ΤΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΑΥΤΟΕΚΦΡΑΣΗ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ....

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ...

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;


Σε ποιον νομίζεις ότι μιλάς;


Εγώ θέλω να περνάω καλά....


Τώρα αυτός/αυτή τι θέλει από εμένα;


Σίγουρα το έκανε επίτηδες.


Έχει λερωμένη την φωλιά του.


Να πάνε όλοι να...


Aυτά μας τα είπαν και άλλοι.


Πρέπει να αποδείξεις ότι.....


Ποιος/ποια νομίζει ότι είναι;



Αυτά και πολλά άλλα που δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε γιατί μόνο αρνητική ενέργεια μας γεμίζουν.

Αλλά οι άνθρωποι είναι έτσι.

Αυτό είναι το παραπέτασμα μας.

Το παραπέτασμα είναι η ψευδαίσθηση της ζωής.

Όταν όμως υπάρχει μόνο ο εαυτός σου, τότε αρχίζεις να βλέπεις πίσω από το παραπέτασμα και τότε βλέπεις αυτό που πραγματικά είναι.

Βλέπεις ότι όλα είναι Ένα.

Τι είναι αυτό το Ένα;

- Αντώνης Χαρατσής




Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΓΩΙΣΤΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

Η πνευματική ευαισθησία μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε συναισθηματική νέκρωση, ψυχρότητα και εγωισμό. Αυτή είναι η περιβόητη πνευματική καταξίωση.
Ο πνευματικά καταξιωμένος άνθρωπος νομίζει ότι υπερέχει σε σύγκριση με άλλους ανθρώπους. Και αυτό γιατί είτε συμπεριφέρεται με περιφρόνηση και επιθετική αγένεια είτε με συγκατάβαση και υποτίμηση.
Ο πνευματικά καταξιωμένος συνήθως είναι κάποιος που πατάει γερά στα πόδια του, υλικά κυρίως, και αντί να παροτρύνει ως συνειδητά οφείλει να κάνει, "να χτίσει γέφυρες", τα βάζει με όλους και με όλα, βλέπει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, επειδή υποσυνείδητα έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Την αυτοεκτίμηση του, την "συνειδητή" αυτοεκτίμηση του, την αντλεί από την εξωτερικότητα με την θρέψη ενέργειας.
Είναι αυτός που βαδίζει στην ζωή πάντα με ένα αίσθημα ανωτερότητας και ξεχωριστότητας. Είναι ένας χάρτινος πύργος.

- Αντώνης Χαρατσής



Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΗΘΙΚΗΣ (ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ)

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.......

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική μεταξύ των φύλων: από τα πιο απλά ως τα πιο πολύπλοκα πράγματα.

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική των φύλων: που δεν θα βασίζεται στην παράδοση και την συνήθεια.

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική των φύλων: αυτοπροσδιορισμού και όχι ετεροπροσδιορισμού.

Έχουμε ανάγκη από μία νέα ηθική της συντροφικότητας των φύλων και όχι κάτι που θυμίζει συντροφικότητα.

Έχουμε ανάγκη από μια νέα λεξιλογική ηθική των φύλων: όχι κανονιστική, αλλά που θα προέρχεται από την ύπαρξη., αφού το λεξιλόγιο διαμορφώνει συμπεριφορές.

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική των φύλων: που δεν θα βασίζεται στην ευπρέπεια, την τήρηση και την υποχρέωση.

Έχουμε ανάγκη από μία νέα ηθική των φύλων: που δεν θα έχει ως μέλημα την συντήρηση ρόλων - στερεοτύπων - προσδοκιών κτλ.

Έχουμε ανάγκη από μία νέα ηθική των φύλων: επίγνωσης.

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική των φύλων: που θα ξεκινάει από πολύ νεαρή ηλικία.

Έχουμε ανάγκη από μια νέα ηθική μεταξύ των φύλων: της διαφορετικότητας και της ισότητας αφού η ισότητα βρίσκει νόημα στη διαφορετικότητα.

- Αντώνης Χαρατσής




Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Οι απλοί άνθρωποι....

Οι απλοί άνθρωποι ξεχωρίζουν αμέσως. Και αυτό είναι γεγονός.

Η επαφή μαζί τους αναγνωρίζεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα, με ένα απλό βλέμμα.

Οι απλοί άνθρωποι είναι χαρισματικοί και πάντα κάνουν αισθητή την παρουσία τους, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι.

Οι απλοί άνθρωποι άλλες φορές διαστέλλονται και άλλες φορές συστέλλονται. 

Οι απλοί άνθρωποι πολλές φορές δείχνουν απλοϊκοί, αψιμυθίωτοι, κανένα πρόβλημα γι` αυτούς.

Οι απλοί άνθρωποι δεν δίνουν έμφαση στην επίφαση, στην εξωτερική τους εμφάνιση. Αλλά η απλότητα τους, η τέλεια φυσικότητα τους προέρχεται από το εσώτερο βάθος της ύπαρξης τους, από τα μέσα.

Αυτή η εσωτερική τους απλότητα εξωτερικεύεται και αγκαλιάζει το πρόσωπο σαν ένα φωτεινό πέπλο. 

Το ίδιο το σώμα τους γίνεται πηγή φωτός.

Απλοί άνθρωποι που λαμποκοπούν θετική ενέργεια.



Οι απλοί άνθρωποι κουβαλάνε τον δικό τους μικρό σταυρό....

Οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν ύφος.., είναι σαν ευγενικά παιδιά και αυτό "τρομάζει" και αποσυντονίζει τους πολύπλοκους ανθρώπους, οι οποίοι διαρκώς αναζητούν έναν "ηγέτη", μια εξωτερική επιβεβαίωση, ένα φόβητρο, γιατί νιώθουν πιόνια και αναζητάνε διαρκώς μία αυθεντία προσωπική ή θεσμική.

Οι απλοί άνθρωποι μπορεί από μέσα τους να συμπονούν αλλά ξέρουν ότι αυτό δεν είναι αρκετό.

Οι απλοί άνθρωποι θυμώνουν και αυτοί αλλά όταν συμβεί να θυμώσουν νιώθουν την καρδιά τους να ματώνει.

Οι απλά άνθρωποι ξέρουν ότι όλοι είναι απλοί άνθρωποι, απλά δεν το ξέρουν.

Κανείς δεν περνάει απαρατήρητος.

- Αντώνης Χαρατσής






Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ "ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ": ΣΤΙΧΟΙ

Στίχοι του ΤENNYSON:
Λουλούδι από τη σχισμάδα του τοίχου,
Σε τραβάω απ τη σχισμάδα,
Σε κρατάω εδώ στο χέρι μου,
Ολάκερο απ τη ρίζα,
Μικρό λουλούδι-αν μπορούσα να καταλάβω
Τι είσαι, κι εσύ και η ρίζα σου,
Ολάκερο εσύ,
Θα `ξερα τι είναι ο θεός κι ο άνθρωπος.


Ηaiku στίχοι του BASHO:
Όταν κοιτάζω προσεχτικά
Βλέπω ν ανθίζει η ναζούνα
Πλάι στο φράχτη!

Η διαφορά είναι εντυπωσιακή:
Ο Τennyson κινείται προς το λουλούδι με την πρόθεση να το αποκτήσει. Το "ξερίζώνει" "ολάκερο με τη ρίζα".
Κι ενώ κλείνει το συλλογισμό ότι το λουλούδι μπορεί να τον βοηθήσει να γνωρίσει την φύση του θεού και του ανθρώπου, το ίδιο λουλούδι είναι ήδη νεκρό, στα χέρια του, σαν αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος του για αυτό.
Ο Τennyson όπως τον βλέπουμε  μέσα από το ποίημα του μπορεί θαυμάσια να συγκριθεί με τον δυτικό επιστήμονα  που ψάχνει να βρει την αλήθεια καταστρέφοντας την ζωή.
H αντίδραση του Basho  στη θέα του λουλουδιού είναι εντελώς διαφορετική. Δεν θέλει να το ξεριζώσει. Δε θέλει ούτε καν να το αγγίξει. Το μόνο που κάνει είναι να το κοιτά προσεκτικά, να το βλέπει.

Ο Τennyson φαίνεται ότι χρειάζεται το λουλούδι για να καταλάβει τους ανθρώπους και την φύση. Αποκτώντας, το όμως, το λουλούδι καταστρέφεται. Αυτό που "ζητάει" ο Basho  είναι να δει, κι όχι απλώς να το κοιτάξει το λουλούδι, αλλά να γίνει "ένα" με αυτό και να το αφήσει να ζήσει

- Σχόλια του Έριχ Φρομ







Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ


Χωρίς αλλαγή στην συνείδηση, είναι κούφια και αδύνατη η οποιαδήποτε αλλαγή στην κοινωνία. Είναι τόσο απλό αρκεί οι άνθρωποι να αρχίσουν να ανοίγουν τα εσωτερικά τους μάτια, γιατί τα βιολογικά τους μάτια έχουν γεμίσει ακαθαρσίες και δεν μπορούν να δουν ή νομίζουν ότι βλέπουν ή δεν θέλουν να δουν. Η τραγική υπονόμευση του κατώτερου ανθρώπινου είδους πρέπει να σταματήσει.
Δυστυχώς το ανθρώπινο είδος αρέσκεται άβουλα να επιδεικνύει την κατωτερότητα του και να τρέφεται από αυτήν.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το έχουν συλλογιστεί σοβαρά, αλλά αναλογικά είμαστε το πιο βάρβαρο είδος στον πλανήτη. Και αυτό γιατί ενώ διαθέτουμε τόσες δυνατότητες, χαρίσματα και ευφυϊα δεν τα πραγματώνουμε στις ζωές μας, αλλά αδιαφορούμε, δεν νοιαζόμαστε για την ανάδειξη του πολιτισμού μας, αλλά για την έμπρακτη βεβήλωση των ιερών ζωών μας και κάθε πλάσματος και οικοσυστήματος στην γη.

Πιστεύετε ότι αυτά είναι απλά θεωρίες; Αν ναι τότε έχετε καταδικάσει τις ζωές σας και μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε με τον ίδιο τρόπο:
Να παραπονιέστε αλλά να μην αμφισβητείτε.
Να θυμώνετε αλλά να μην αρνείστε.
Να προσαρμόζεστε αλλά να βαριέστε.

