Το Όνομα είναι η αναγνώριση της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, της δημιουργίας και του θανάτου, μέσα σε μία αναπόσπαστη ενότητα. Όταν αρνείσαι το όνομα σου, αρνείσαι το ήμισυ της ύπαρξης σου που όμως δεν προσδιορίζεται από το όνομα σου γιατί δεν είσαι το όνομα σου και ταυτόχρονα χρειάζεσαι το όνομα σου. Είμαστε διαχωρισμένοι ως προς τις μορφές και όχι τόσο ως προς τα ονόματα που προσδιορίζουν τις μορφές. Η Βία ασκείται στην μορφή αλλά υποσυνείδητα παραπέμπει στο σύνολο της ύπαρξης. Σε μια ανώτερης μορφής κοινωνία θα είχαμε ναι μεν ονόματα αλλά θα εκδηλώναμε την ιερότητα των μορφών μας. Θα είχαμε μορφές και ονόματα σε ένα άλλο επίπεδο αλλά τώρα, η μετάβαση γίνεται σταδιακά.
Δεν είναι άκυρο να πούμε λοιπόν πως είμαστε το σώμα όπως είμαστε και το όνομα. Αν απλά βλέπαμε τους εαυτούς μας ως ολοκληρωμένες υπάρξεις που απλά περιλαμβάνουν την υλική μας υπόσταση δεν θα είχαμε Βία. Αντίθετα έχουμε βία αν ο άνθρωπος απρόσωπα, ανώνυμα εκλαμβάνεται ως ένας «αριθμός».
Αυτό μας δείχνει ότι μέσα από το Απρόσωπο της Ολικής Ύπαρξης και όχι από το απρόσωπο της αποξένωσης, θα περάσουμε σε μια εποχή μεγαλύτερης συνειδητοποίησης. Βλέπετε όλες οι κοινωνικές σχέσεις είναι έτσι ασυνείδητα διαμορφωμένες από εμάς ούτως ώστε να αναδεικνύουν τον ανθρώπινο πόνο και την σύγκρουση.
Ο άνθρωπος εν αγνοία του αναγνωρίζει και προβάλλει τον πόνο του μέσα από τις προσωπικές και τις κοινωνικές του σχέσεις. Με διαφορετικά λόγια, ο άνθρωπος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς αντανακλαστικούς φόβους του για να περάσει σε μια άλλη εποχή προσωπικής αυτάρκειας και συλλογικής ενότητας. Ο άνθρωπος πρέπει να εντοπίσει ξεκάθαρα τα καθημερινά του αδιέξοδα (όπου είτε τα έχει δημιουργήσει αναγκαστικά είτε άθελα του τα έχει αποδεχτεί) άσχετα αν αυτά είναι αδιέξοδα επιβίωσης, οικονομικά, σεξουαλικά, συναλλακτικά, πολιτικά ή οτιδήποτε άλλο και να περάσει μέσα από αυτά, μέσα από όλο το φάσμα των καθημερινών δοσοληπτικών του σχέσεων οι οποίες φανερώνουν και την ανεπάρκεια του, μια ανεπάρκεια που ο ίδιος έχει εγκαθιδρύσει μέσα του και συντηρεί - ο καθένας μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Αυτό όμως πρέπει να συμβεί μέσα στην κοινωνία, όχι με άρνηση την ζωής και της κοινωνίας. Και όταν πια ο άνθρωπος δεν θα έχει ανάγκη την κοινωνία θα μπορεί να φτιάξει την δικιά του κοινωνία, ο κάθε άνθρωπος μόνος του, όταν όλοι μαζί θα συγκροτούν μια ευρύτερη, ολοένα και πλατύτερη ανοιχτή κοινωνία και όχι μια κοινωνία κανονιστικής τάχα ελευθερίας και ελευθεριότητας.
Για να συμβεί αυτό ο άνθρωπος πρέπει να έχει επίγνωση των μάταιων δραστηριοτήτων του μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται η ποταπότητα της ύπαρξης του.
