ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ
Σαν ξεπροβάλλει η αυγή, ο Έρωτας ανοίγει τα φτερά του, μα σαν σουρουπώνει ξαποσταίνει.
Ανάμεσα σ' αυτές τις δύο καταστάσεις, η Αγάπη στέκεται ατάραχη.
Μέσα της όμως ζηλεύει την ορμή του, περιμένοντας ένα νεύμα για να την φωλιάσει.
Όταν όμως ζυγώνει αντιλαμβάνονται και οι δύο ό,τι αυτός την έχει περισσότερο ανάγκη, και έτσι για να τον προστατέψει τον κλείνει στα σωθικά της.
Ο Έρωτας όμως δεν αντέχει και σαν αγριεμένο άτι δραπετεύει.
Τότε η Αγάπη του δίνει μία συμβουλή: Όταν τρανέψεις, έλα στο πλάι μου, να περπατήσουμε μαζί, χέρι με χέρι.
Ο Έρωτας βρίσκεται σε δίλλημα, ή θα μοιραστεί την δύναμη του με την αγάπη, ή ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του.
Στο μεταξύ ο Έρωτας προσκαλεί την Λογική, για να του κάνει παρέα. Μέσα σ` αυτήν την μέθεξη, ο Έρωτας αποκτάει συνείδηση, υπόσταση, καταλαβαίνει ότι δεν είναι τυχαίος. Τελικά επανέρχεται στην Αγάπη και της δίνει το χέρι του.
Και αν χάσω την φλόγα μου; Ρώτησε ανήσυχα ο Έρωτας.
Θα μπορούσες να την έχεις χάσει ήδη εδώ και καιρό, έτσι όπως τριγυρνάς μόνος σου, απάντησε η Αγάπη.
Πλέον, όποτε ήταν απαραίτητο, η Αγάπη έπιανε δουλειά και ο Έρωτας ξεκουραζόταν. Όποτε πάλι ήταν απαραίτητο, ο Έρωτας έπιανε δουλειά και η Αγάπη ξεκουραζόταν.
Στην πορεία του χρόνου, ο Έρωτας είδε ότι η Αγάπη είχε πολύ περισσότερα πράγματα να κάνει, και έτσι της ζητάει να τον αφομοιώσει.
Τότε Αγάπη και Έρωτας, γίνονται ΕΝΑ.