Ο μεγαλειώδης άνθρωπος, γιατί ο άνθρωπος είναι μεγαλειώδης, ζει στην σκιά του εαυτού του:
Δεν τον ενδιαφέρει η Συντροφικότητα αλλά η επίγευση της Συντροφικότητας.
Δεν τον ενδιαφέρει ο εαυτός του αλλά η επίγευση του εαυτού του.
Δεν τον ενδιαφέρει ο κόσμος αλλά η επίγευση του κόσμου.
Η ζωή έχει καταντήσει μία επίγευση.

Ο σημερινός άνθρωπος αντί να αντλεί δύναμη από τον εαυτό του, τρέφεται από την δύναμη άλλων. Είναι συλλέκτης "ψυχών". Αυτή είναι η ψευδαίσθηση στην οποία ζει.

Πότε θα έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι θα βρουν την κλίση τους και τον σκοπό στην ζωή;
Πότε οι άνθρωποι θα μεταβούν και θα πάψουν να ζουν σαν άλλα μελλοντικά εξελιγμένα μυρμήγκια;

- Αντώνης Χαρατσής







Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

OΣΑ ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ

"Θα νιώσουμε πολλές ταχυκαρδίες".
"Θα νιώσουμε πολλές αρρυθμίες".
"Θα νιώσουμε μπορεί ακόμα και ανακοπές".

Όσα αγκάθια και αν συναντήσουμε στον δρόμο της ζωής,
ότι και αν συμβεί, ένα πράγμα πρέπει να μείνει ακέραιο:
Το ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

ΌΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ
ΝΑ ΑΝΑΚΑΜΠΤΟΥΜΕ

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΚΑΜΠΤΟΥΜΕ
ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΟΤΕ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ MAΣ
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΑΛΛΑΓΗ.

- Αντώνης Χαρατσής





Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

"ΓΙΑΤΙ ΣΤΡΑΒΟΚΟΙΤΑΖΕΙΣ";;;;......

Γιατί στραβοκοιτάζεις κάποιον ή κάτι;

Γιατί προσπαθείς να συνδεθείς με τους ανθρώπους και τον κόσμο άγαρμπα, λανθασμένα.
Γιατί νιώθεις μόνος.
Νομίζεις ότι σου λείπει κάτι και γι αυτό ψάχνεις εξωτερικές λύσεις και αποδράσεις για να ξεφύγεις από την δυσάρεστη πραγματικότητα, φτιάχνοντας μία άλλη δυσάρεστη πραγματικότητα για να αντλήσεις ικανοποίηση - Αυτό είναι το νόημα της αντίδρασης.
Η ικανοποίηση όμως είναι εφήμερη και ξαναγυρνάς στην δυστυχία - Αυτό είναι το νόημα του κύκλου της φαυλότητας.
Και θέλεις ένα όλο και πιο δυνατό συναίσθημα για να αισθάνεσαι ικανοποιημένος - Αυτό είναι το νόημα του εθισμού.
Δεν μπορείς όμως ποτέ να ξεφύγεις από τον εαυτό σου γιατί ο εαυτός είσαι εσύ. Άσχετα αν πιστεύεις πολλές φορές ότι κουβαλάς τον εαυτό σου. 
Αν κάποιος κουβαλάει κάποιον είναι ο εαυτός εσένα. Μην έχεις την ψευδαίσθηση για το αντίθετο. 
Σε κάθε περίπτωση αισθάνεσαι διχασμένος.

Είσαι αυτός που πρέπει να είσαι, απλά δεν το γνωρίζεις, αδιαφορείς να το γνωρίσεις, φοβάσαι να το γνωρίσεις, και αυτός ο φόβος σε κάνει αμυντικό και η άμυνα σε κάνει εν δυνάμει βίαιο.

Όταν τρέφεσαι από την ενέργεια του άλλου ή όταν έχεις την ανάγκη να τραφείς από την ενέργεια του άλλου (απομύζηση), τότε προσβάλλεσαι εύκολα. Μπορεί να προσβληθείς από το οτιδήποτε, αλλά ο πυρήνας είναι η θρέψη της ενέργειας.

- Αντώνης Χαρατσής


Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Αυτός που προσπαθεί να γίνει γρήγορα συνειδητός χάνει την επαφή με το ασυνείδητο του.

Ποιος είναι αυτός;

Είναι αυτός που δεν κατανοεί την γνώση, και επειδή δεν την κατανοεί χειραγωγεί την γνώση προς όφελος του και την τροποποιεί σε στείρα γνώση. Είναι αυτός που παπαγαλίζει την γνώση, για να ανελιχθεί, να καταξιωθεί και απεγνωσμένα να ξεχωρίσει τον εαυτό του ως ον μοναδικό και ανώτερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Είναι ο άνθρωπος της μάζας γιατί διαχωρίζει τον εαυτό από τους υπόλοιπους ανθρώπους και αυτό είναι που τον καθιστά μαζάνθρωπο, ζει στη ψευδαίσθηση της ψευδαίσθησης.
Μπορείς να βρεις πολλούς τέτοιους ανθρώπους στην τέχνη, την επιστήμη, την πολιτική. Έτσι έχουν μάθει και εκπαιδευτεί.
Είναι οι άνθρωποι χάρτινοι πύργοι. Πύργοι γιατί προσπαθούν να επιβληβούν με κάθε μέσο. Χάρτινοι γιατί αν τους φυσήξεις θα πέσουν αμέσως και θα διαπιστώσεις ότι είναι τελείως άδειοι μέσα τους.

Δεν είναι εντυπωσιακό που οι πιο καλά μορφωμένοι άνθρωποι πάσχουν από δολιότητα και ιδιοτέλεια;
Ουσιαστικά ένας τέτοιος άνθρωπος ενώ νομίζει ότι οφελεί τον εαυτό του, στην πραγματικότητα βλάπτει τον εαυτό του, τον προσωπικό του κύκλο αλλά και τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο ανάλογα με το εκτόπισμα που έχει στην κοινωνία.
Μάλιστα όσο μεγαλύτερο εκτόπισμα έχει κάποιος, όσο περισσότερο ανάγκη έχει την εξωτερικότητα, τόσο περισσότερο διεφθαρμένος είναι ο ίδιος. Η εξωτερικότητα δεν έχει ανάγκη να επιδεικνύεται πάντα μπορεί να δρα και υπογείως, δεν μοχθεί γιατί είναι μια παγιωμένη κατάσταση που αντιπροσωπεύεται από βάρβαρους ατομικιστές και ακολουθείται από φοβικούς μιμητές. Στην πορεία τελικά όλοι ανταλλάσσουν ρόλους με όλους.


- Αντώνης Χαρατσής






Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

"ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ": ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ο διάβολος αντιπροσωπεύει την διτtότητα, το καλό και το κακό, οι επιλογές που νομίζουμε ότι κάνουμε στην ζωή, ο σωστός ή ο λάθος δρόμος που νομίζουμε ότι παίρνουμε.

Ακόμα και όταν επιλέγουμε τον σωστό δρόμο πρέπει να διακρίνουμε, όταν διακρίνουμε συγκρίνουμε, και όταν συγκρίνουμε κρίνουμε.
Διάκριση - κρίση - σύγκριση, είναι τα τρία συνώνυμα τα οποία στην απόσπαση τους από τον εαυτό συνεισφέρουν στην προσκόλληση στο όμοιο, την ταύτιση και την χειραγώγηση. Αυτή είναι η συνεισφορά τους.
Κάποιος δεν αλλάζει τον εαυτό του, και δεν επιθυμεί ούτε οι άλλοι να αλλάξουν, τέτοια άτομα ψάχνει. Όσο περισσότερο δογματικός και διαμορφωμένος είναι κάποιος τόσο λιγότερο ώριμος πραγματικά είναι.

Με άλλα λόγια δεν είσαι η αντίδραση στις αισθήσεις σου, δεν είσαι εικόνα, η εικόνα σου, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια παρηγορητική ψευδαίσθηση που απεγνωσμένα ζητά να βρει μια ανταπόκριση (άσχετα αν τη βρίσκει ή όχι).
Τι είσαι;

"Για να υπάρχει διάβολος υπάρχει θεός"
Ο διάβολος λοιπόν αφού αντιπροσωπεύει το καλό και το κακό είναι και ο νόμος του κάρμα, ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος.

Που στηρίζεται αυτός ο νόμος;

Αυτός ο νόμος στηρίζεται στο: φοβάμαι να αλλάξω - να γίνω πιο συνειδητός και συνεχίζω την ζωή μου όπως έχω μάθει, ή πρέπει να κάνω καλές πράξεις (υπερεγώ) γιατί δεν μου αρέσει ο εαυτός μου, γιατί κάτι λείπει και όταν βρω αυτό το κάτι εξωτερικά, όλα θα πάνε καλά. Και η κοροϊδία του εαυτού συνεχίζεται....

Όταν εντοπιστεί και αναγνωριστεί η ασχήμια της ζωής, τότε σταδιακά αρχίζει να καταρρέει όλο το σαθρό οικοδόμημα, που δεν είναι τίποτα άλλο από το εγώ.
Ταυτόχρονα κάτι καινούργιο μπορεί να αρχίσει να αναπτύσσεται. Και αυτό το καινούργιο είναι ο δρόμος του θεού.

O θεϊκός δρόμος ξεκινάει από την επίγνωση ότι δεν είσαι θεός.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ

Ποιο είναι το νόημα και η αξία της αρμονίας; Το νόημα και η αξία της αρμονίας είναι η μεταστοιχείωση και μεταμόρφωση της, σε κάθε περίπτωση όμως παραμένει Αρμονία.
Για μένα αυτό είναι Μετάβαση.