Είναι εύλογο ότι οι ανακατανομές δημιουργούν άλλες δυνατότητες και ανοίγματα προς τους πολλούς, προς όλους. Κάτι φυτρώνει μέσα από την λάσπη...αυτό είναι συμβολικό για να αντιληφθούμε ότι όλα διέπονται από τους ίδιους νόμους μέσα σε μια νομοτελειακή ιεραρχία , όπου όλες οι μορφές είναι «ένα». Ο άνθρωπος λόγω της πολύπλοκης φύσης του αδυνατεί να διατηρήσει ανέπαφη αυτήν την αλήθεια. Η αλλαγές συμβαίνουν, πάντοτε και άχρονα, και ο άνθρωπος μέσω της συνείδησης του μπορεί σιγά σιγά να προσαρμοστεί στην βιολογία του μέσω της επαλληλίας γέννηση/θάνατος.
Κατά προέκταση θα ήταν χρήσιμο να αναδείξουμε μερικά πράγματα:
1. Η πολιτική είναι πολιτικοί άνθρωποι που εκφράζουν ανθρώπινες ανάγκες μέσα στο εύρος της κατανόησης τους. Λόγω της σχέσης εξουσίας με τον πολίτη μπορεί αυτές οι ανάγκες να εξευγενίζονται αλλά ποτέ δεν μπορούν να είναι αρμονικές όσο διατηρείται αυτή η καταναγκαστική σχέση εξουσίας. Έτσι αντί η πολιτική να προσαρμόζεται στον άνθρωπο, ο άνθρωπος προσαρμόζεται στην πολιτική και μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την ήδη υπάρχουσα σύγκρουση μέσα του και, αδικεί.
2. Οι θρησκείες δεν είναι η αλήθεια ούτε κατέχουν την αλήθεια αλλά εμπεριέχουν κάποια αλήθεια. Τα ιερά κείμενα είναι φιλτράρισμα της απόλυτης αλήθειας που προσεγγίζεται μόνο μέσω βιώματος. Τα ιερά βιβλία έχουν να κάνουν με τις θρησκείες οργανωμένες ή μη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τώρα δεν υπάρχουν άνθρωποι περισσότερο σοφοί και βιβλία περισσότερο σοφά ή δεν μπορούν να υπάρξουν. Το φυσικό είναι να υπάρχουν.
3. Μήπως και η αγάπη για το Ωραίο, το Πρόσωπο, την Μορφή είναι προσκόλληση στο Αγαθό; Σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να δείχνεις με βάση κάποια «καθαρή» πεποίθηση και τελικά αυτό προβάλλεις.
4. Ο πολιτισμός μας αυτήν την στιγμή ίσως να είναι ο καλύτερος που έχει υπάρξει όσον αφορά την αντιμετώπιση του ασυνειδήτου. Δεν μιλάω για την κομματιασμένη «επιστήμη της ψυχής» που όμως όπως φαίνεται αποτελεί ένα αξιοσημείωτο και σημαντικό μεταβατικό παρακλάδι της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά στην διατήρηση της ανθρώπινης υγείας με αυτεξούσιες δυνάμεις.
Μέσα από την κοινοποίηση της ψυχής κάθε ανθρώπου σε επιστημονική πανασθένεια είναι επιτακτική η ανάγκη να μετουσιωθούν οι επιστήμες σε μία επιστήμη της ψυχής.
Η μονομερής διερεύνηση ή εξερεύνηση του ασυνειδήτου και του φόβου δεν αρκεί αν δεν αναγνωρίσουμε ότι όλα διέπονται από μια «μετενσαρκωτική» συνέχεια. Ο άνθρωπος ειδικότερα δεν είναι μια μηχανική σύνθεση και αποσύνθεση, βέβαια είναι καθενός δικαίωμα να υιοθετεί ιδεολογίες που αναιρούν την ανθρώπινη ύπαρξη καταπνίγοντας τον φόβο του θανάτου.
Ο άνθρωπος πρέπει να λαμβάνεται όπως και η ολότητα της φύσης ως ένας μηχανισμός σύνθεσης και αποσύνθεσης μέσα όμως σε ένα μεταβατικό μετασχηματισμό ενέργειας (σε καμία περίπτωση συσσωρευτικό αλλά κλιμακωτά αυτοπροσδιοριστικό και ετεροπροσδιοριστιστικό ταυτόχρονα). Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο «σκουλήκια».
