ΤΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΑΥΤΟΕΚΦΡΑΣΗ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ....

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

ΖΩΝΤΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ

Το Όνομα είναι η αναγνώριση της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, της δημιουργίας και του θανάτου, μέσα σε μία αναπόσπαστη ενότητα. Όταν αρνείσαι το όνομα σου, αρνείσαι το ήμισυ της ύπαρξης σου που όμως δεν προσδιορίζεται από το όνομα σου γιατί δεν είσαι το όνομα σου και ταυτόχρονα χρειάζεσαι το όνομα σου. Είμαστε διαχωρισμένοι ως προς τις μορφές και όχι τόσο ως προς τα ονόματα που προσδιορίζουν τις μορφές. Η Βία ασκείται στην μορφή αλλά υποσυνείδητα παραπέμπει στο σύνολο της ύπαρξης. Σε μια ανώτερης μορφής κοινωνία θα είχαμε ναι μεν ονόματα αλλά θα εκδηλώναμε την ιερότητα των μορφών μας. Θα είχαμε μορφές και ονόματα σε ένα άλλο επίπεδο αλλά τώρα, η μετάβαση γίνεται σταδιακά.
Δεν είναι άκυρο να πούμε λοιπόν πως είμαστε το σώμα όπως είμαστε και το όνομα. Αν απλά βλέπαμε τους εαυτούς μας ως ολοκληρωμένες υπάρξεις που απλά περιλαμβάνουν την υλική μας υπόσταση δεν θα είχαμε Βία. Αντίθετα έχουμε βία αν ο άνθρωπος απρόσωπα, ανώνυμα εκλαμβάνεται ως ένας «αριθμός».
Αυτό μας δείχνει ότι μέσα από το Απρόσωπο της Ολικής Ύπαρξης και όχι από το απρόσωπο της αποξένωσης,  θα περάσουμε σε μια εποχή μεγαλύτερης συνειδητοποίησης. Βλέπετε όλες οι κοινωνικές σχέσεις είναι έτσι ασυνείδητα διαμορφωμένες από εμάς ούτως ώστε να αναδεικνύουν τον ανθρώπινο πόνο και την σύγκρουση.
Ο άνθρωπος εν αγνοία του αναγνωρίζει και προβάλλει τον πόνο του μέσα από τις προσωπικές και τις κοινωνικές του σχέσεις. Με διαφορετικά λόγια, ο άνθρωπος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς αντανακλαστικούς φόβους του για να περάσει σε μια άλλη εποχή προσωπικής αυτάρκειας και συλλογικής ενότητας. Ο άνθρωπος πρέπει να εντοπίσει ξεκάθαρα τα καθημερινά του αδιέξοδα (όπου είτε τα έχει δημιουργήσει αναγκαστικά είτε άθελα του τα έχει αποδεχτεί) άσχετα αν αυτά είναι αδιέξοδα επιβίωσης, οικονομικά, σεξουαλικά, συναλλακτικά, πολιτικά ή οτιδήποτε άλλο και να περάσει μέσα από αυτά, μέσα από όλο το φάσμα των καθημερινών δοσοληπτικών του σχέσεων οι οποίες φανερώνουν και την ανεπάρκεια του, μια ανεπάρκεια που ο ίδιος έχει εγκαθιδρύσει μέσα του και συντηρεί - ο καθένας μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Αυτό όμως πρέπει να συμβεί μέσα στην κοινωνία, όχι με άρνηση την ζωής και της κοινωνίας. Και όταν πια ο άνθρωπος δεν θα έχει ανάγκη την κοινωνία θα μπορεί να φτιάξει την δικιά του κοινωνία, ο κάθε άνθρωπος μόνος του, όταν όλοι μαζί θα συγκροτούν μια ευρύτερη, ολοένα και πλατύτερη ανοιχτή κοινωνία και όχι μια κοινωνία κανονιστικής τάχα ελευθερίας και ελευθεριότητας.
Για να συμβεί αυτό ο άνθρωπος πρέπει να έχει επίγνωση των μάταιων δραστηριοτήτων του μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται η ποταπότητα της ύπαρξης του.
Είναι εύλογο ότι οι ανακατανομές δημιουργούν άλλες δυνατότητες και ανοίγματα προς τους πολλούς, προς όλους. Κάτι φυτρώνει μέσα από την λάσπη...αυτό είναι συμβολικό για να αντιληφθούμε ότι όλα διέπονται από τους ίδιους νόμους μέσα σε μια νομοτελειακή ιεραρχία , όπου όλες οι μορφές είναι «ένα». Ο άνθρωπος λόγω της πολύπλοκης φύσης του αδυνατεί να διατηρήσει ανέπαφη αυτήν την αλήθεια. Η αλλαγές συμβαίνουν, πάντοτε και άχρονα, και ο άνθρωπος μέσω της συνείδησης του μπορεί σιγά σιγά να προσαρμοστεί στην βιολογία του μέσω της επαλληλίας γέννηση/θάνατος.