- Αντώνης Χαρατσής




Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

ΧΑΡΑ ΚΑΙ..."ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ;;;;;"

Οι γνώσεις δεν συμβαδίζουν με την ανεμελιά(;) και την χαρά(;), και πολύ περισσότερο με το να λες γνωρίζω ότι γνωρίζω. Επιπλέον όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός επίγνωσης τόσο μεγαλύτερο το ξεβόλεμα, άρα τόσο μεγαλύτερη η ταραχή, άρα τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος για εσωτερίκευση και χωριστικότητα. Πιστεύω αυτό είναι ένα είδος πνευματικού-συνειδητού εγωισμού. Άρα πρέπει να ξαναγίνουμε "παιδιά";
Φυσικά δεν μπορείς και δεν πρέπει να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, αυτό είναι και το μόνο νόημα της εξέλιξης, της μετάβασης, της διαφορετικότητας (δεν μπορούμε γιατί πλέον έχουμε μάθει να ξεχωρίζουμε το καλό και το κακό και τις προεκτάσεις του - δεν πρέπει γιατί αυτό θα σήμαινε το σταμάτημα της νοημοσύνης με πολλαπλές συνέπειες).
Επομένως αυτός είναι και ο λόγος που όταν ήμασταν παιδιά και μέχρι κάποιας ηλικίας ξεχνούσαμε πολύ εύκολα, και αυτό γιατί ήμασταν πολύ επικεντρωμένοι στο Τώρα. Να δεχτούμε λοιπόν ότι τα παιδιά λειτουργούν σαν σφουγγάρια (ίσως αυτή να είναι μία εξήγηση για την ανεξέλεγκτη-ζωώδη συμπεριφορά των παιδιών αλλά και για την αθωότητα και ευαισθησία από την άλλη) τα οποία απορροφούν και θετικές και αρνητικές καταστάσεις. Aυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας εκδηλώνονται και καθρεφτίζονται ολοκάθαρα στην ενήλικη ζωή. Άρα τα παιδιά έχουν μνήμη κι ισχυρή μάλιστα, είναι εκείνη η περίοδος που αρχίζει να φορτώνει η μνήμη (είναι άλλο να έχεις μνήμη και άλλο να χαραμίζεσαι και να τρέφεσαι από την μνήμη) γι αυτό και όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, ένας ενήλικος ανάλογα με τις καταστάσεις που έζησε ως παιδί θα δομήσει αντίστοιχα και το υποσυνείδητο ή ασυνείδητο του.
Τι γίνεται λοιπόν από εκεί πέρα όταν αρχίζουν τα προβλήματα και μπαίνει στη μέση η γνώση; Μπορούμε να διαχειριστούμε την γνώση; πως αντιδράμε σε αυτήν; Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα του πολιτισμού μας.
Επειδή είναι ανώφελο να διαλύεις κάθε σκέψη-γνώση ξεχωριστά (λερναία ύδρα), νομίζω ότι τον πυρήνα των γνώσεων, δηλαδή τον πυρήνα των σκέψεων, αφού η γνώση εκπορεύεται από την σκέψη τον διαλύεις με κάτι που λέγεται ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, με το ολικό δηλαδή άφημα του εαυτού και την μετέπειτα"θυσία".

Αυξάνοντας τον βαθμό επίγνωσης μέσα μας χωρίς αυταπάρνηση, εύκολα μπορεί να χάσουμε το κουράγιο μας.


Δεν είναι δυνατόν κάποιος που έχει "φτάσει" ακόμα και στην ενότητα να συνεχίζει να δημιουργεί και να εξελίσσεται;; Νομίζω πως είναι δυνατόν, διότι σε διαφορετική περίπτωση μάλλον αυτόματα θα εξαϋλωνόταν.

Ένα είναι σίγουρο: "Σίγουρα δεν πρέπει να ξαναγίνουμε παιδιά" - "Σίγουρα δεν πρέπει να παραμείνουμε ενήλικοι"

Με τις φυσικά εκπορεύομενες πνευματικές δυνάμεις των παιδιών αποδεικνύεται ποσό αφύσικες και "σωματικές" είναι οι προσπάθειες μερικών να ανιχνεύσουν υπερφυσικές δυνάμεις ως αυτοσκοπό. Το μόνο κέρδος από μια τέτοια ενασχόληση είναι η ενίσχυση του εγωισμού.....











Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Οι άνθρωποι πρέπει σταδιακά να αντιληφθούν ότι η ειρηνική μετάβαση από την "ύλη" στο "πνεύμα" δηλαδή η φυσική πνευματική εξέλιξη (και όχι η οποιαδήποτε βιολογική επιλογή με ευγονικές προσμείξεις), η διατροφική εξέλιξη (χορτοφαγία αντί για κρεατοφαγία), δεν είναι για τους λίγους, και τους εκλεκτούς. Όταν το αντιληφθούν αυτό, όταν αντιληφθούν το προσωπείο της βαρβαρότητας του πολιτισμού σε όλο του το μεγαλείο, τότε θα αρχίσουν να κάνουν επιλογές και θα νιώσουν την γλυκιά χαρά της ζωής μέσα τους, μακριά από αισθήματα αυτασφάλειας και αυτοσυντήρησης, προδρόμους της βίας.

- Αντώνης Χαρατσής



EΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ: ΜΟΧΘΟΣ Ή ΕΠΙΔΟΣΗ;


Από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος και ειδικά αρχάριος ως προς την πνευματικότητα του είναι να προσπαθεί να γίνει γρήγορα συνειδητός - Αυτό που καταφέρνει σίγουρα είναι να δυναμώνει τον νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, της ύλης.
Δεν μετράει η επίδοση αλλά ο μόχθος. Ο μόχθος είναι το μέτρο της "εσωτερικής καταξίωσης", αν υπάρχει κάποια. Η αναζήτηση της επίδοσης είναι αδυναμία και προσκόλληση σε εξωτερικούς παράγοντες και λύσεις πέρα του εαυτού.

- Αντώνης Χαρατσής


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

"ΚΑΤΑΔΥΣΗ-ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΙΑ ΦΥΣΑΛΙΔΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ"

Δεν είναι αλήθεια ότι καμιά φορά προσπαθώντας να είμαστε ατάραχοι, άψογοι, αρεστοί κτλ, να παραγνωρίζουμε τις δικές μας ανάγκες; με ενδεχόμενη συνέπεια την συσσώρευση καταπίεσης στο ασυνείδητο;
Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι συγκρατούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και αποστασιοποιούμαστε από αυτά, ή ενδίδουμε σε αυτά και ξεσπάμε, σε κάθε περίπτωση διαιρούμε τον εαυτό μας.

Που είναι λοιπόν ο αυτοέλεγχος και η επαγρύπνηση;
Που είναι ο έλεγχος και η επαγρύπνηση όταν στην ζωή μας εναλλάσονται τα αρνητικά συναισθήματα και σωματικές κραυγές (μικρής ή μεγάλης συχνότητας) μαζί με περιόδους ευδαιμονίας ή αταραξίας; Μήπως αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε σύγχυση; ότι παρεκκλίνουμε από τον στόχο μας;... Η μήπως αυτή είναι απλά μία επώδυνη διαδρομή καθαρισμού του ασυνειδήτου, όταν γίνεται εν γνώση;

Αν είναι έτσι δεν οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι εξωτερικοί παράγοντες ασκούν σε εμάς επίδραση; όλοι μας είμαστε εξωτερικοί παράγοντες και πρέπει να το αναγνωρίσουμε αυτό κατά την γνώμη μου. Όλοι ως ένα βαθμό έχουμε κάποιο είδος αναπόφευκτης εξάρτησης από κάποιο άλλο άτομο, και αυτό γιατί δεν είμαστε απομονωμένα άτομα, ούτε ζούμε σε "αποστειρωμένα" περιβάλλοντα.

Αλλά από που θα αντλήσουμε το κουράγιο;
Μήπως πρέπει να αποδεχτούμε την ανεπάρκεια μας; Το μέγεθος της ανεπάρκειας δεν είναι ο δείκτης του μέτρου της "προόδου" μας ή δεν μας υποδεικνύει τι χρειάζεται να αλλάξει;
Αποδοχή συμπυκνωμένα για μένα σημαίνει ότι δεν κάνω οπισθοδρομήσεις ακόμα και αν φαινομενικά κάνω, γιατί πλέον αρχίζουν να αποκτούν άλλο νόημα, τις χρησιμοποιώ και δεν με χρησιμοποιούν.

Αρκεί όμως η αποδοχή για να απεμπλακούμε από τo συναισθηματικό κόλλημα; Σίγουρα είναι ένα σημαντικό βήμα, αλλά εάν εμβαθύνουμε αρκετά θα δούμε ότι η αποδοχή έχει ψήγματα προσπάθειας και η προσπάθεια μπορεί και ανά πάσα στιγμή μπορεί να διαποτιστεί από καταναγκασμό, και ο καταναγκασμός φέρνει ψυχολογική απογοήτευση και η απογοήτευση φέρνει πάλι προσπάθεια. Είναι αυτή η τάση του νου για τελειομανία.

Θα δοκιμάσω να κάνω μία ιεράρχηση στον δρόμο προς την δράση: στην αρχή υπάρχει η συναισθηματική εμπλοκή , έπειτα ακολουθεί η συναισθηματική αποδοχή της αρνητικότητας με την παρατήρηση του "προβλήματος", αφού περάσουμε από το στάδιο της συναισθηματικής αποδοχής, αναπόφευκτα μπαίνουμε στο στάδιο της καλής ασυναισθησίας όπου πολύ δύσκολα μπορεί να μας επηρεάσει κάτι εάν εμείς δεν το επιτρέψουμε στον εαυτό μας. Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο η ικανότητα να διακρίνουμε. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν το τελικό μέρος-σχέδιο δράσης του Εαυτού: την Αφυπνισμένη Συνειδητότητα σε Εγρήγορση. Λέτε;

Τι ρόλο παίζουν οι γνώσεις στο "πλησίασμα" του Εαυτού; Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το μεγαλύτερο μέρος των γνώσεων που λαμβάνουμε, ακόμα και αν το κατανοούμε μπορεί μόνο εν μέρει και για περιορισμένο χρονικό διάστημα να αναφλέξει την αυτογνωσία, που χωρίς το βίωμα δεν μπορεί να επέλθει. Έτσι νομίζω πως το περισσότερο μέρος των γνώσεων αυτόματα συσσωρεύεται στον εγκέφαλο, για να χρησιμοποιηθεί ίσως αργότερα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η γνώση είναι άχρηστη, αντίθετα είναι εξαιρετικά χρήσιμη και μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα την διττότητα στην οποία ζούμε.
Με βάση αυτά μήπως οι στιγμές της ζωής μας που δεν έχουν να κάνουν με τον ψυχολογικό χρόνο αλλά με την συγκέντρωση στην ύπαρξη μας, είναι μια ιδέα; με βάση τα περιορισμένα νοητικά δεδομένα του καθενός; της κυριαρχίας του "συνειδητού" νου, μην αφήνοντας περιθώριο στο ασυνείδητο να φωτιστεί;