5. Όταν έχουμε καταπίεση της σεξουαλικότητας τότε αυτή μετατρέπεται σε λανθάνουσα σεξουαλικότητα και διαστροφή, σε σπατάλη σεξουαλικής ενέργειας ή «ανηδονία» στον βαθμό που εκδηλώνεται. Είναι όμως μόνο η κατάπνιξη του σεξ υπεύθυνη για την καταπίεση, την βία και την επιθετικότητα; Εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει ότι το σεξ δεν ευθύνεται για όλα τα προβλήματα του κόσμου. Και ούτε μόνο το σεξ λύνει όλα τα προβλήματα του κόσμου. Το σεξ δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε αυτοσκοπός. Σε μια πορεία εξέλιξης δεν μπορούν να υπάρχουν νόμοι, κανόνες και διαγνωστικές ταμπέλες του στυλ...το σεξ πρέπει να εφαρμόζεται μόνο για αναπαραγωγή ή από την άλλη...γαμάτε γιατί χανόμαστε. Η σεξουαλικότητα στον άνθρωπο οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριληφθεί μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις ως μια Μεταβατική Θεμελίωση μαζί με το ασυνείδητο και χωρίς το ασυνείδητο. Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη.
Η σεξουαλική επανάσταση δεν ξεκίνησε ποτέ απλά κοινοποιήθηκε.
6. Κάθε υπό-, παρά- και μεταβατικό στάδιο στην ανθρώπινη πορεία, συλλογική ή ατομική, γεννά προϊόντα καθώς και υποπροϊόντα/παραπροϊόντα τα οποία όλα μαζί υπόκεινται σε συνεχείς διαδικασίες εκκαθάρισης καθώς δεν αποτελούν απόλυτες αλήθειες αλλά ιδέες που εφαρμόζονται. Για να εφαρμοστούν και να μετουσιωθούν αυτές οι ιδέες χρειάζεται εσωτερική εκκαθάριση.
7. Δεν μπορούμε να απαιτούμε εκ των προτέρων την ενότητα αν και μπορούμε να μιλάμε για αυτήν.
Ενότητα σημαίνει ένωση όλων των αντίθετων εννοιών για τον εαυτό και όχι αποσπασμένες από τον εαυτό. Πιστέψτε με αν υπήρχε ενότητα μέσα μας θα το καταλαβαίναμε.
Καλή Χρονιά!
Δεν είναι άκυρο να πούμε λοιπόν πως είμαστε το σώμα όπως είμαστε και το όνομα. Αν απλά βλέπαμε τους εαυτούς μας ως ολοκληρωμένες υπάρξεις που απλά περιλαμβάνουν την υλική μας υπόσταση δεν θα είχαμε Βία. Αντίθετα έχουμε βία αν ο άνθρωπος απρόσωπα, ανώνυμα εκλαμβάνεται ως ένας «αριθμός».
Αυτό μας δείχνει ότι μέσα από το Απρόσωπο της Ολικής Ύπαρξης και όχι από το απρόσωπο της αποξένωσης, θα περάσουμε σε μια εποχή μεγαλύτερης συνειδητοποίησης. Βλέπετε όλες οι κοινωνικές σχέσεις είναι έτσι ασυνείδητα διαμορφωμένες από εμάς ούτως ώστε να αναδεικνύουν τον ανθρώπινο πόνο και την σύγκρουση.