Κατά προέκταση θα ήταν χρήσιμο να αναδείξουμε μερικά πράγματα:

1. Η πολιτική είναι πολιτικοί άνθρωποι που εκφράζουν ανθρώπινες ανάγκες μέσα στο εύρος της κατανόησης τους. Λόγω της σχέσης εξουσίας με τον πολίτη μπορεί αυτές οι ανάγκες να εξευγενίζονται αλλά ποτέ δεν μπορούν να είναι αρμονικές όσο διατηρείται αυτή η καταναγκαστική σχέση εξουσίας. Έτσι αντί η πολιτική να προσαρμόζεται στον άνθρωπο, ο άνθρωπος προσαρμόζεται στην πολιτική και μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την ήδη υπάρχουσα σύγκρουση μέσα του και, αδικεί.

2. Οι θρησκείες δεν είναι η αλήθεια ούτε κατέχουν την αλήθεια αλλά εμπεριέχουν κάποια αλήθεια. Τα ιερά κείμενα είναι φιλτράρισμα της απόλυτης αλήθειας που προσεγγίζεται μόνο μέσω βιώματος. Τα ιερά βιβλία έχουν να κάνουν με τις θρησκείες οργανωμένες ή μη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τώρα δεν υπάρχουν άνθρωποι περισσότερο σοφοί και βιβλία περισσότερο σοφά ή δεν μπορούν να υπάρξουν. Το φυσικό είναι να υπάρχουν.

3. Μήπως και η αγάπη για το Ωραίο, το Πρόσωπο, την Μορφή είναι προσκόλληση στο Αγαθό; Σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να δείχνεις με βάση κάποια «καθαρή» πεποίθηση και τελικά αυτό προβάλλεις.

4. Ο πολιτισμός μας αυτήν την στιγμή ίσως να είναι ο καλύτερος που έχει υπάρξει όσον αφορά την αντιμετώπιση του ασυνειδήτου. Δεν μιλάω για την κομματιασμένη «επιστήμη της ψυχής» που όμως όπως φαίνεται αποτελεί ένα αξιοσημείωτο και σημαντικό μεταβατικό παρακλάδι της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά στην διατήρηση της ανθρώπινης υγείας με αυτεξούσιες δυνάμεις.
Μέσα από την κοινοποίηση της ψυχής κάθε ανθρώπου σε επιστημονική πανασθένεια είναι επιτακτική η ανάγκη να μετουσιωθούν οι επιστήμες σε μία επιστήμη της ψυχής.
Η μονομερής διερεύνηση ή εξερεύνηση του ασυνειδήτου και του φόβου δεν αρκεί αν δεν αναγνωρίσουμε ότι όλα διέπονται από μια «μετενσαρκωτική» συνέχεια. Ο άνθρωπος ειδικότερα δεν είναι μια μηχανική σύνθεση και αποσύνθεση, βέβαια είναι καθενός δικαίωμα να υιοθετεί ιδεολογίες που αναιρούν την ανθρώπινη ύπαρξη καταπνίγοντας τον φόβο του θανάτου.
Ο άνθρωπος πρέπει να λαμβάνεται όπως και η ολότητα της φύσης ως ένας μηχανισμός σύνθεσης και αποσύνθεσης μέσα όμως σε ένα μεταβατικό μετασχηματισμό ενέργειας (σε καμία περίπτωση συσσωρευτικό αλλά κλιμακωτά αυτοπροσδιοριστικό και ετεροπροσδιοριστιστικό ταυτόχρονα). Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο «σκουλήκια».