Ζούμε με επίγνωση ή με καθυστέρηση επίγνωσης; Επειδή έχω την εντύπωση ότι μάλλον το δεύτερο συμβαίνει, τότε αυτή η καθυστέρηση επίγνωσης σημαίνει ότι φταίω εγώ και η πραγματικότητα που έχω επιλέξει να ζω; και αναγκαστικά η ζωή μου είναι μία διαίρεση.... Μέχρι πότε;
Μέχρι να καταστρέψω την άχαρη πραγματικότητα και να δημιουργήσω μια καινούργια άχαρη πραγματικότητα; Μα αυτή δεν είναι και η παγίδα του διλήμματος - η των πολλαπλών επιλογών που οδηγούν στην μη βούληση ή στην αλλοτριωμένη βούληση;
Μπορούμε να μην κάνουμε "τίποτα" και να Προχωρήσουμε... να κοιτάξουμε Μπροστά, χωρίς όμως οποιαδήποτε είδους ικανοποίηση; Η ικανοποίηση ανήκει πάντα στο παρελθόν γιατί τι άλλο παρά εμπόδιο είναι να νιώθεις ικανοποίηση για το Ανικανοποίητο. Φυσικά μιλάω όχι για το Ανικανοποίητο των επιθυμιών αλλά για το Ανικανοποίητο ως μία ενέργεια που δεν λοξοδρομεί προς πουθενά.
Άραγε αυτή είναι μόνο η Αρχή; Ή δεν υπάρχει κάτι να αρχίσεις και όλα είναι Ένα;

Τι σημαίνει όμως αυτό το Ένα; Τι υπάρχει πέρα από την αποδοχή; :)

"Δεν μπορείς να κρατήσεις τις φυσαλίδες"- Αντώνης Χαρατσής





Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

"ΟΛΑ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ"

Α.Η ζωή είναι ένα δυιστικό φιάσκο αιτίας-αποτελέσματος, μία γραμμική συνέχεια της βελτίωσης, ένα θετικιστικό ποσοτικό μέγεθος, μία καταξίωση, μία σύγκλιση στο όμοιο και το μόνιμο.
Είναι αυτό η ζωή;
Β.Η ζωή μας είναι μία μη γραμμική σχέση του είναι, της διαφορετικότητας, της αλλαγής, της μετάβασης, της μίας αλήθειας.
Είναι αυτό η ζωή;

Η ζωή δεν είναι το Β, πολύ περισσότερο δεν είναι το Α. Η ζωή είναι συνδυασμός του Α και του Β. Το Β όμως περικλείει το Α. Με άλλα λόγια η ύπαρξη περικλείει την ύλη, ποτέ δεν συμβαίνει το αντίθετο. Η ίδια η ύλη όμως ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ κραυγάζει για βοήθεια, είναι ο φορέας-σκλάβος που στους ώμους του σηκώνει την Απειροσύνη, το Άϋλο.

Όλα στην ζωή μας κραυγάζουν. Οι άνθρωποι κραυγάζουν, η εξουσία κραυγάζει, οι νόμοι κραυγάζουν, οι θεσμοί κραυγάζουν, οι κοινωνίες κραυγάζουν, οι ιδεολογίες κραυγάζουν, οι θρησκείες κραυγάζουν, οι γλώσσες κραυγάζουν.

Η ΚΡΑΥΓΗ είναι η εκδήλωση και το πεπερασμένο.
Η ΚΡΑΥΓΗ είναι η αντοχή της ψυχής.
Η ΚΡΑΥΓΗ είναι το αντίλαλο όριο της ΣΙΩΠΗΣ..............

- Αντώνης Χαρατσής










Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Η ΖΩΗ

Η ζωή είναι όμορφη και άσχημη, η ζωή δεν είναι ούτε όμορφη ούτε άσχημη.
Η ζωή είναι καλή και κακή, η ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.
Η ζωή είναι δίκαιη, η ζωή είναι άδικη.

H ζωή δεν είναι διαχωρισμός και διαίρεση, δεν είναι 1,2,3,4,5,... πράγματα.

Η ζωή είναι όλα τα σημαντικά πράγματα μαζί και τίποτα από όλα αυτά.

Η ζωή είναι πέρα από τα ασήμαντα και σημαντικά πράγματα.

Η ζωή δεν έχει ολοκλήρωση, είναι άπιαστη.

Η ζωή είναι μέρος του θανάτου και ο θάνατος είναι μέρος της ζωής.


Όταν θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε τότε θα έχουμε κατανοήσει την απλότητα του να ζεις. Επίσης μπορεί να υποτιμάς τον εαυτό σου και να νομίζεις ότι είσαι λιγότερο συνειδητός από ότι πραγματικά είσαι. Βρες ποιο είναι το αδύνατο σημείο σου.
Αντίστοιχα υπάρχει ο κίνδυνος να νομίζεις ότι είσαι περισσότερο συνειδητός από ότι είσαι στην πραγματικότητα, και να επαναπαύεσαι. Να είσαι σε εγρήγορση!

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Η ευγένεια είναι μία εσωτερική δουλειά του εαυτού μας.

Δεν βιώνεται εξωτερικά αλλά εσωτερικά. Δεν μπορείς να προσπαθήσεις να είσαι ευγενικός γιατί μάλλον αγενής θα καταλήξεις.

Τα συνώνυμα της ευγένειας είναι η ταπεινότητα και η ευαισθησία.

Ευγένεια σημαίνει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Η ανταλλαγή ενέργειας θα κάνει την δουλειά της και σε βάθος χρόνου θα αμβλύνει τις διαφορές και τους αρνητισμούς.

Η ευγένεια από μόνη της είναι ευάλωτη, γι αυτό όταν κάτι δεν πάει καλά μην ξεφεύγεις από αυτό που σε απασχολεί, μην αφήνεις πολλά περιθώρια στον εαυτό σου για εκλογικεύσεις.

Άλλοτε μπορεί να δείχνουμε μικροί, άλλοτε μπορεί να δείχνουμε μεγάλοι, δεν έχει καμία σημασία, μην αφήνεις την ευαισθησία να σε κυριεύσει αλλά κάνε την σύμμαχο. Απέφυγε να παρατηρείς τον εαυτό σου από έξω, γιατί τότε μπορεί να νιώσεις είτε δουλοπρεπής είτε επιθετικός, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να συστέλλεσαι και να διαστέλλεσαι. Όταν δεν ακολουθείς κανόνες αλλά χρησιμοποιείς και μετασχηματίζεις τους κανόνες τότε είσαι Ευγενικός.

Το ποιος είναι περισσότερο η λιγότερο ευγενικός δεν έχει μεγάλη σημασία, πάντα έχουμε κάτι να μάθουμε, όλοι μας.
- Αντώνης Χαρατσής


ΥΦΟΣ - ΤΕΧΝΗΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ


Το ύφος μας απομακρύνει από τον πραγματικό μας Εαυτό.

Αντιστρόφως ανάλογα η προσήλωση στην Ύπαρξη μας επιδέχεται οποιαδήποτε μορφολογική έκφραση - δεν έχει σημασία αν χαμογελάς ή αν έχεις παγωμένο βλέμμα, ή αν κλαις και γελάς - το μόνο που έχει σημασία είσαι Εσύ.

Επίσης η συνειδητή χρησιμοποίηση της γλώσσας του σώματος είναι ύφος.

Πως μπορώ να εκφράσω τον εαυτό μου ελεύθερα;





Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Η σταδιακή απο-ρομαντικοποίηση του λόγου ως μία θετική εξελικτική διαδικασία είναι απαραίτητη.
Όσο λιγότερο αισθησιακός και πολύπλοκος γίνεται ο λόγος (γραπτός-προφορικός), τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στην Ουσία μας.
"Αισθησιακός" είναι ο ανούσιος  λόγος που στερείται νοημάτων, που αδολεσχεί.
Το μέσο είναι η συγκέντρωση στο απέριττο και νοήμων, το συμπαντικό (κατά το μέτρο του δυνατού).

Με βάση αυτά ο τρόπος γραφής βιβλίων αλλά και προφορικών διδασκαλιών είναι απαραίτητο na αλλάξει και να εστιαστεί στην θεικότητα του ανθρώπου, στην ύλη του και στην ουσία του.

Ένας λόγος που θα είναι Αντιαισθητικά Αισθητικός ή Αισθητικά Αντιαισθητικός.





"ΤΟ ΝΑ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΟΡΦΙΑ"

To χάρισμα του δέντρου είναι η σταθερότητα του, η σταθερότητα του δέντρου είναι οι ρίζες του, οι ρίζες του είναι η ομορφιά του.




Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΕΣΥ

Όπου και αν βρίσκεσαι, όπου και αν βαδίζεις, οτιδήποτε και αν κάνεις να θυμάσαι: Είσαι Συνειδητότητα, είσαι Εσύ....
Γι` αυτό απέφυγε τα τρία συνώνυμα: Υποκρισία, Προσποίηση, Μασκάρεμα.

Eίμαστε όλοι ΕΝΑ όσον αφορά την ύπαρξη μας.
Είμαστε διαφορετικοί όσον αφορά τις νοητικές προβολές μας, και αυτό είναι ένα διαφορετικό είδος ομοιότητας που εμπίπτει στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος.








Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

Ο μόνος που πραγματικά μπορεί να συγχωρέσει τον εαυτό του είναι ο ίδιος ο Εαυτός - ''Οι εξωτερικοί παράγοντες είναι είτε άλλοθι στην καλύτερη περίπτωση, είτε τρόπος χειρισμού στην χειρότερη περίπτωση.

