ΤΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΑΥΤΟΕΚΦΡΑΣΗ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ....

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Η ΜΑΘΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η μάθηση του εαυτού είναι μία για όλους.
Δεν υπάρχουν πολλά είδη ελευθερίας, η ελευθερία είναι μία. Δεν υπάρχουν πολλά είδη δικαιοσύνης, η δικαιοσύνη είναι μία. Δεν υπάρχουν πολλά είδη ταπεινοφροσύνης, η ταπεινοφροσύνη είναι μία. Δεν υπάρχουν πολλά είδη σεβασμού, ο σεβασμός είναι ένας. Δεν υπάρχουν πολλά είδη ευαισθησίας, η ευαισθησία είναι μία.
Όλες αυτές οι αξίες παρουσιάζονται διογκωμένες και υπανάπτυκτες μόνο όταν διαστρεβλώνουμε το νόημα τους. Εσωτερικοποιώντας λοιπόν αυτήν την διαστρέβλωση και την παρερμήνευση δημιουργούμε διαφθορά μέσα μας και στην ζωή μας.
Όταν συνειδητοποιήσουμε όλες αυτές τις αξίες στην πραγματική τους υπόσταση, τότε, όλα αυτά είναι αγάπη. Και αυτό από μόνο του αποδεικνύει το γεγονός ότι οι ψυχολογικές γνώσεις και πληροφορίες είναι ήσσονος σημασίας για την εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας. Οι γνώσεις είναι μόνο το εργαλείο. 
Η μάθηση λοιπόν του εαυτού είναι μία και κοινή για όλους. Η μόνη διαφοροποίηση υπεισέρχεται από το σημείο που ξεκινά κάποιος την μάθηση - Ο μόχθος δεν είναι ίδιος για όλους.


- Αντώνης Χαρατσής

"ΜΑΥΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ"

"Oι μαύρες σκέψεις" αναμφίβολα έχουν να κάνουν με την αυτολύπηση, την υπερευαισθησία,  τον φόβο του θανάτου και τον ναρκισσισμό. Ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα μοναδικό και ξεχωριστό μέσα στην θλίψη του, νιώθει ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Αυτή είναι η αντίδραση του και η άμυνα του.
Είτε λοιπόν "τονώνεται" κάποιος από αυτές τις σκέψεις, απομυζώντας ενέργεια από τους γύρω του αφού θέλει να είναι το επίκεντρο της προσοχής, είτε, νιώθει τύψεις για αυτές τις σκέψεις του. Ένας κρυφός σαδομαζοχισμός. *Οι τύψεις είναι ένας άλλος εγωιστικός τρόπος σκέψης καθώς αντί να λύνεις διαρκώς μετατοπίζεις ή κουκουλώνεις προσωρινά το πρόβλημα. Ουσιαστικά ισχυροποιείς το ναρκισσιστικό εγώ σου. Με το να νιώθεις τύψεις ή ενοχές για κάτι, το μυθοποιείς και το μετατρέπεις σε κάτι απαγορευμένο. Οι τύψεις είναι χρήσιμες μόνο όταν τις μετουσιώνεις σε ορθή δράση.
Κάνοντας λοιπόν μαύρες σκέψεις δεν θα πρέπει να αναζητούμε την επανάληψη αυτών των συναισθημάτων, αλλά απλά να τις αφήνουμε να κάνουν τον κύκλο τους και να φεύγουν. Η οποιαδήποτε  εκλογίκευση μόνο δυναμώνει το πρόβλημα και δεν βοηθάει στην λύση του, όπως παραπλανητικά νομίζουμε.... άλλη μία σκέψη ακόμα και τέλος. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτές τις σκέψεις  εάν δεν βάλουμε πραγματικά ένα τέλος.

- Αντώνης Χαρατσής



Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ...