5. Όταν έχουμε καταπίεση της σεξουαλικότητας τότε αυτή μετατρέπεται σε λανθάνουσα σεξουαλικότητα και διαστροφή, σε σπατάλη σεξουαλικής ενέργειας ή «ανηδονία» στον βαθμό που εκδηλώνεται. Είναι όμως μόνο η κατάπνιξη του σεξ υπεύθυνη για την καταπίεση, την βία και την επιθετικότητα; Εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει ότι το σεξ δεν ευθύνεται για όλα τα προβλήματα του κόσμου. Και ούτε μόνο το σεξ λύνει όλα τα προβλήματα του κόσμου. Το σεξ δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε αυτοσκοπός. Σε μια πορεία εξέλιξης δεν μπορούν να υπάρχουν νόμοι, κανόνες και διαγνωστικές ταμπέλες του στυλ...το σεξ πρέπει να εφαρμόζεται μόνο για αναπαραγωγή ή από την άλλη...γαμάτε γιατί χανόμαστε. Η σεξουαλικότητα στον άνθρωπο οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριληφθεί μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις ως μια Μεταβατική Θεμελίωση μαζί με το ασυνείδητο και χωρίς το ασυνείδητο. Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη.
Η σεξουαλική επανάσταση δεν ξεκίνησε ποτέ απλά κοινοποιήθηκε.

6. Κάθε υπό-, παρά- και μεταβατικό στάδιο στην ανθρώπινη πορεία, συλλογική ή ατομική, γεννά προϊόντα καθώς και υποπροϊόντα/παραπροϊόντα τα οποία όλα μαζί υπόκεινται σε συνεχείς διαδικασίες εκκαθάρισης καθώς δεν αποτελούν απόλυτες αλήθειες αλλά ιδέες που εφαρμόζονται. Για να εφαρμοστούν και να μετουσιωθούν αυτές οι ιδέες χρειάζεται εσωτερική εκκαθάριση.

7. Δεν μπορούμε να απαιτούμε εκ των προτέρων την ενότητα αν και μπορούμε να μιλάμε για αυτήν.
Ενότητα σημαίνει ένωση όλων των αντίθετων εννοιών για τον εαυτό και όχι αποσπασμένες από τον εαυτό. Πιστέψτε με αν υπήρχε ενότητα μέσα μας θα το καταλαβαίναμε.


Καλή Χρονιά!








Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

"ΟΙ ΤΕΛΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΡΝΕΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ" (τι θα μπορούσε να σημαίνει σήμερα)