"Δεν υπάρχουν αυταπάτες", "δεν υπάρχουν τύψεις", οι τύψεις δυναμώνουν το Εγώ και απομακρύνουν από τον Εαυτό.... αφού δεν μπορώ να αλλάξω συνεχίζω τα ίδια....




Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ - Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Το Ένας για Όλους και Όλοι για Έναν, αν και ρομαντικό μπορεί να ισχύσει σε μικρή κλίμακα, και για μένα έχει να κάνει με τα καλά ένστικτα ατομικής ή συλλογικής επιβίωσης.
Το θέμα είναι ότι από μόνο του αυτό δεν αρκεί. Εγώ το συμπληρώνω με την έκφραση Ο Καθένας Μόνος Του και Όλοι Μαζί, που έχει να κάνει με την Έρευνα και την Ενόραση.

- Αντώνης Χαρατσής


ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ

Το κοίταγμα είναι ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη αποδοχής και ενσυναίσθησης. Το κοίταγμα είναι η αρχή και το τέλος, η εξάλειψη της χωριστικότητας με το φυσικό κόσμο, και η εξάλειψη του αισθήματος όμοιας μοναδικότητας, αφού πάντα καταλήγει στην απομόνωση και όχι στην αποδοχή της διαφορετικότητας.

- Αντώνης Χαρατσής

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑΣ

Οι κρετινοειδείς συμπεριφορές των ανήλικων παιδιών κουκουλώνονται σε αλλοτριωμένες συμπεριφορές ενηλίκων.
Συμπέρασμα:
Η Ανωριμότητα Των Ανηλίκων Μετατρέπεται Σε Συγκεκαλυμμένη Ανωριμότητα Των Ενηλίκων.
Αυτός είναι ο κύκλος της φαυλότητας.

- Αντώνης Χαρατσής



Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

ΙΣΟΤΗΤΑ

Ισότητα δεν σημαίνει κάνω τον συνάνθρωπο μου άντρα ή γυναίκα ίδιο με εμένα με ακρίβεια μοιρογνωμονίου, από φθόνο ή από παρηγοριά γιατί εγώ δεν έχω την ικανότητα που θα ήθελα. Και αυτό γιατί το ΙΔΙΟ είναι συνώνυμο της πολιτισμικής απομόνωσης, της χωριστικότητας και της κλίκας.
Ισότητα δεν σημαίνει διαστρεβλώνω τους όποιους ρόλους και τους τρέφω.
Ισότητα σημαίνει δεν δίνω σημασία στους ρόλους, αλλά αναγνωρίζω την διαφορετικότητα του συνανθρώπου μου, έχω επίγνωση των όποιων δυσκολιών και ενώνομαι μαζί του.
Ισότητα σημαίνει αμβλύνω το χάσμα όλων μεταξύ όλων.

- Αντώνης Χαρατσής



Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Η προπαγάνδα όταν γίνεται για έναν ιερό σκοπό είναι επιθυμητή, και τότε παύει να είναι προπαγάνδα, παύει να είναι ουτοπία, γίνεται όραμα και πραγματικότητα.

- Αντώνης Χαρατσής


"ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΟΥ"

Για να διακοπεί μια άχρηστη σκέψη θα πρέπει να την έχουμε πάντα δίπλα μας, χωρίς να της δίνουμε καμία σημασία. Η σκέψη δεν σταματιέται με σκέψη, ούτε η λήθη είναι η λύση, με την λήθη απλά συντηρούμε και ετεροχρονίζουμε, αλλά η εσωτερική ενατένιση είναι η λύση. Ωστόσο αν δεν έχει κάποιος κάτι καλύτερο οφείλει να συνεχίσει να σκέφτεσαι ακόμα και αν τον εξουθενώνει, γιατί μπορεί να μην είναι αρκετά ώριμος για να μπει σε μια διαδικασία απελευθέρωσης, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερο κακό στον εαυτό του.
Η επαφή και η επιφυλακή με το κακό είναι απαραίτητη για να απαλλαγούμε από το κακό, η υποτίμηση του κακού είναι άγνοια.

Δεν υπάρχει διαίρεση, δεν υπάρχει διαχωρισμός, η ζωή είναι ολότητα και ένωση κάθε στιγμή και ο Εαυτός μας είναι πάντα μαζί μας, αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας.- Αντώνης Χαρατσής



Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

Η θέληση πρέπει πάντα να προηγείται της πράξης.
Η σκέψη είναι ένα βήμα πριν την πράξη.
Η επίγνωση συμβαδίζει με την πράξη.
Η μάθηση συμβαδίζει με την πράξη.
Συμπέρασμα: η πράξη, η ορθή πράξη είναι πιο κοντά από ότι φαίνεται.


- Αντώνης Χαρατσής

ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΩΡΑ

Ζω στο ΤΩΡΑ σημαίνει πως ότι μα ότι και αν κάνω το κάνω επειδή πράγματι μου αρέσει και όχι για να ξεφύγω ή να νιώσω κάποια εφήμερη επαναλαμβανόμενη δυνατή συγκίνηση.
Στο τώρα δεν μπορεί να είναι κάποιος που είναι συνέχεια χαρούμενος όταν η ζωή του και ο γύρω κόσμος του καταρρέει. Με άλλα λόγια στο ΤΩΡΑ αντιμετωπίζεις την κατάσταση με απόλυτη συγκέντρωση και προσοχή και δρας χωρίς άγχος, χωρίς παθητικά να αποσύρεσαι στον κόσμο σου.

Τίποτα δεν είναι μεμπτό ή ανήθικο εάν δεν αποκτάς μια σχέση εξάρτησης με αυτό ή αν δεν σε περιορίζει με οποιοδήποτε τρόπο, γι' αυτό οφείλεις να διερευνήσεις στο έπακρο τον εαυτό σου. Τίποτα δεν είναι κακό αν το κάνεις με αγνή καρδιά, και τότε είσαι στο ΤΩΡΑ.

Ζω στο ΤΩΡΑ σημαίνει ότι δεν καταπιέζω τα αρνητικά συναισθήματα αλλά τα συνειδητοποιώ απόλυτα, φτάνω στην ασυνείδητη ρίζα τους σιγά σιγά και τα εξαφανίζω.
Οφείλω όμως διαρκώς να βουτάω στο ασυνείδητο για να καθαρίζω όλους τους σπόρους του "κακού". Τότε και μόνο τότε μπορώ να αρχίσω να φυτεύω σπόρους πραγματικής δημιουργικής αυτογνωσίας.

Ζω στο ΤΩΡΑ σημαίνει ότι ζω μέσα σε μια δημιουργική κίνηση, μέσα και έξω από τον χρόνο, δεν διακατέχομαι από διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες σκέψεις, δεν ονειροπολώ, είμαι ήρεμος αλλά ταυτόχρονα οι αισθήσεις μου είναι οξυμένες.
Αντίθετα όταν μερικές νευρωτικές σκέψεις επανέρχονται ξανά και ξανά στο προσκήνιο, χωρίς να υπάρχει λόγος , ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει είναι ότι μετατοπίζω το ενδιαφέρον από την ουσία και το υποκείμενο σε ένα οποιοδήποτε αντικείμενο ερεθίσματος, και αυτό είναι που προκαλεί την διαταραχή. Ακόμα και όταν έχει λυθεί ή γειωθεί το αντικείμενο της σκέψης που δεν είναι πραγματικό αλλά ιδεαλιστικό ή νεύρωση πάλι μπορεί να επανέλθει - είναι το ίδιο πράγμα με το να απωθούμε καταναγκαστικά κάτι.

- Αντώνης Χαρατσής



Είναι διαφορετικό κάποιος να ζει στο ΤΩΡΑ, και διαφορετικό κάποιος να εκπέμπει ιδιαίτερα μεγάλη θετική ενέργεια. Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι συνδυασμός των 2.


Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά δεν θέλουν να αλλάξουν τον εαυτό τους. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τον εαυτό τους αλλά δεν θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο.
Υπάρχουν αυτοί που νομίζουν ότι αλλάζουν τον εαυτό τους και τον κόσμο.

Όταν θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε τότε θα έχουμε κατανοήσει την απλότητα του να ζεις. Επίσης μπορεί να υποτιμάς τον εαυτό σου και να νομίζεις ότι είσαι λιγότερο συνειδητός από ότι πραγματικά είσαι. Βρες ποιο είναι το αδύνατο σημείο σου.
Αντίστοιχα υπάρχει ο κίνδυνος να νομίζεις ότι είσαι περισσότερο συνειδητός από ότι είσαι στην πραγματικότητα, και να επαναπαύεσαι. Να είσαι σε εγρήγορση!








ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ΜΙΑ ΘΕΣΗ

Η κοινωνική παρακμή δεν προέρχεται τόσο από το γεγονός ότι ο άνθρωπος διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες ή να τολμήσει. Ο άνθρωπος όπως έχει αποφανθεί η ιστορία είναι ένα αρπαχτικό ον (ευτυχώς όχι στην ολότητα του). Επομένως ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει από έλλειψη ευρηματικότητας ή δράσης, αυτήν την είχε πάντα, αλλά κινδυνεύει από την τωρινή του μανία: για κατανάλωση, για λαφυραγωγία και για ψυχολογική αναλώσιμη κτητικότητα ως αποτέλεσμα υλικής απόσπασης. Ο άνθρωπος κινδυνεύει να καταστραφεί από την έλλειψη πνευματικότητας και σωστής εφαρμογής της γνώσης.