Ακούμε, ευτυχώς όλο και λιγότερο για πνευματικούς δασκάλους και καθόλου για πνευματικές δασκάλες. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τον πνευματικό δάσκαλο κυρίως γένους αρσενικού, αφού και το ουσιαστικό δάσκαλος είναι γένους αρσενικού. Ελάχιστες είναι οι γνωστές γυναίκες πνευματικές δασκάλες σε σύγκριση με τους άντρες.
Δυστυχώς πέρα από τις ρατσιστικές διακρίσεις η υποβολή αυτή έχει εντυπωθεί στο μυαλό όλων και δεν αφήνει τις γυναίκες να δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες.

- Αντώνης Χαρατσής

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Αντί να πληρώνουμε καταναγκαστικά φόρους στα οποιαδήποτε αγαθά όπως κάνουμε μέχρι τώρα και το οποίο λάθος αποκαλείται φορολογική συνείδηση, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αποκαλείται κατευθυνόμενη η χειραγωγημένη συνείδηση από αυτούς που βρίσκονται πάνω από εμάς και συντηρούν το υπάρχον άθλιο οικονομικό σύστημα προς όφελος τους, με το να σπέρνουν την σύγχυση, την αβεβαιότητα, τον φόβο επιμολύνοντας τις συνειδήσεις των ανθρώπων με μια ευκαιριακή ιδεολογία της ιδιοτέλειας, θα έπρεπε αντί να μας επιβάλλεται να πληρώνουμε φόρους για τα αγαθά και που δεν είμαστε σίγουροι αν πηγαίνουν εκεί που πρέπει τα χρήματα μας προκαλώντας μας έτσι ένα αίσθημα ανασφάλειας, θα μπορούσαμε λοιπόν κάθε χρόνο να καταθέταμε ο καθένας μας ένα πόσο στην εφορία πχ και γνωρίζοντας εννοείται κάθε φορά που πηγαίνουν συγκεκριμένα τα χρήματα μας, χωρίς να έχουμε φορολογική επιβάρυνση μέσω των αγαθών και οτιδήποτε άλλο. Εννοείται ότι ανάλογα το εισόδημα κάποιου θα είναι ανάλογη και η προσφορά του, πχ παίρνεις 20 ευρώ θα δίνεις το 1, παίρνεις 200 θα δίνεις τα 20. Και έτσι θα νιώσουμε ότι πραγματικά ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ, και κάνουμε κάτι καλό για εμάς τους ίδιους, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ.
Εμείς οι απλοί άνθρωποι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

- Αντώνης Χαρατσής

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (λίγα λόγια)

H σεξουαλική ενέργεια θα έλεγε κανείς ότι είναι εκείνη η ενέργεια που κινεί τα νήματα της ζωής μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η σεξουαλικότητα στην πρωτόγονη της μορφή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ορμές, επιθυμίες, ένστικτα και αναπαραγωγή.
Τι γίνεται όμως όταν η σεξουαλικότητα μετατρέπεται σε σεξουαλική ενέργεια; Είναι εκείνη η κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος ανεβάζει τον πήχη της συνειδητότητας του.
Τι είναι όμως η σεξουαλική ενέργεια; Είναι εκείνο το συστατικό της ύπαρξης μας, του πνεύματος που μετουσιώνει την ηδονιστική ύλη σε δημιουργική ενέργεια, και σε ενδελέχεια, ή αλλιώς είναι η ενδελέχεια της ύλης.