Οι περισσότεροι άνθρωποι ταλαντευόμαστε, τρεμοπαίζουμε... μεταξύ του καλού και του κακού, μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας. Έτσι είναι εξαιρετικά δύσκολο, να γνωρίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό, να γνωρίσουμε αυτό που είμαστε.
Ας μην πάμε μακριά, όλοι θα συμφωνήσουμε, γιατί κατά βάθος γνωρίζουμε, ότι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος μοιάζει περισσότερο με ένα ώριμο παιδί. Η υπερβολική παιδικότητα ξεμωραίνει, η υπερβολική ωριμότητα μηχανοποιεί. Ο άνθρωπος είναι ένας συνδυασμός των Δύο.
Οι άνθρωποι όμως συνήθως δεν εξελισσόμαστε φυσικά, συνθετικά, ενωτικά. Η καθημερινότητα συντρίβει τον άνθρωπο και ο άνθρωπος συντρίβεται από την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Οι άνθρωποι ανέκαθεν αναζητούν διεξόδους τόσο στα ατομικά όσο και στα κοινωνικά τους προβλήματα.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ....ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΑΛΛΟ....ΠΡΟΣΕΧΕ....Ως αντιστάθμισμα των οδυνών και ως αδυναμία αντιμετώπισης τους, οι άνθρωποι εφεύραν την ευπρέπεια, τον καθωσπρεπισμό, τους νόμους, την μετάνοια, την αμαρτία, κάποια αίσθηση ηθικής, την ευτυχία και την επιτυχία. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε ως άνθρωποι αλλά όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αρκετό, και οι βάσεις άρχισαν να τρίζουν.
Οι άνθρωποι έβρισκαν κάποιου είδους αλήθεια σε όλα αυτά και πραγματικά υπάρχει κάποια αλήθεια σε όλα αυτά, αλλά οι άνθρωποι επειδή δεν είναι φτασμένοι, δεν είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι και επειδή ως φυσική αντίδραση προβάλλουν ως ιδανικό την ολοκλήρωση αλλά και την ματαιότητα ως το αντίθετο της, βλέπουν έννοιες που περιέχουν αλήθειες, παραγνωρίζοντας την άμεση αλήθεια του εαυτού τους, μια αλήθεια που καμία θρησκεία και καμία επιστήμη δεν μπορεί να τους προσφέρει.
Εκεί εντοπίζεται τόσο η αποτυχίας της επιστήμης, όσο και η αποτυχία της οργανωμένης θρησκείας, της αποστειρωμένης από τον άνθρωπο φιλοσοφίας, που δεν παύουν όμως να είναι πυλώνες και εν δυνάμει δρόμοι αυτογνωσίας.
Έτσι η επιστήμη πολλές φορές χρησιμοποιείται ως μέτρο βίας και χειραγώγησης και η θρησκεία αναδεικνύεται σε μέγα μπαμπούλα προκαλώντας ως δούρειος ίππος «απαγορευμένα» σύνδρομα, αποξένωση και ενοχολαγνεία στο συλλογικό ασυνείδητο.
Τώρα, ένας άνθρωπος που έχει εμποτιστεί σχεδόν ολοκληρωτικά από το σκοτάδι του εαυτού του, ή βρίσκεται σε ακατανίκητη απόγνωση δεν μπορεί να δει κάτι καλό στον κόσμο, επειδή όμως έχει άγνοια της ενέργειας που διέπει το σύμπαν, τελικά, η ίδια η αρνητική ενέργεια που εξαπολύει, θα επιστραφεί, ως λευκή ενέργεια, πράγμα που μπορεί είτε να καταστρέψει ολοκληρωτικά, να τον αφανίσει, να τον σκοτώσει, είτε να τον μετουσιώσει ριζικά. Εδώ δεν μιλάμε τόσο για κάποιο εξωτερικό αποτέλεσμα αν και αυτό μπορεί να είναι μόνο η αφορμή αλλά για ένα βαθύ εσωτερικό τέλμα, μια κατακρήμνιση στην άβυσσο. Αν τα καταφέρει, ο άνθρωπος να ανασχηματίσει τα «κατεστραμμένα του νεύρα», θα έχει βρει τον εαυτό του, θα έχει κάνει την μεγάλη αρχή, την οποία όλοι οι άνθρωποι ποθούν, κατά βάθος.



Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ακόμα και όλα τα προβλήματα και τις ανησυχίες του κόσμου να έχεις είναι απλά μια ιδέα.
Οι μικρόνοιες των ανθρώπων προβάλλουν τις δικές τους ανασφάλειες και φόβους προς τους άλλους και είναι άκρως μεταδοτικό. Από που προέρχονται πολλές σωματικές και ψυχολογικές ασθένειες; Μα φυσικά από τις μικρόνοιες των ανθρώπων.
Η ενέργεια διαχέεται. Κάτι είναι ανύπαρκτο μέχρι να του δώσουμε προσοχή. Η στάση που κρατάμε μπορεί να επηρεάσει και την αντίληψη άλλων ανθρώπων. Μπορείς να εκβιάζεις κάνοντας το καλό ή το κακό, αλλά αυτό είναι μαύρη μαγεία και το σκοτάδι δεν μας αναδεικνύει, μας θαμπώνει. Το πραγματικά καλό αναδύεται όταν δεν ταυτίζεσαι με το καλό, αυτό είναι μια άλλη κατάσταση συνείδησης όπου πλέον ότι έχεις μάθει αρχίζει να καταρρίπτεται.
Δεν έχεις καμία ποιοτική διαφορά ακόμα και από τον πιο άθλιο ζητιάνο. Όλα όσο κατέχεις είναι περαστικά.
Όσο δεν σπάμε τον κύκλο της άνομης αλυσίδας τόσο θα υποφέρουμε αναλογικά με τις λογικοφανείς εργασίες που κατεργάζεται ο καθένας μας.
Μην κρίνετε. Αναπτύξτε την συμπόνια σας ακόμα περισσότερο, εσείς που μπορείτε να το κάνετε. Μην αυταπατάστε, όλοι οι άνθρωποι μπορούν.
Ας ανοίξουμε όλοι τον κύκλο της ανταπόδοσης. Ο καθένας από το πόστο του ας συγκλίνει προς την μία αλήθεια.

Υστερόγραφα!.!.!.!
«Όσο ψηλότερα κοιτάζεις τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πτώση σου, συνέχισε όμως.»
Συνειδητός γίνεται κανείς μέσω της σκέψης χωρίς την σκέψη, αυτό είναι Μετάβαση. Αυτό σημαίνει ένα πράγμα: είμαστε «τυχαίοι».
«Μιλώ για σας όταν εσείς δεν με ακούτε. Διακρίνω τις ποιότητες των κραδασμών σας ως απαραίτητα; ιχνοστοιχεία μέσα μου.»


Αντώνης Χαρατσής

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΤ` ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘ` ΟΜΟΙΩΣΗ