- Αντώνης Χαρατσής

Η ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ


Για μένα: Η κρεατοφαγία δεν είναι επιλογή, είναι μία υποβολιμιαία επιλογή πάνω στο χειραγωγούμενο άτομο, καθώς ενώ δεν μαθαίνει κάποιος να είναι κρεατοφάγος, αλλά γίνεται ασυνείδητα με τρόπο μηχανικό σχεδόν μεταφυσικό από την στιγμή της γέννησης του (αν όχι της σύλληψης του). Εδώ θα κάνω μία παρέκβαση και θα το παρομοιάσω με μαύρη μαγεία.
Έτσι στο βιολογικά αναπτυσσόμενο άτομο προσπαθείται "υπογείως" αν και φανερά, καθώς το καθοδηγούμενο και διεφθαρμένο φανερό έχει γίνει η δεύτερη φύση του ασυνειδήτου, να υποταχθεί η βούληση του και να υπονομευτεί ενδόμυχα η όποια ιδιαιτερότητα του που μπορεί να το κάνει χαρισματικό και ελπιδοφόρο για την κοινωνία.
Έτσι ο άνθρωπος "εκλαμβάνει" (χωρίς όμως να έχει την συνείδηση) την βρώση - ως μια λειτουργική ανάγκη, αλλά και την όποια επίκτητη συνήθεια ως μία ντοπαρισμένη, αλλοτριωμένη και "φυσική" - μη "προαγωγίσιμη" συμπεριφορά, που όμως του ενισχύει το αίσθημα της ψευτο-ασφάλειας και της αυτοσυντήρησης προς την ομαλή κοινωνικοποίηση του. Ακόμα και αν ο άνθρωπος έχει γνώση όλων των παραμέτρων που τον οδηγούν στην συγκεκριμένη διατροφική συνήθεια, και συνεχίζει να την ακολουθεί, ούτε σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για πραγματική επιλογή αλλά μάλλον για μία καλά εκλογικευμένη συνήθεια.
Αντίθετα η περιθωριοποιημένη χορτοφαγία, η αυστηρή χορτοφαγία και ωμοφαγική χορτοφαγία όταν γίνονται εν γνώση και κατανόηση μπορεί να είναι επιλογές.


- Αντώνης Χαρατσής

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Κάθε φορά που ένας εξωτερικός παράγοντας είτε είναι καλοπροαίρετος είτε είναι κακοπροαίρετος προς εμάς μας ταράζει, είτε εκούσια είτε ακούσια, αυτό έχει ως με αποτέλεσμα αυθόρμητα να αναδύονται στην επιφάνεια αρνητικά συναισθήματα, αγκυλώσεις κτλ που ήταν καλά κρυμμένα στο ασυνείδητο ή στο υποσυνείδητο. Σαν να αρχίζουμε πάλι από την αρχή. Τα αρνητικά συναισθήματα λοιπόν δεν συνεισφέρουν σε τίποτα, ειδάλλως δεν θα υπήρχε ανάγκη από κανέναν να μοχθήσει για κάτι. Η μόνη χρησιμότητα των αρνητικών συναισθημάτων έγκειται στο να τα υπερνικήσουμε. 
Το κακό δεν είναι να ενοχλείσαι, το κακό είναι να μην κάνεις τίποτα για αυτήν την ενόχληση, να είσαι παθητικός αποδέκτης - να συσσωρεύεις πράγματα, να καταπιέζεσαι και τελικά να ξεσπάς.
Και τι να κάνω; Μπορείς να κάνεις δύο πράγματα:
1: Να διατυπώσεις με σαφήνεια και αποφασιστικότητα την θέση σου και την όποια ενόχληση σου.
2: "Να σιωπήσεις", όχι απαραίτητα εξωτερικά, αλλά πολύ περισσότερο εσωτερικά.

Μπορεί βέβαια να συμβαίνει και το εξής:
Όταν είμαστε μικροί και τέλος πάντων θέλουμε να αλλάξουμε και να πετύχουμε κάτι γιατί "υστερούμε" και, κάποιος μας πικραίνει επειδή "υστερούμε", αμέσως, βάζουμε στόχο να το πραγματοποιήσουμε, γιατί ακόμα και όταν μας πληγώνει κάποιος ακούμε, αντίθετα καθώς μεγαλώνουμε δεν ακούμε γινόμαστε κομπλεξικοί και εγωιστές, σχηματίζουμε μια εικόνα αυτοπροστασίας και ευπρεπισμού γύρω από τον εαυτό μας και για τον εαυτό μας και προσπαθούμε να την διαφυλάξουμε.




Αν κάποιος σε δυσαρεστήσει με τα λεγόμενα του ή με έλλογο τρόπο πάντως, τότε είναι επίφοβο ασυνείδητα κάποια στιγμή να του κάνεις ακριβώς το ίδιο πράγμα, εάν δεν είσαι σε απόλυτη επιφυλακή.


Το γεγονός ότι έχει κάποιος ένα καλοπροαίρετο σκοπό πάνω σε μία συζήτηση αυτό δεν σημαίνει ότι αθωώνεται αν ο τρόπος του είναι ερειστικός και αυθάδης.- Αντώνης Χαρατσής



Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ

Από την στιγμή που έχεις να σκεφτείς δεν μπορείς να είσαι στο ΤΩΡΑ αλλά μπορείς απλά να διεκπαιρεώνεις.
Είναι διαφορετικό να κάνεις κάτι γιατί πρέπει και είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις και τα σχετικά και διαφορετικό να κάνεις κάτι με την ψυχή σου.
Με την αυτόπαρατήρηση πας ένα βήμα πέρα από την άγονη σκέψη και ανάλυση.
Η αυτοπαρατήρηση είναι μια προσωπική διαδικασία η οποία μας φέρνει σε ένωση με το ΤΩΡΑ. Η αυτοπαρατήρηση δεν ταυτίζεται με το παρόν αλλά μας βοηθάει να κατανοήσουμε και να προσεγγίσουμε τελικά το παρόν.

1.Όσο πιο συνειδητός σκέφτεσαι ότι είσαι τόσο πιο εύκολα μπορείς να γίνεις έρμαιο των παθών.
2.Κάθε προσπάθεια να εξαλείψεις την δράση αντίδραση, γεννάει μια νέα κατάσταση δράσης αντίδρασης.
3.Όλα τα προβλήματα σου έχουν να κάνουν με τα ωμά ένστικτα και την ψυχολογική γνώση.
4.Όταν θα πάψεις να αναρωτιέσαι τότε θα έχεις κατανοήσει την απλότητα του να ζεις. Επίσης μπορεί να υποτιμάς τον εαυτό σου και να νομίζεις ότι είσαι λιγότερο συνειδητός από ότι πραγματικά είσαι. Βρες ποιο είναι το αδύνατο σημείο σου.Αντίστοιχα υπάρχει ο κίνδυνος να νομίζεις ότι είσαι περισσότερο συνειδητός από ότι είσαι στην πραγματικότητα, και να επαναπαύεσαι. Να είσαι σε εγρήγορση!
5.Ελεύθερος είσαι όταν έχεις ξεμπερδέψει με όλα αυτά.- Αντώνης Χαρατσής



Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Στον άνθρωπο υπάρχει η "ουσία" ή το "ΕΙΝΑΙ" του, και οι γνώσεις που τυχόν συλλέγει στην πορεία της ζωής του ή αλλιώς η προσωπικότητα του. Ο συνειδητός άνθρωπος είναι ένας συνδυασμός των 2.
Αν έχουμε πολύ ουσία και καθόλου ή λίγη προσωπικότητα γινόμαστε ανορθολογικοί και ιδεαλιστές όσο έξυπνοι και καλοί αν είμαστε. Αν έχουμε πολύ προσωπικότητα και καθόλου ή λίγη ουσία γινόμαστε διανοητικές μηχανές χωρίς πραγματική νοημοσύνη.
Σαφώς το πρωτεύον είναι η ουσία, η εξέλιξη όμως θέλει την ουσία να εκδηλώνεται μέσω της προσωπικότητας. Η προσωπικότητα δεν μπορεί να εκδηλωθεί μέσω της ουσίας.
Δεν μπορείς να υποδείξεις σε κάποιον ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος - ποιο είναι το ηθικό και ποιο το ανήθικο, γιατί αν το κάνεις δεν τον βοηθάς να αποκτήσει πραγματική κριτική σκέψη, δεν τον βοηθάς να αποκτήσει αυτόνομο τρόπο σκέψης.
Και αυτό έχει να κάνει με το αρχικό στάδιο εκμάθησης της διάκρισης - Μπορείς να του μάθεις να διακρίνει .

Δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι άνθρωποι , γιατί όλοι είναι άνθρωποι, όλοι έχουν την ίδια ουσία,  όλοι έχουν την ίδια φυσική δομή και πνεύμα, όλοι έχουν τα ίδια προβλήματα και πρώτες ανάγκες.

Τώρα αν επιλέγεις να βλέπεις μερικούς ανθρώπους ανώτερους από σένα και μερικούς ανθρώπους κατώτερους από σένα, αυτό έχει να κάνει κατά κανόνα με το βάθος της αναμνηστικής σου μηχανικής διαμόρφωσης.

Το ασυνείδητο μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα γιατί το περιεχόμενο του ασυνείδητου φανερώνει και τον βαθμό της διαμόρφωσης μας. Το περιεχόμενο δε του ασυνείδητου υπάρχει σαν ένας ξενιστής που μας απομυζά ενέργεια, και επειδή δεν είμαστε πραγματικά συνειδητοί, νομίζουμε ότι είμαστε συνειδητοί. Ο πραγματικά συνειδητός άνθρωπος δεν ισχυρίζεται ότι είναι συνειδητός, το γνωρίζει.

H αυτοεπιβεβαίωση είναι συνώνυμο της ταύτισης, της συμμόρφωσης και της υπεροψίας - Από αυτό το σύνδρομο πάσχουν αυτοί που δηλώνουν αυθεντίες.
- Αντώνης Χαρατσής




Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Η ΜΑΘΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η μάθηση του εαυτού είναι μία για όλους.
Δεν υπάρχουν πολλά είδη ελευθερίας, η ελευθερία είναι μία. Δεν υπάρχουν πολλά είδη δικαιοσύνης, η δικαιοσύνη είναι μία. Δεν υπάρχουν πολλά είδη ταπεινοφροσύνης, η ταπεινοφροσύνη είναι μία. Δεν υπάρχουν πολλά είδη σεβασμού, ο σεβασμός είναι ένας. Δεν υπάρχουν πολλά είδη ευαισθησίας, η ευαισθησία είναι μία.
Όλες αυτές οι αξίες παρουσιάζονται διογκωμένες και υπανάπτυκτες μόνο όταν διαστρεβλώνουμε το νόημα τους. Εσωτερικοποιώντας λοιπόν αυτήν την διαστρέβλωση και την παρερμήνευση δημιουργούμε διαφθορά μέσα μας και στην ζωή μας.
Όταν συνειδητοποιήσουμε όλες αυτές τις αξίες στην πραγματική τους υπόσταση, τότε, όλα αυτά είναι αγάπη. Και αυτό από μόνο του αποδεικνύει το γεγονός ότι οι ψυχολογικές γνώσεις και πληροφορίες είναι ήσσονος σημασίας για την εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας. Οι γνώσεις είναι μόνο το εργαλείο. 
Η μάθηση λοιπόν του εαυτού είναι μία και κοινή για όλους. Η μόνη διαφοροποίηση υπεισέρχεται από το σημείο που ξεκινά κάποιος την μάθηση - Ο μόχθος δεν είναι ίδιος για όλους.


