής σκλάβων. Αλλά αν σε μια στιγμή ο φανατισμός σας καταστραφεί, χάνετε την επιθυμία για ζωή.




Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Τι ωραία που θα ήταν αν οι προσλήψεις γινόταν με βάση τον αστρολογικό χάρτη, την ενέργεια και την ακτινοβολία του ατόμου (καθώς και τα προσόντα και δεξιότητες εννοείται) αντί για τα στερεοτυπικά μηχανιστικά πρότυπα που λαμβάνουν υπόψη οι περισσότεροι εργοδότες και υπεύθυνοι εργατικού δυναμικού.




* Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν αλλάζαμε τις πεποιθήσεις μας;

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

ΠΟΙΟΣ;

Ελάχιστοι άνθρωποι θα μας εμπνεύσουν στην ζωή και ίσως μοιραστούμε μαζί τους κομμάτια της ζωής μας. Πολλοί άνθρωποι δεν θα έχουν καν την ευκαιρία να εμπνευστούν. Και δεν θα την έχουν γιατί έχουν μάθει να ζουν με τις επιθυμίες και την εξωτερικότητα. Είναι μολυσμένοι με τον περίγυρο.
Η σπάταλη εναλλαγή συντρόφων, η προσκόλληση στην ποσότητα και την εξωτερικότητα είναι μαρτύριο στην αιωνιότητα.
Η πλειοψηφία δεν σε προάγει σαν άνθρωπο. Αυτό που σε εξαγνίζει είναι η σταθερότητα, η έμπνευση, το εσωτερικό συναίσθημα, η κατανόηση του Εαυτού μέσω της μάθησης. Πρέπει να ρέεις προς την βραδύτητα και την πραγματικά ακέραια δράση.
Ποιο είναι το λάθος σου; Μέχρι να βρεις τους ανθρώπους που θες, αν τους βρεις, αναλώνεσαι, σπαταλάς την ενέργεια σου από εδώ και από εκεί, για να νιώσεις ασφάλεια. Και έτσι απομυζάς την δικιά σου ενέργεια και των άλλων. Σπέρνεις τον όλεθρο. Αλλά ακόμα και αν βρεις αυτό που θες, ότι και αν είναι αυτό, είσαι άοπλος και εκτεθειμένος, παραμένεις το ίδιο μίζερος. Έτσι δεν αλλάζεις τίποτα.
Ενώ αν πρόσεχες πως φερόσουν στους ανθρώπους σου, στον άντρα σου και στην γυναίκα σου, στους φίλους και στους υπόλοιπους, θα είχες κάνει την διαφορά για τον εαυτό σου. Αλλά δεν κάνεις την διαφορά γιατί δεν προσέχεις. Δεν σε ενδιαφέρει ο Εαυτός. Είσαι αδιάφορος.

Ποιος από μας έχει την Θέληση και την Τόλμη (έστω την προαίρεση) να εξαιρέσει τον εαυτό του από το μέτρο;




Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΑΓΚΑΘΙΑ

Τα τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια για να μας διδάσκουν την αυτοσυγκράτηση, την σύνεση, την επιφυλακή. 

Αξιοποίησε τις κοιμισμένες αισθήσεις:
Άκου όταν πρέπει να ακούσεις.
Άγγιξε όταν πρέπει να αγγίξεις.
Δες όταν πρέπει να δεις.
Μύρισε όταν πρέπει να μυρίσεις.
Δοκίμασε όταν πρέπει να γευτείς.

- Αντώνης Χαρατσής


Βρες τα αγκάθια της ζωής σου.



ΝΙΩΣΕ

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΘΕΟΣ

Κάποτε μια πολύ καλή και ευγενική υπηρέτρια δεν μπόρεσε να απαντήσει στο χτύπημα της πόρτας τόσο γρήγορα, όσο θα έπρεπε, και η κυρία που περίμενε απ` έξω εκνευρίστηκε και της μίλησε άσχημα. Όταν την ρώτησαν τι έγινε, η κοπέλα δεν φάνηκε καθόλου αναστατωμένη, χαμογέλασε και είπε: "Να, η κυρία ήταν πολύ απότομη μαζί μου." Όταν την ρώτησαν ξανά τι έπαθε η κυρία της και έγινε τόσο αγενής, η κοπέλα με τέλεια αθωότητα απάντησε: "Η αιτία; Δεν υπήρχε θεός!"



Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

ΜΑΚΑΚΟΜΑΓΝΗΤΗΣ (λίγο χιούμορ)

Σε όλους μας έχει τύχει να κλέψουμε την ενέργεια των άλλων ή να μας κλέψουν την ενέργεια. Παρ` όλα αυτά:
Ο μακακομαγνήτης είναι ο άνθρωπος ο οποίος γίνεται στόχος απορρόφησης ενέργειας από άλλους ανθρώπους, τους λεγόμενους μακάκες.
Τα ετερώνυμα έλκονται, το ίδιο συμβαίνει και σε αυτήν την περίπτωση. Οι μακακομαγνήτες αναγνωρίζονται ταχύτατα από τους μακάκες, προκαλώντας τους μια αυτόματη αλλεργική αντίδραση. Δεν μπορούν να χωνεύσουν το αχώνευτο και γι` αυτό προσπαθούν σιγά σιγά να το απορροφήσουν. Οι  μακακομαγνήτες φαντάζουν ως το τέλειο και ταυτόχρονα οδυνηρό γεύμα των μακάκων.
Οι μακακομαγνήτες όμως πάντα βρίσκονται σε θέση ισχύος. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να βάλουν τον μαγνήτη προσωρινά στην θέση off.



Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΕΞΕΛΙΞΗ Ή ΜΕΤΑΒΑΣΗ;

Eίμαστε νοητικά το πιο εξελιγμένο είδος σε αυτόν τον πλανήτη, περπατάμε όρθιοι, βλέπουμε, ακούμε ,οσφρυζόμαστε, ερωτευόμαστε, αγαπάμε, ταξιδεύουμε στα υγρά βάθη και στα αχανή ουράνια, φιλοσοφούμε, θεραπεύουμε, χτίζουμε, δημιουργούμε και αντίστροφα καταστρέφουμε. Αυτή η τάση για καταστροφή μας υποδεικνύει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στο σχεσιακό μας επίπεδο με τον συνάνθρωπο και την φύση. Δεν μπορούμε να αψηφούμε την καταστροφική μας μανία, δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε μπροστά στην συγκεκαλυμμένη ή μη βαρβαρότητα μας. Δεν μπορούμε να στρουθοκαμηλίζουμε στο γεγονός ότι ο πολιτισμός μας άσχετα με την κουλτούρα του και τα επιτεύγματα του πάσχει από έλλειψη νοημοσύνης. Εάν δεν αναγνωρίσουμε αυτήν την καταστροφική ανεπάρκεια είναι σαν να αποδεχόμαστε την αυτοκαταστροφή μας.
Γιατί πάσχουμε από έλλειψη νοημοσύνης; Έχουμε προοδεύσει διανοητικά, τεχνολογικά, και αυτού του είδους η πρόοδος, η γραμμική τρισδιάστατη πρόοδος, η στείρα και με παρωπίδες πρόοδος αργά ή γρήγορα θα καταστρέψει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαχειριστεί μια μη πνευματική πρόοδο, και δεν μπορεί γιατί είναι κάτι αφύσικο - τεχνητό και αργά ή γρήγορα θα φτάσει σε ένα αμετάκλητο τέρμα και τέλμα.
Ο άνθρωπος από την φύση του είναι ένα φυσικό ον. Πως μπορεί ένα κατεξοχήν φυσικό ον να πάει κόντρα απέναντι στην ίδια του την φύση;
Δεν μπορεί η επίφαση, το τεχνητό και η εξωτερικότητα να αντικαταστήσουν τον ανθρώπινο παράγοντα. Ίσως να μπορούν να το κάνουν για ένα διάστημα, κάποια στιγμή όμως θα επέλθει ο ξαφνικός θάνατος, εάν τώρα διανύουμε τον αργό θάνατο.
Η λύση θα ήταν η μετάβαση σε μια εσωτερική πρόοδο αφού η πραγματική νοημοσύνη έχει να κάνει με την άμορφη και διαρκώς μεταβαλλόμενη και ταυτόχρονα διαφοροποιημένη στον κάθε άνθρωπο ύπαρξη, που είναι ελευθερία, δημιουργία και πραγματική βούληση.
Ο μόνος τρόπος για να υπερβαίνουμε την εξωτερικότητα είναι με την εσωτερικότητα. Δεν μπορείς να πολεμήσεις έναν πιο δυνατό αντίπαλο με τα ίδια του τα όπλα, κινδυνεύεις να παραμείνεις όμηρος του, να αφανιστείς, ή να γίνεις όμοιος του.
Όταν η εσωτερική διάσταση του ανθρώπου πάψει να κρύβεται, τότε θα γεννηθεί μια καινούργια εποχή για την ανθρωπότητα.