Για να δούμε τι συμβαίνει στο επίπεδο των ανθρωπίνων σχέσεων...
Κατ` αρχάς όταν αγαπάμε τον/την σύντροφο μας στην ζωή, μπορούμε να έχουμε την ίδια ή και περισσότερη αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο; πχ τους φίλους μας, τους "εχθρούς" μας ή ανθρώπους άγνωστους προς εμάς που όμως χρειάζονται την βοήθεια μας ή την στήριξη μας, περιθωριοποιημένες ή αδύναμες κοινωνικές ομάδες κτλ. Και για τους γονείς μας;
{Έθεσα ως μείζων παράδειγμα την ερωτική συντροφική σχέση σε αντιδιαστολή με όλα τα υπόλοιπα καθώς είναι προφανές ότι σε αυτό το είδος της σχέσης συναντάμε την πιο έντονη εκδήλωση σεξουαλικής ενέργειας.}
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι μάλλον απλή: Η αγάπη είναι μία, δεν έχει ετεροπροσδιορισμό, και κατ` αυτόν τον τρόπο κανονικά όταν αγαπάμε ή αγάπη μας θα πρέπει να είναι η ίδια για όλο τον κόσμο και αυτό δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο παρά με ένα υψηλό βαθμό συνειδητότητας. 
Αυτό τώρα που συμβαίνει όταν συμβιώνουν δύο άνθρωποι σε έναν συντροφικό δεσμό είναι ότι αντλούν την αγάπη τους από την σεξουαλική τους ενέργεια, πράγμα που ισχυροποιεί ολοένα και περισσότερο την μεταξύ τους έλξη και το δέσιμο. Αντλώντας λοιπόν δύναμη από την σεξουαλική τους ενέργεια ανταλλάσσουν πιο άμεσα, πιο έντονα και πιο συχνά αγάπη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο, το ένα δεν αναιρεί το άλλο, ούτε όμως και προβιβάζει. Δηλαδή νομίζω ότι είναι λάθος να προβούμε σε μια απλοϊκή εκλογίκευση λέγοντας ότι αφού έχουμε συντροφική αγάπη τώρα μπορούμε να δώσουμε αγάπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Μέγα λάθος! Δεν δίνουμε την αγάπη μας με προϋποθέσεις ούτε την χρησιμοποιούμε ως βήμα ολοκλήρωσης, δεν υπάρχει ολοκλήρωση που να στηρίζεται σε οποιεσδήποτε εκλογικεύσεις.
Δεν σημαίνει επίσης ότι αγαπάμε τους φίλους μας λιγότερο (αρκεί να είμαστε συνειδητοί). Διότι εάν δεν είμαστε συνειδητοί αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε θα είναι να επωφεληθούμε και να εκμεταλλευτούμε τους φίλους μας.
Δεν σημαίνει επίσης ότι δεν αγαπάμε τους γονείς μας λιγότερο. Οι γονείς όμως αλλά και τα ίδια τα παιδιά πρέπει να φροντίζουν και να δημιουργούν εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες για να ανεξαρτητοποιούνται τα παιδιά όσο το δυνατόν νωρίτερα και εφόσον βέβαια αυτό είναι εφικτό. Διότι όσο τα παιδιά δεν φεύγουν από την οικογενειακή στέγη και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις δύο αρνητικά μπορούν να συμβούν:
1) τα παιδιά θα αναπτύξουν λανθάνων ερωτισμό με τους γονείς τους, είτε οι γονείς με τα παιδιά τους, είτε και οι δύο αμφίδρομα. 2) Σχέση εξάρτησης μεταξύ παιδιών και γονέων, με τα γνωστά συνεπακόλουθα.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί να διαφέρει η συντροφική ερωτική συμβίωση δύο ανθρώπων με την συμβιωτική σχέση γονιών-παιδιών; Βεβαίως είναι διαφορετικά πράγματα που όμως στην παρακμή τους ανταποκρίνονται ανάλογα, και με κακή χρήση της σεξουαλικής ενέργειας.

Για να διατηρήσουμε λοιπόν μια συντροφική ερωτική των δύο, και για να έχουμε μια αξιοθαύμαστη ποιότητα σχέσης θα πρέπει να μετουσιώσουμε την σεξουαλικότητα σε σεξουαλική ενέργεια και αγάπη. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι τι μετουσιώνει την σεξουαλικότητα σε δημιουργική ανιδιοτελής όσο είναι δυνατόν σεξουαλική ενέργεια; Νομίζω ότι επιτυγχάνεται με την προσοχή μας στην ύπαρξη μας και με την διασύνδεση μας με την ΜΙΑ ενέργεια, με την Πηγή, της αρχής και τους τέλους των πάντων.

