Για μένα: Η κρεατοφαγία δεν είναι επιλογή, είναι μία υποβολιμιαία επιλογή πάνω στο χειραγωγούμενο άτομο, καθώς ενώ δεν μαθαίνει κάποιος να είναι κρεατοφάγος, αλλά γίνεται ασυνείδητα με τρόπο μηχανικό σχεδόν μεταφυσικό από την στιγμή της γέννησης του (αν όχι της σύλληψης του). Εδώ θα κάνω μία παρέκβαση και θα το παρομοιάσω με μαύρη μαγεία.
Έτσι στο βιολογικά αναπτυσσόμενο άτομο προσπαθείται "υπογείως" αν και φανερά, καθώς το καθοδηγούμενο και διεφθαρμένο φανερό έχει γίνει η δεύτερη φύση του ασυνειδήτου, να υποταχθεί η βούληση του και να υπονομευτεί ενδόμυχα η όποια ιδιαιτερότητα του που μπορεί να το κάνει χαρισματικό και ελπιδοφόρο για την κοινωνία.
Έτσι ο άνθρωπος "εκλαμβάνει" (χωρίς όμως να έχει την συνείδηση) την βρώση - ως μια λειτουργική ανάγκη, αλλά και την όποια επίκτητη συνήθεια ως μία ντοπαρισμένη, αλλοτριωμένη και "φυσική" - μη "προαγωγίσιμη" συμπεριφορά, που όμως του ενισχύει το αίσθημα της ψευτο-ασφάλειας και της αυτοσυντήρησης προς την ομαλή κοινωνικοποίηση του. Ακόμα και αν ο άνθρωπος έχει γνώση όλων των παραμέτρων που τον οδηγούν στην συγκεκριμένη διατροφική συνήθεια, και συνεχίζει να την ακολουθεί, ούτε σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για πραγματική επιλογή αλλά μάλλον για μία καλά εκλογικευμένη συνήθεια.
Αντίθετα η περιθωριοποιημένη χορτοφαγία, η αυστηρή χορτοφαγία και ωμοφαγική χορτοφαγία όταν γίνονται εν γνώση και κατανόηση μπορεί να είναι επιλογές.
- Αντώνης Χαρατσής