Ο άνθρωπος εν αγνοία του αναγνωρίζει και προβάλλει τον πόνο του μέσα από τις προσωπικές και τις κοινωνικές του σχέσεις. Με διαφορετικά λόγια, ο άνθρωπος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς αντανακλαστικούς φόβους του για να περάσει σε μια άλλη εποχή προσωπικής αυτάρκειας και συλλογικής ενότητας. Ο άνθρωπος πρέπει να εντοπίσει ξεκάθαρα τα καθημερινά του αδιέξοδα (όπου είτε τα έχει δημιουργήσει αναγκαστικά είτε άθελα του τα έχει αποδεχτεί) άσχετα αν αυτά είναι αδιέξοδα επιβίωσης, οικονομικά, σεξουαλικά, συναλλακτικά, πολιτικά ή οτιδήποτε άλλο και να περάσει μέσα από αυτά, μέσα από όλο το φάσμα των καθημερινών δοσοληπτικών του σχέσεων οι οποίες φανερώνουν και την ανεπάρκεια του, μια ανεπάρκεια που ο ίδιος έχει εγκαθιδρύσει μέσα του και συντηρεί - ο καθένας μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Αυτό όμως πρέπει να συμβεί μέσα στην κοινωνία, όχι με άρνηση την ζωής και της κοινωνίας. Και όταν πια ο άνθρωπος δεν θα έχει ανάγκη την κοινωνία θα μπορεί να φτιάξει την δικιά του κοινωνία, ο κάθε άνθρωπος μόνος του, όταν όλοι μαζί θα συγκροτούν μια ευρύτερη, ολοένα και πλατύτερη ανοιχτή κοινωνία και όχι μια κοινωνία κανονιστικής τάχα ελευθερίας και ελευθεριότητας.
Για να συμβεί αυτό ο άνθρωπος πρέπει να έχει επίγνωση των μάταιων δραστηριοτήτων του μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται η ποταπότητα της ύπαρξης του.
Είναι εύλογο ότι οι ανακατανομές δημιουργούν άλλες δυνατότητες και ανοίγματα προς τους πολλούς, προς όλους. Κάτι φυτρώνει μέσα από την λάσπη...αυτό είναι συμβολικό για να αντιληφθούμε ότι όλα διέπονται από τους ίδιους νόμους μέσα σε μια νομοτελειακή ιεραρχία , όπου όλες οι μορφές είναι «ένα». Ο άνθρωπος λόγω της πολύπλοκης φύσης του αδυνατεί να διατηρήσει ανέπαφη αυτήν την αλήθεια. Η αλλαγές συμβαίνουν, πάντοτε και άχρονα, και ο άνθρωπος μέσω της συνείδησης του μπορεί σιγά σιγά να προσαρμοστεί στην βιολογία του μέσω της επαλληλίας γέννηση/θάνατος.
Κατά προέκταση θα ήταν χρήσιμο να αναδείξουμε μερικά πράγματα:
1. Η πολιτική είναι πολιτικοί άνθρωποι που εκφράζουν ανθρώπινες ανάγκες μέσα στο εύρος της κατανόησης τους. Λόγω της σχέσης εξουσίας με τον πολίτη μπορεί αυτές οι ανάγκες να εξευγενίζονται αλλά ποτέ δεν μπορούν να είναι αρμονικές όσο διατηρείται αυτή η καταναγκαστική σχέση εξουσίας. Έτσι αντί η πολιτική να προσαρμόζεται στον άνθρωπο, ο άνθρωπος προσαρμόζεται στην πολιτική και μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την ήδη υπάρχουσα σύγκρουση μέσα του και, αδικεί.
2. Οι θρησκείες δεν είναι η αλήθεια ούτε κατέχουν την αλήθεια αλλά εμπεριέχουν κάποια αλήθεια. Τα ιερά κείμενα είναι φιλτράρισμα της απόλυτης αλήθειας που προσεγγίζεται μόνο μέσω βιώματος. Τα ιερά βιβλία έχουν να κάνουν με τις θρησκείες οργανωμένες ή μη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τώρα δεν υπάρχουν άνθρωποι περισσότερο σοφοί και βιβλία περισσότερο σοφά ή δεν μπορούν να υπάρξουν. Το φυσικό είναι να υπάρχουν.
3. Μήπως και η αγάπη για το Ωραίο, το Πρόσωπο, την Μορφή είναι προσκόλληση στο Αγαθό; Σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να δείχνεις με βάση κάποια «καθαρή» πεποίθηση και τελικά αυτό προβάλλεις.