Πόσο πρέπει να εξελιχθούμε, βιολογικά, τεχνολογικά, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο για να καταλάβουμε ότι δεν βρίσκεται εκεί το πρόβλημα; Πόσο ακόμα πρέπει να αποδράσουμε από τον εαυτό μας;
Μήπως περιμένουμε να μεταλλαχτούμε σε ένα νέο είδος πνευματικών σταυροφόρων και επαναστατών, τύραννοι στην θέση τυράννων; Γιατί αν η αφύπνιση είναι μερική σε έναν ορισμένο αριθμό ανθρώπων και μεταλαμπαδευτεί αυτή η αφύπνιση σε μαζικό επίπεδο, τότε είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Η μαζικότητα θα καταπνίξει την μερικότητα τελικά γιατί η μαζικότητα είναι ιδιαίτερα μολυσμένη με τον ιό της εξωτερικότητας και μόνο προσωρινά θα ανταπεξέλθει - δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Δεν υπάρχει κάποια είδους γνώση για να μεταλαμπαδευτεί.

Εκτός από ποιοτικά και ολικά αφυπνισμένους ανθρώπους χρειαζόμαστε και πλειοψηφικά αφυπνισμένους ανθρώπους, και η αφύπνιση είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να γίνει απλά με διοχέτευση  πληροφοριών, αξιών και γνώσεων, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι, γιατί θα λείπει πάντα ένα πράγμα: Η Άμεση Βιωματική Κατανόηση του κάθε ανθρώπου, της ύπαρξης του και της ίδιας της ζωής. Το μέγα λάθος του πολιτισμού μας είναι η αφηρημένη και στείρα μεταλαμπάδευση αξιών.
Απαιτείται ένα "σχέδιο".






  

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ; - ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;

Θέλεις να δώσεις κάτι στον κόσμο γιατί θέλεις να προσφέρεις; Το τι αντίκτυπο θα έχει αυτό είναι τελείως δευτερεύον.

Τα άτομα που δεν ενδιαφέρονται γι αυτά που έχεις να πεις σου είναι άχρηστα και μόνο κακό μπορούν να σου κάνουν αν το επιτρέψεις, γιατί δεν κατανοούν και δεν έχουν μάθει να διακρίνουν και να εκτιμούν, μόνο να καταστρέφουν μπορούν αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν με το περιορισμένο μέτρο αντίληψης τους.
Εσένα πρέπει να σε ενδιαφέρουν αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτά που έχεις να πεις, για να μην αποσπάται η προσοχή σου σε διάφορες κατευθύνσεις. Και αν έστω ένας αδιάφορος ενδιαφερθεί αυτό θα είναι θαύμα.

Όταν κάποιος αγαπάει ένα έργο σου, παίρνεις κουράγιο από αυτήν του την αγάπη, όχι εγωιστικά ή ναρκισσιστικά, αλλά παίρνεις κουράγιο γιατί το έργο σου βρίσκει ανταπόκριση, αναθαρρείς - υπάρχει μια ευγενική ανταλλαγή ενέργειας. Δεν ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τους "θαυμαστές" σου αλλά αντίθετα "ενώνεσαι" μαζί τους.
Όταν λες ότι είσαι "κάτι" και εκδηλώνεις έπαρση, όχι μόνο μεμονωμένα, αλλά συνεχόμενα, τότε διαιρείς τον εαυτό σου, τον διαμορφώνεις και τότε δημιουργείς εξωτερικά.
Δεν βλέπεις την Ομορφιά αλλά την ασχήμια-ομορφιά σε όλα τα πράγματα, κάνεις επιλογές.
Όταν είσαι "τίποτα" είσαι ανοιχτός σε όλα.

Δεν είσαι οι σκέψεις σου, οι σκέψεις είναι εθιστικές. Οι σκέψεις, οι αρνητικές παλινδρομικές σκέψεις είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτού που είσαι. Όπως και οι σκέψεις από τις οποίες αντλείς παρατεταμένη ικανοποίηση είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτού που είσαι. Βρες αυτό που είσαι.




  

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

H ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

Η αυτογνωσία δεν ανακαλύπτεται... μάλλον για ψευδαίσθηση πρόκειται. Σε αυτήν την περίπτωση το άτομο οδηγείται στην άγνοια, την ημιμάθεια και την ψυχολογική συμφόρηση, οπότε η επιστροφή στην πραγματικότητα γίνεται απότομα και φτάνει μέχρι και στην τρέλα αν συνεχιστεί αυτή η ψευδαίσθηση (το άτομο γίνεται ευάλωτο). Υπάρχει η περίπτωση το άτομο να καταφέρει να επιβιώνει στην ψευδαίσθηση του δημιουργώντας οπαδούς ή ομάδες χτίζοντας και μεταδίδοντας κοινά νοητικά πρότυπα, πάνω στις ίδιες του τις προσκολλήσεις.
O δρόμος προς την αυτογνωσία δεν λέει κάνε αυτό ή το άλλο - δεν υπάρχει κάτι για να ανακαλυφθεί.
Η ρίζα της συνείδησης που με φροντίδα βλασταίνει, ανθίζει και καρποφορεί και ωριμάζει είναι η πηγή της αυτογνωσίας.




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...