- Αντώνης Χαρατσής

"ΜΑΥΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ"

"Oι μαύρες σκέψεις" αναμφίβολα έχουν να κάνουν με την αυτολύπηση, την υπερευαισθησία,  τον φόβο του θανάτου και τον ναρκισσισμό. Ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα μοναδικό και ξεχωριστό μέσα στην θλίψη του, νιώθει ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Αυτή είναι η αντίδραση του και η άμυνα του.
Είτε λοιπόν "τονώνεται" κάποιος από αυτές τις σκέψεις, απομυζώντας ενέργεια από τους γύρω του αφού θέλει να είναι το επίκεντρο της προσοχής, είτε, νιώθει τύψεις για αυτές τις σκέψεις του. Ένας κρυφός σαδομαζοχισμός. *Οι τύψεις είναι ένας άλλος εγωιστικός τρόπος σκέψης καθώς αντί να λύνεις διαρκώς μετατοπίζεις ή κουκουλώνεις προσωρινά το πρόβλημα. Ουσιαστικά ισχυροποιείς το ναρκισσιστικό εγώ σου. Με το να νιώθεις τύψεις ή ενοχές για κάτι, το μυθοποιείς και το μετατρέπεις σε κάτι απαγορευμένο. Οι τύψεις είναι χρήσιμες μόνο όταν τις μετουσιώνεις σε ορθή δράση.
Κάνοντας λοιπόν μαύρες σκέψεις δεν θα πρέπει να αναζητούμε την επανάληψη αυτών των συναισθημάτων, αλλά απλά να τις αφήνουμε να κάνουν τον κύκλο τους και να φεύγουν. Η οποιαδήποτε  εκλογίκευση μόνο δυναμώνει το πρόβλημα και δεν βοηθάει στην λύση του, όπως παραπλανητικά νομίζουμε.... άλλη μία σκέψη ακόμα και τέλος. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτές τις σκέψεις  εάν δεν βάλουμε πραγματικά ένα τέλος.

- Αντώνης Χαρατσής



Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ...

Ακούμε, ευτυχώς όλο και λιγότερο για πνευματικούς δασκάλους και καθόλου για πνευματικές δασκάλες. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τον πνευματικό δάσκαλο κυρίως γένους αρσενικού, αφού και το ουσιαστικό δάσκαλος είναι γένους αρσενικού. Ελάχιστες είναι οι γνωστές γυναίκες πνευματικές δασκάλες σε σύγκριση με τους άντρες.
Δυστυχώς πέρα από τις ρατσιστικές διακρίσεις η υποβολή αυτή έχει εντυπωθεί στο μυαλό όλων και δεν αφήνει τις γυναίκες να δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες.

- Αντώνης Χαρατσής

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Αντί να πληρώνουμε καταναγκαστικά φόρους στα οποιαδήποτε αγαθά όπως κάνουμε μέχρι τώρα και το οποίο λάθος αποκαλείται φορολογική συνείδηση, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αποκαλείται κατευθυνόμενη η χειραγωγημένη συνείδηση από αυτούς που βρίσκονται πάνω από εμάς και συντηρούν το υπάρχον άθλιο οικονομικό σύστημα προς όφελος τους, με το να σπέρνουν την σύγχυση, την αβεβαιότητα, τον φόβο επιμολύνοντας τις συνειδήσεις των ανθρώπων με μια ευκαιριακή ιδεολογία της ιδιοτέλειας, θα έπρεπε αντί να μας επιβάλλεται να πληρώνουμε φόρους για τα αγαθά και που δεν είμαστε σίγουροι αν πηγαίνουν εκεί που πρέπει τα χρήματα μας προκαλώντας μας έτσι ένα αίσθημα ανασφάλειας, θα μπορούσαμε λοιπόν κάθε χρόνο να καταθέταμε ο καθένας μας ένα πόσο στην εφορία πχ και γνωρίζοντας εννοείται κάθε φορά που πηγαίνουν συγκεκριμένα τα χρήματα μας, χωρίς να έχουμε φορολογική επιβάρυνση μέσω των αγαθών και οτιδήποτε άλλο. Εννοείται ότι ανάλογα το εισόδημα κάποιου θα είναι ανάλογη και η προσφορά του, πχ παίρνεις 20 ευρώ θα δίνεις το 1, παίρνεις 200 θα δίνεις τα 20. Και έτσι θα νιώσουμε ότι πραγματικά ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ, και κάνουμε κάτι καλό για εμάς τους ίδιους, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ.
Εμείς οι απλοί άνθρωποι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

- Αντώνης Χαρατσής

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (λίγα λόγια)

H σεξουαλική ενέργεια θα έλεγε κανείς ότι είναι εκείνη η ενέργεια που κινεί τα νήματα της ζωής μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η σεξουαλικότητα στην πρωτόγονη της μορφή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ορμές, επιθυμίες, ένστικτα και αναπαραγωγή.
Τι γίνεται όμως όταν η σεξουαλικότητα μετατρέπεται σε σεξουαλική ενέργεια; Είναι εκείνη η κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος ανεβάζει τον πήχη της συνειδητότητας του.
Τι είναι όμως η σεξουαλική ενέργεια; Είναι εκείνο το συστατικό της ύπαρξης μας, του πνεύματος που μετουσιώνει την ηδονιστική ύλη σε δημιουργική ενέργεια, και σε ενδελέχεια, ή αλλιώς είναι η ενδελέχεια της ύλης.

Για να δούμε τι συμβαίνει στο επίπεδο των ανθρωπίνων σχέσεων...
Κατ` αρχάς όταν αγαπάμε τον/την σύντροφο μας στην ζωή, μπορούμε να έχουμε την ίδια ή και περισσότερη αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο; πχ τους φίλους μας, τους "εχθρούς" μας ή ανθρώπους άγνωστους προς εμάς που όμως χρειάζονται την βοήθεια μας ή την στήριξη μας, περιθωριοποιημένες ή αδύναμες κοινωνικές ομάδες κτλ. Και για τους γονείς μας;
{Έθεσα ως μείζων παράδειγμα την ερωτική συντροφική σχέση σε αντιδιαστολή με όλα τα υπόλοιπα καθώς είναι προφανές ότι σε αυτό το είδος της σχέσης συναντάμε την πιο έντονη εκδήλωση σεξουαλικής ενέργειας.}
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι μάλλον απλή: Η αγάπη είναι μία, δεν έχει ετεροπροσδιορισμό, και κατ` αυτόν τον τρόπο κανονικά όταν αγαπάμε ή αγάπη μας θα πρέπει να είναι η ίδια για όλο τον κόσμο και αυτό δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο παρά με ένα υψηλό βαθμό συνειδητότητας. 
Αυτό τώρα που συμβαίνει όταν συμβιώνουν δύο άνθρωποι σε έναν συντροφικό δεσμό είναι ότι αντλούν την αγάπη τους από την σεξουαλική τους ενέργεια, πράγμα που ισχυροποιεί ολοένα και περισσότερο την μεταξύ τους έλξη και το δέσιμο. Αντλώντας λοιπόν δύναμη από την σεξουαλική τους ενέργεια ανταλλάσσουν πιο άμεσα, πιο έντονα και πιο συχνά αγάπη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο, το ένα δεν αναιρεί το άλλο, ούτε όμως και προβιβάζει. Δηλαδή νομίζω ότι είναι λάθος να προβούμε σε μια απλοϊκή εκλογίκευση λέγοντας ότι αφού έχουμε συντροφική αγάπη τώρα μπορούμε να δώσουμε αγάπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Μέγα λάθος! Δεν δίνουμε την αγάπη μας με προϋποθέσεις ούτε την χρησιμοποιούμε ως βήμα ολοκλήρωσης, δεν υπάρχει ολοκλήρωση που να στηρίζεται σε οποιεσδήποτε εκλογικεύσεις.
Δεν σημαίνει επίσης ότι αγαπάμε τους φίλους μας λιγότερο (αρκεί να είμαστε συνειδητοί). Διότι εάν δεν είμαστε συνειδητοί αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε θα είναι να επωφεληθούμε και να εκμεταλλευτούμε τους φίλους μας.
Δεν σημαίνει επίσης ότι δεν αγαπάμε τους γονείς μας λιγότερο. Οι γονείς όμως αλλά και τα ίδια τα παιδιά πρέπει να φροντίζουν και να δημιουργούν εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες για να ανεξαρτητοποιούνται τα παιδιά όσο το δυνατόν νωρίτερα και εφόσον βέβαια αυτό είναι εφικτό. Διότι όσο τα παιδιά δεν φεύγουν από την οικογενειακή στέγη και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις δύο αρνητικά μπορούν να συμβούν:
1) τα παιδιά θα αναπτύξουν λανθάνων ερωτισμό με τους γονείς τους, είτε οι γονείς με τα παιδιά τους, είτε και οι δύο αμφίδρομα. 2) Σχέση εξάρτησης μεταξύ παιδιών και γονέων, με τα γνωστά συνεπακόλουθα.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί να διαφέρει η συντροφική ερωτική συμβίωση δύο ανθρώπων με την συμβιωτική σχέση γονιών-παιδιών; Βεβαίως είναι διαφορετικά πράγματα που όμως στην παρακμή τους ανταποκρίνονται ανάλογα, και με κακή χρήση της σεξουαλικής ενέργειας.