Παρ` όλο που η σεξουαλικότητα σε μία συντροφική σχέση μετατρέπεται σε σεξουαλική αγάπη και σεξουαλική ενέργεια, το οποίο είναι και το ζητούμενο, αυτού του είδους η σχέση "οφείλει" να τροφοδοτείται διαρκώς, διότι αν σταματήσει να τροφοδοτείται τότε σταματά και η έλξη, που είναι και το βασικό συστατικό της σχέσης.
Αν σταματήσει να υπάρχει η έλξη τότε νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί και η σχέση. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει μία σχέση, λόγω της έλξης και της σεξουαλικής ενέργειας που μετουσιώνεται σε σεξουαλική αγάπη. Και αν τυχόν στην πορεία του χρόνου δύο άνθρωποι αισθανθούν πλημμυρισμένοι από την "τέλεια" αγάπη, που δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε προσωπική σχέση αλλά, με την σχέση μας με όλο τον κόσμο, τότε δεν χρειάζεται να είναι μαζί. Διαφορετικά εάν χαθεί η έλξη και η σεξουαλική ενέργεια τότε το μόνο που απομένει είναι, η συγκατάβαση, ο συμβιβασμός και η συνήθεια, και αυτό δεν είναι αγάπη.

Συνειδητά μόνος του κάποιος μπορεί να νιώσει ολόκληρος "ένα" με ολόκληρο τον κόσμο. Σε μια συντροφική ερωτική σχέση όμως, ακόμα και στην ποιοτικότερη, νομίζω ότι δεν μπορεί ποτέ κάποιος άνθρωπος να νιώσει απόλυτα ολόκληρος και "ένα" με ολόκληρο τον κόσμο.

Η συνειδητή συντροφική ερωτική αγάπη μπορεί να μην είναι η "τέλεια" αγάπη αλλά σίγουρα είναι ένα βήμα πριν την τέλεια αγάπη. Αλλά υπάρχει η τέλεια αγάπη;

Την αγάπη, την όποια αγάπη δεν την κυνηγάς ούτε την αποφασίζεις, αυτή σε "αποφασίζει".
Ας χαλαρώσουμε όμως και ας ζήσουμε στο τώρα.

- Αντώνης Χαρατσής


















ΕΘΙΣΜΟΣ - Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ "ΛΥΣΗΣ" ΤΟΥ

ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΌΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΘΙΣΜΟ
Όλοι γνωρίζουμε τι είναι ο εθισμός. Όλοι έχουμε βιώσει κάποιον εθισμό, είτε εν γνώση μας είτε ασυναίσθητα ή ασυνείδητα. Για την ακρίβεια ο πολιτισμός που έχουμε εγκαθιδρύσει είναι γεμάτος από εθισμούς-πειρασμούς, διαφόρων ειδών... "ακίνδυνους" και "επικίνδυνους", κρυφούς και φανερούς.
Ας μπούμε όμως στην ουσία του "προβλήματος". "Υπάρχουν δύο τρόποι για να απαλλαγούμε από έναν εθισμό":
1) Να αρνηθούμε απότομα το αντικείμενο ηδονής-οδύνης που μας προκαλεί τον εθισμό. Ουσιαστικά να ξεριζώσουμε βίαια τον εθισμό. Αυτός ο δρόμος εμπεριέχει έντονο και άμεσο ψυχολογικό πόνο.
2) Να ΑΔΕΙΑΣΟΥΜΕ το περιεχόμενο του νου από κάθε εκλογίκευση. Και αυτό μπορεί να συμβεί ΜΟΝΟ βιωματικά, και όχι μέσω τρίτων.
Προϋπόθεση για αυτό είναι παρθεί η ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ. Η στιγμιαία απόφαση περιλαμβάνει την μη αποφυγή του προβλήματος και το ξεσκέπασμα του, φέρνοντας το στο συνειδητό επίπεδο.
Το άδειασμα του νου δεν εμπεριέχει άμεσο και επικίνδυνο ψυχολογικό πόνο αλλά πνευματικό πόνο.

