Ένας τελευταίος άνθρωπος είχε απομείνει στον κόσμο, αφού βίασε, σκότωσε, χόρτασε, απόλαυσε. Είχε χρησιμοποιήσει «κατά το δοκούν» οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ανθρώπινο χέρι.
Χειραγώγησε τον υλικό κόσμο.
Κατά παράδοξο τρόπο, η ηθική του κατάφερνε να συναγωνίζεται την ανηθικότητα του, και το αντίθετο.
Εκμεταλλεύτηκε μέχρι τελευταίας ρανίδας την εξουσία που του έδωσε η φύση.
Ένας διπλανός διάβολος του απέσπασε την προσοχή - ήταν μόνο κατά φαντασίαν μόνος του.
Χαμένος μέσα στις σκέψεις του, συνειδητοποίησε ότι ζει μέσα σε έναν κόσμο διαβόλων και αυτό τον έκανε να τρομάξει πάρα πολύ.
Αλλά αργότερα συνειδητοποίησε κάτι πολύ σημαντικότερο, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν διάβολοι χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Αφού δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ σκέψης και πράξης, τι πρέπει να κάνω; αναρωτήθηκε ο διάβολος.
Η απάντηση ήταν απλή: Πρέπει να πραγματοποιήσω την τελευταία υλιστική πράξη.
Η τελευταία πράξη ήταν, να μην κάνει Τίποτα.
Επιτέλους, είχε εισέλθει στον υλικό κόσμο των ιδεών - στην Πράξη.
Χειραγώγησε τον υλικό κόσμο.
Κατά παράδοξο τρόπο, η ηθική του κατάφερνε να συναγωνίζεται την ανηθικότητα του, και το αντίθετο.
Εκμεταλλεύτηκε μέχρι τελευταίας ρανίδας την εξουσία που του έδωσε η φύση.
Ένας διπλανός διάβολος του απέσπασε την προσοχή - ήταν μόνο κατά φαντασίαν μόνος του.
Χαμένος μέσα στις σκέψεις του, συνειδητοποίησε ότι ζει μέσα σε έναν κόσμο διαβόλων και αυτό τον έκανε να τρομάξει πάρα πολύ.
Αλλά αργότερα συνειδητοποίησε κάτι πολύ σημαντικότερο, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν διάβολοι χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Αφού δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ σκέψης και πράξης, τι πρέπει να κάνω; αναρωτήθηκε ο διάβολος.
Η απάντηση ήταν απλή: Πρέπει να πραγματοποιήσω την τελευταία υλιστική πράξη.
Η τελευταία πράξη ήταν, να μην κάνει Τίποτα.
Επιτέλους, είχε εισέλθει στον υλικό κόσμο των ιδεών - στην Πράξη.