Για να διατηρήσουμε λοιπόν μια συντροφική ερωτική των δύο, και για να έχουμε μια αξιοθαύμαστη ποιότητα σχέσης θα πρέπει να μετουσιώσουμε την σεξουαλικότητα σε σεξουαλική ενέργεια και αγάπη. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι τι μετουσιώνει την σεξουαλικότητα σε δημιουργική ανιδιοτελής όσο είναι δυνατόν σεξουαλική ενέργεια; Νομίζω ότι επιτυγχάνεται με την προσοχή μας στην ύπαρξη μας και με την διασύνδεση μας με την ΜΙΑ ενέργεια, με την Πηγή, της αρχής και τους τέλους των πάντων.

Παρ` όλο που η σεξουαλικότητα σε μία συντροφική σχέση μετατρέπεται σε σεξουαλική αγάπη και σεξουαλική ενέργεια, το οποίο είναι και το ζητούμενο, αυτού του είδους η σχέση "οφείλει" να τροφοδοτείται διαρκώς, διότι αν σταματήσει να τροφοδοτείται τότε σταματά και η έλξη, που είναι και το βασικό συστατικό της σχέσης.
Αν σταματήσει να υπάρχει η έλξη τότε νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί και η σχέση. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει μία σχέση, λόγω της έλξης και της σεξουαλικής ενέργειας που μετουσιώνεται σε σεξουαλική αγάπη. Και αν τυχόν στην πορεία του χρόνου δύο άνθρωποι αισθανθούν πλημμυρισμένοι από την "τέλεια" αγάπη, που δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε προσωπική σχέση αλλά, με την σχέση μας με όλο τον κόσμο, τότε δεν χρειάζεται να είναι μαζί. Διαφορετικά εάν χαθεί η έλξη και η σεξουαλική ενέργεια τότε το μόνο που απομένει είναι, η συγκατάβαση, ο συμβιβασμός και η συνήθεια, και αυτό δεν είναι αγάπη.

Συνειδητά μόνος του κάποιος μπορεί να νιώσει ολόκληρος "ένα" με ολόκληρο τον κόσμο. Σε μια συντροφική ερωτική σχέση όμως, ακόμα και στην ποιοτικότερη, νομίζω ότι δεν μπορεί ποτέ κάποιος άνθρωπος να νιώσει απόλυτα ολόκληρος και "ένα" με ολόκληρο τον κόσμο.

Η συνειδητή συντροφική ερωτική αγάπη μπορεί να μην είναι η "τέλεια" αγάπη αλλά σίγουρα είναι ένα βήμα πριν την τέλεια αγάπη. Αλλά υπάρχει η τέλεια αγάπη;

Την αγάπη, την όποια αγάπη δεν την κυνηγάς ούτε την αποφασίζεις, αυτή σε "αποφασίζει".
Ας χαλαρώσουμε όμως και ας ζήσουμε στο τώρα.

- Αντώνης Χαρατσής


















ΕΘΙΣΜΟΣ - Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ "ΛΥΣΗΣ" ΤΟΥ

ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΌΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΘΙΣΜΟ
Όλοι γνωρίζουμε τι είναι ο εθισμός. Όλοι έχουμε βιώσει κάποιον εθισμό, είτε εν γνώση μας είτε ασυναίσθητα ή ασυνείδητα. Για την ακρίβεια ο πολιτισμός που έχουμε εγκαθιδρύσει είναι γεμάτος από εθισμούς-πειρασμούς, διαφόρων ειδών... "ακίνδυνους" και "επικίνδυνους", κρυφούς και φανερούς.
Ας μπούμε όμως στην ουσία του "προβλήματος". "Υπάρχουν δύο τρόποι για να απαλλαγούμε από έναν εθισμό":
1) Να αρνηθούμε απότομα το αντικείμενο ηδονής-οδύνης που μας προκαλεί τον εθισμό. Ουσιαστικά να ξεριζώσουμε βίαια τον εθισμό. Αυτός ο δρόμος εμπεριέχει έντονο και άμεσο ψυχολογικό πόνο.
2) Να ΑΔΕΙΑΣΟΥΜΕ το περιεχόμενο του νου από κάθε εκλογίκευση. Και αυτό μπορεί να συμβεί ΜΟΝΟ βιωματικά, και όχι μέσω τρίτων.
Προϋπόθεση για αυτό είναι παρθεί η ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ. Η στιγμιαία απόφαση περιλαμβάνει την μη αποφυγή του προβλήματος και το ξεσκέπασμα του, φέρνοντας το στο συνειδητό επίπεδο.
Το άδειασμα του νου δεν εμπεριέχει άμεσο και επικίνδυνο ψυχολογικό πόνο αλλά πνευματικό πόνο.

Κάθε εκλογίκευση σχετιζόμενη με το πρόβλημα του εθισμού, που στηρίζεται στο δίπολο αμοιβή-τιμωρία είναι παραλογισμός και, ΓΙΑ ΜΕΝΑ περιλαμβάνει: i) την Δικαιολόγηση, ii) την Επίκριση, iii) την Εξήγηση, iv) την Μεταφορά Χρόνου, v) την Ηρεμία, vi) την Συνθήκη.

Tα i), ii) και iii) είναι λίγο ως πολύ γνωστά σε όλους. Για να δούμε όμως τα iv), v) και vi)...ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Συνθήκη: Συνθήκη έχουμε ή μάλλον κατάσταση συνθήκης ή εκεχειρίας  έχουμε όταν ένα γεγονός στην ζωή μας αντικαθιστά ή υποσκελίζει τον εθισμό κατά ένα τρομακτικό βαθμό. Το πρόβλημα όμως δεν έχει λυθεί, συνεχίζει να υπάρχει σε ένα βαθύτερο επίπεδο χωρίς όμως να μπορεί εύκολα πλέον να βγει στην επιφάνεια. 
Ηρεμία: Όταν χρησιμοποιούμε με τεχνητό τρόπο την ηρεμία, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να προσπαθούμε διαρκώς να ελέγξουμε το πρόβλημα συγκρατώντας το και συντηρώντας το. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε φυλακισμένοι σε μια τεχνητή ηρεμία και φόβου μη ηρεμίας. Η τεχνητή ηρεμία μπορεί να επιτευχθεί με διαφόρους τρόπους, να ξεγελά και να νομίζουμε ότι είναι αληθινή και αντικειμενική. Η τεχνητή ηρεμία όμως δεν είναι παρά άλλη μια διανοητική διεργασία που στηρίζεται στην γνώση. Σίγουρα η τεχνητή ηρεμία μπορεί ως ένα βαθμό να επιφέρει κάποιο προσωρινό αποτέλεσμα, στην ουσία όμως αποτελεί μόνο μία παράμετρος και ένα υποβοηθητικό μέρος της λύσης τους προβλήματος. Αυτό όμως εμπεριέχει σχετικότητα και εδώ υπεισέρχεται η αντίληψη, καθώς ανάλογα με τον τρόπο αντίληψης μας μπορούμε εύκολα να διαιωνίσουμε ένα πρόβλημα ή η ίδια η αντίληψη να σταθεί βοηθητικός παράγοντας προς επίλυση του προβλήματος.
Μεταφορά Χρόνου: Η Μεταφορά Χρόνου μοιάζει με την Συνθήκη, αλλά δεν το ίδιο πράγμα. Μεταφορά Χρόνου έχουμε όταν ενώ έχει συμβεί ένα ευχάριστο γεγονός στην ζωή μας, αυτό το ίδιο το γεγονός το χρησιμοποιούμε υποσυνείδητα για να ετεροχρονίσουμε το εθιστικής φύσεως πρόβλημα μας, το οποίο μόνο ψευδαισθητικά έχουμε εξαφανίσει. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι χρησιμοποιούμε ένα αποκούμπι-δεκανίκι για να θάψουμε προσωρινά και να ξεθάψουμε αργότερα το πρόβλημα σε κάποια στιγμή αδυναμίας.


Αυτό λοιπόν που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αδειάσουμε το περιεχόμενο του νου από κάθε εκλογίκευση εάν θέλουμε να απαλλαγούμε από το πρόβλημα μας και στην συνέχεια αυτόματα πλέον αφανίζουμε το πρόβλημα με απόφαση-αντικαθιστούμε το "άδειο" με δημιουργική ενέργεια.
Τελικά η λύση του προβλήματος είναι πολλές φορές ζήτημα σωστού συνδυασμού και συγχρονισμού.
Γειά χαρά πρόβλημα! Και μην μας γράφεις!

- Αντώνης Χαρατσής





    

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Αποδέχομαι τα ελαττώματα μου δεν σημαίνει ότι συμβιβάζομαι και ζω με αυτά, αλλά σημαίνει ότι τα μεταποιώ από κάτι που με περιορίζει και με καταπιέζει σε κάτι ελεύθερο και δημιουργικό. Πχ μετατρέπω τον εγωισμό σε αποφασιστικότητα, θάρρος και υπευθυνότητα. Μετατρέπω την εσωστρέφεια σε ταπεινότητα, σύνεση και "σιωπή" όπου είναι απαραίτητο. Δεν προσπαθώ ΠΟΤΕ και με κανέναν τρόπο να εκδιώξω τα αρνητικά μου συναισθήματα, αλλά τα κάνω φίλους μου. Έτσι μετατρέπω τα αρνητικά συναισθήματα σε θετικά. Έτσι, ΜΟΝΟ έτσι ανακαλύπτω τον εαυτό μου.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την διαφορετικότητα; Η διαφορετικότητα λοιπόν δεν έχει να κάνει και δεν πρέπει να συγχέεται με τα διάφορα ή διαφορετικά ελαττώματα μεταξύ των ανθρώπων. Η διαφορετικότητα δεν έχει να κάνει με κανενός είδους ξεσπάσματα, κουκουλώματα ή εντυπωσιασμούς. Η διαφορετικότητα έχει να κάνει με το πως αντιμετωπίζουμε με ευθύτητα τα ελαττώματα ή τα προβλήματα μας, και τελικά πως τα εξευγενίζουμε.
Η διαφορετικότητα επομένως έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε στην ουσία διαφορετικοί, γιατί στην ουσία είμαστε "όμοιοι" (όμοιοι όχι όσον αφορά τις ψυχολογικές συνήθειες και γνωσιακές διαμορφώσεις μας αλλά όμοιοι ως προς την ύπαρξη μας)  και, με το παραπέρα αντίκρισμα και την πραγμάτωση αυτής της συνειδητοποίησης.

- Αντώνης Χαρατσής






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...