Κάθε εκλογίκευση σχετιζόμενη με το πρόβλημα του εθισμού, που στηρίζεται στο δίπολο αμοιβή-τιμωρία είναι παραλογισμός και, ΓΙΑ ΜΕΝΑ περιλαμβάνει: i) την Δικαιολόγηση, ii) την Επίκριση, iii) την Εξήγηση, iv) την Μεταφορά Χρόνου, v) την Ηρεμία, vi) την Συνθήκη.

Tα i), ii) και iii) είναι λίγο ως πολύ γνωστά σε όλους. Για να δούμε όμως τα iv), v) και vi)...ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Συνθήκη: Συνθήκη έχουμε ή μάλλον κατάσταση συνθήκης ή εκεχειρίας  έχουμε όταν ένα γεγονός στην ζωή μας αντικαθιστά ή υποσκελίζει τον εθισμό κατά ένα τρομακτικό βαθμό. Το πρόβλημα όμως δεν έχει λυθεί, συνεχίζει να υπάρχει σε ένα βαθύτερο επίπεδο χωρίς όμως να μπορεί εύκολα πλέον να βγει στην επιφάνεια. 
Ηρεμία: Όταν χρησιμοποιούμε με τεχνητό τρόπο την ηρεμία, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να προσπαθούμε διαρκώς να ελέγξουμε το πρόβλημα συγκρατώντας το και συντηρώντας το. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε φυλακισμένοι σε μια τεχνητή ηρεμία και φόβου μη ηρεμίας. Η τεχνητή ηρεμία μπορεί να επιτευχθεί με διαφόρους τρόπους, να ξεγελά και να νομίζουμε ότι είναι αληθινή και αντικειμενική. Η τεχνητή ηρεμία όμως δεν είναι παρά άλλη μια διανοητική διεργασία που στηρίζεται στην γνώση. Σίγουρα η τεχνητή ηρεμία μπορεί ως ένα βαθμό να επιφέρει κάποιο προσωρινό αποτέλεσμα, στην ουσία όμως αποτελεί μόνο μία παράμετρος και ένα υποβοηθητικό μέρος της λύσης τους προβλήματος. Αυτό όμως εμπεριέχει σχετικότητα και εδώ υπεισέρχεται η αντίληψη, καθώς ανάλογα με τον τρόπο αντίληψης μας μπορούμε εύκολα να διαιωνίσουμε ένα πρόβλημα ή η ίδια η αντίληψη να σταθεί βοηθητικός παράγοντας προς επίλυση του προβλήματος.
Μεταφορά Χρόνου: Η Μεταφορά Χρόνου μοιάζει με την Συνθήκη, αλλά δεν το ίδιο πράγμα. Μεταφορά Χρόνου έχουμε όταν ενώ έχει συμβεί ένα ευχάριστο γεγονός στην ζωή μας, αυτό το ίδιο το γεγονός το χρησιμοποιούμε υποσυνείδητα για να ετεροχρονίσουμε το εθιστικής φύσεως πρόβλημα μας, το οποίο μόνο ψευδαισθητικά έχουμε εξαφανίσει. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι χρησιμοποιούμε ένα αποκούμπι-δεκανίκι για να θάψουμε προσωρινά και να ξεθάψουμε αργότερα το πρόβλημα σε κάποια στιγμή αδυναμίας.


Αυτό λοιπόν που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αδειάσουμε το περιεχόμενο του νου από κάθε εκλογίκευση εάν θέλουμε να απαλλαγούμε από το πρόβλημα μας και στην συνέχεια αυτόματα πλέον αφανίζουμε το πρόβλημα με απόφαση-αντικαθιστούμε το "άδειο" με δημιουργική ενέργεια.
Τελικά η λύση του προβλήματος είναι πολλές φορές ζήτημα σωστού συνδυασμού και συγχρονισμού.
Γειά χαρά πρόβλημα! Και μην μας γράφεις!

- Αντώνης Χαρατσής





    

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...