4. Ο πολιτισμός μας αυτήν την στιγμή ίσως να είναι ο καλύτερος που έχει υπάρξει όσον αφορά την αντιμετώπιση του ασυνειδήτου. Δεν μιλάω για την κομματιασμένη «επιστήμη της ψυχής» που όμως όπως φαίνεται αποτελεί ένα αξιοσημείωτο και σημαντικό μεταβατικό παρακλάδι της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά στην διατήρηση της ανθρώπινης υγείας με αυτεξούσιες δυνάμεις.
Μέσα από την κοινοποίηση της ψυχής κάθε ανθρώπου σε επιστημονική πανασθένεια είναι επιτακτική η ανάγκη να μετουσιωθούν οι επιστήμες σε μία επιστήμη της ψυχής.
Η μονομερής διερεύνηση ή εξερεύνηση του ασυνειδήτου και του φόβου δεν αρκεί αν δεν αναγνωρίσουμε ότι όλα διέπονται από μια «μετενσαρκωτική» συνέχεια. Ο άνθρωπος ειδικότερα δεν είναι μια μηχανική σύνθεση και αποσύνθεση, βέβαια είναι καθενός δικαίωμα να υιοθετεί ιδεολογίες που αναιρούν την ανθρώπινη ύπαρξη καταπνίγοντας τον φόβο του θανάτου.
Ο άνθρωπος πρέπει να λαμβάνεται όπως και η ολότητα της φύσης ως ένας μηχανισμός σύνθεσης και αποσύνθεσης μέσα όμως σε ένα μεταβατικό μετασχηματισμό ενέργειας (σε καμία περίπτωση συσσωρευτικό αλλά κλιμακωτά αυτοπροσδιοριστικό και ετεροπροσδιοριστιστικό ταυτόχρονα). Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο «σκουλήκια».
5. Όταν έχουμε καταπίεση της σεξουαλικότητας τότε αυτή μετατρέπεται σε λανθάνουσα σεξουαλικότητα και διαστροφή, σε σπατάλη σεξουαλικής ενέργειας ή «ανηδονία» στον βαθμό που εκδηλώνεται. Είναι όμως μόνο η κατάπνιξη του σεξ υπεύθυνη για την καταπίεση, την βία και την επιθετικότητα; Εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει ότι το σεξ δεν ευθύνεται για όλα τα προβλήματα του κόσμου. Και ούτε μόνο το σεξ λύνει όλα τα προβλήματα του κόσμου. Το σεξ δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε αυτοσκοπός. Σε μια πορεία εξέλιξης δεν μπορούν να υπάρχουν νόμοι, κανόνες και διαγνωστικές ταμπέλες του στυλ...το σεξ πρέπει να εφαρμόζεται μόνο για αναπαραγωγή ή από την άλλη...γαμάτε γιατί χανόμαστε. Η σεξουαλικότητα στον άνθρωπο οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριληφθεί μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις ως μια Μεταβατική Θεμελίωση μαζί με το ασυνείδητο και χωρίς το ασυνείδητο. Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη.
Η σεξουαλική επανάσταση δεν ξεκίνησε ποτέ απλά κοινοποιήθηκε.
6. Κάθε υπό-, παρά- και μεταβατικό στάδιο στην ανθρώπινη πορεία, συλλογική ή ατομική, γεννά προϊόντα καθώς και υποπροϊόντα/παραπροϊόντα τα οποία όλα μαζί υπόκεινται σε συνεχείς διαδικασίες εκκαθάρισης καθώς δεν αποτελούν απόλυτες αλήθειες αλλά ιδέες που εφαρμόζονται. Για να εφαρμοστούν και να μετουσιωθούν αυτές οι ιδέες χρειάζεται εσωτερική εκκαθάριση.
7. Δεν μπορούμε να απαιτούμε εκ των προτέρων την ενότητα αν και μπορούμε να μιλάμε για αυτήν.
Ενότητα σημαίνει ένωση όλων των αντίθετων εννοιών για τον εαυτό και όχι αποσπασμένες από τον εαυτό. Πιστέψτε με αν υπήρχε ενότητα μέσα μας θα το καταλαβαίναμε.
Καλή Χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου