Όταν έχουμε την επιθυμία να βγούμε από τον εαυτό μας, να υποδυθούμε κάποιον άλλον, να μιμηθούμε, αυτό δεν μπορεί να είναι αυτογνωσία, είναι ταύτιση και ικανοποίηση του "εγώ" μέσω της πραγμάτωσης της επιθυμίας. Και αυτός ο κανόνας-εξάρτηση ισχύει για το καθετί. Ψάχνουμε ένα δυνατό ναρκωτικό-συναίσθημα για να μας ικανοποιήσει.
Έτσι χάνουμε τους εαυτούς μας, αρνούμαστε τους εαυτούς μας, για να υποδυθούμε έναν ρόλο. Γιατί νιώθουμε φυλακισμένοι από το παρόν που έχουμε δημιουργήσει με τις σκέψεις μας. Don`t think, feel!
Η υποκρισία των ρόλων σηματοδοτεί την σύναψη μιας μη υγιής σχέσης με τους εαυτούς μας. Εξαπατάμε τους εαυτούς μας.
Επειδή είμαστε ανασφαλείς και φοβικοί γεννάμε προσδοκίες, οι προσδοκίες μετατρέπονται σε απαιτήσεις και οι απαιτήσεις καμουφλάρονται με την μορφή ρόλων. Όταν δεν ικανοποιούνται απόλυτα οι απαιτήσεις μας ή όταν τρανταχτεί το οικοδόμημα των ρόλων μας τότε αμυνόμαστε για να μην χάσουμε τα δήθεν κεκτημένα. Την σκυτάλη παίρνει η σύγκρουση!
Υπάρχει κάτι υγιέστερο από το να είμαστε οι εαυτοί μας;
- Αντώνης Χαρατσής
Έτσι χάνουμε τους εαυτούς μας, αρνούμαστε τους εαυτούς μας, για να υποδυθούμε έναν ρόλο. Γιατί νιώθουμε φυλακισμένοι από το παρόν που έχουμε δημιουργήσει με τις σκέψεις μας. Don`t think, feel!
Η υποκρισία των ρόλων σηματοδοτεί την σύναψη μιας μη υγιής σχέσης με τους εαυτούς μας. Εξαπατάμε τους εαυτούς μας.
Επειδή είμαστε ανασφαλείς και φοβικοί γεννάμε προσδοκίες, οι προσδοκίες μετατρέπονται σε απαιτήσεις και οι απαιτήσεις καμουφλάρονται με την μορφή ρόλων. Όταν δεν ικανοποιούνται απόλυτα οι απαιτήσεις μας ή όταν τρανταχτεί το οικοδόμημα των ρόλων μας τότε αμυνόμαστε για να μην χάσουμε τα δήθεν κεκτημένα. Την σκυτάλη παίρνει η σύγκρουση!
Υπάρχει κάτι υγιέστερο από το να είμαστε οι εαυτοί μας;
- Αντώνης Χαρατσής