Το ζώο μπορεί να φτάσει στην φώτιση ασυνείδητα, ενώ εμείς οι άνθρωποι «πρέπει» να το κάνουμε συνειδητά. Με άλλα λόγια πρέπει να προσεγγίσουμε το Ασυνείδητο Συνειδητά, γιατί αυτό είναι το προφανές πεπρωμένο μας. Είμαστε στην γη για να γνωρίσουμε την σαρκική σκοτεινή πλευρά μας και να την μετουσιώσουμε. Η μετουσιωμένη πλέον άγνοια είναι πέρα από το καλό και το κακό. Αλλά τα επίπεδα άγνοιας περιλαμβάνουν το καλό και το κακό σε λανθάνουσα μορφή. Η ζωή τελικά είναι αντιφατική: όπως το νερό είναι το μαλακότερο πράγμα ταυτόχρονα μπορεί να γίνει ότι πιο καταστροφικό. Αν λοιπόν δεν έχουμε ενότητα πως μπορούμε να διαχειριστούμε τις δυνάμεις έξω από εμάς, που στην πραγματικότητα βρίσκονται και μέσα μας;
Όλες οι μορφές διέπονται από τους ίδιους νόμους. Το μόνο που μένει είναι η κάθε μορφή, από την ανώτερη μέχρι την κατώτερη να επιτελέσει τον «σκοπό» της.
Ο άνθρωπος επειδή έχει να διαχειριστεί την σκέψη έχει έναν πολύ μεγαλύτερο κόπο να κάνει σε σχέση με άλλα πλάσματα. Ένας λοιπόν Μεταφυσικός τρόπος για να προσεγγίσουμε τον Εαυτό είναι να κάνουμε απλά το Καλό.
Όλη η Δημιουργία είναι μια αντανάκλαση αυτού του Καλού. Ένας άνθρωπος δημιουργεί γιατί προσπαθεί να βρει μια σύναψη. Αν κανείς παρατηρήσει την λογοτεχνία θα δει ότι όλη η δημιουργικότητα που αναδύεται, είναι μια ασυνείδητη ή ενσυνείδητη προσπάθεια προσέγγισης του Καλού.  Όλη η δημιουργικότητα είναι ένα αναπόφευκτο μη τέλος.
Οι νόμοι της δημιουργίας είναι ίδιοι για όλους και για όλα στο χέρι μας είναι αν θα επιλέξουμε το Καλό.
Όταν λοιπόν ψάχνεις εκ των προτέρων να μοιάσεις κατ εικόνα ή καθ ομοίωση διαστρεβλώνεις, εισδύεις στα δίχτυα της διττότητας είτε κάνεις το καλό είτε το κακό. Γιατί; Γιατί βάζεις την ιδέα του εαυτού σου, της βιολογίας σου μπροστά και φτιάχνεις θεούς κατά βούληση, χωρίς ελεύθερη βούληση. Ελεύθερη βούληση σημαίνει απλά να κάνεις το Καλό, ακόμα και όταν το αρνείσαι. Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος σκοπός στο να κάνεις το Καλό. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσαρμόσουμε την βιολογία μας στην βιολογία μας, που σημαίνει σταδιακή αποταύτιση από το βασίλειο των αναγκών και των επιθυμιών, και αυτό είναι Μετάβαση, αυτό είναι το μόνο πεπρωμένο του ανθρώπου. Τέσσερις νόμοι διέπουν τα πάντα: Διάλυση, Σύνθεση, Ενσωμάτωση, Μετάβαση, όλα σε έναν αέναο κύκλο.
Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος συγκεκριμένος σκοπός στον άνθρωπο ή στην φύση. Αν υπήρχε δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένας δικός μας ιδεολογικός ανθρωποκεντρικός σκοπός. Δεν υπάρχει κάποιο δεδομένο εκ των προτέρων πρότυπο στο οποίο πρέπει να μοιάσει ο άνθρωπος. Και αυτό για έναν απλό λόγο: θα καταστρατηγούσε ο άνθρωπος τον νόμο του καλού και του κακού. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι συνειδητός, ο άνθρωπος είναι το πιο εξελιγμένο βιολογικά σάρκινο είδος στην γη το οποίο προσπαθεί να γίνει συνειδητό. Ο άνθρωπος προσπαθεί να γίνει συνειδητός βάζοντας σε τάξη την σκέψη και ταυτόχρονα κάνοντας το Καλό. Αν λείπει το ένα από τα δύο ή βρίσκονται σε δυσαρμονία. ο άνθρωπος παραμένει ασυνείδητος στον βαθμό που Κατανοεί.
Ανακεφαλαιώνοντας: 1. Ο Θεός δεν είναι κάτι άφθαστο, έτσι υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας, γινόμαστε φανατικά καλοί και εντελώς αντιεπιστημονικοί, τεμαχίζουμε στα δύο το πνεύμα μας.
2. Ο Θεός δεν είναι του χεριού μας, ούτε το παιδί για τα θελήματα, έτσι υποτιμούμε τις δυνάμεις, γινόμαστε μηχανικά όντα, χωρίς διαίσθηση.
Ή μπορούμε να πούμε τα αντίθετα ότι ισχύουν, το συμπέρασμα θα είναι πάλι το ίδιο.




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...