ΜΙΑ ΠΝΟΗ ΑΛΛΑΓΗΣ!

Όταν για παράδειγμα αλλάξουν οι διατροφικές μας συνήθειες, όταν εγκαταλείψουμε σταδιακά όλοι οι άνθρωποι την ζωοφαγία και γίνουμε χορτοφάγοι, τότε η ζωή μας θα γίνει πιο εύκολη γιατί θα δημιουργηθούν διαφορετικές και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και, βιοπορισμού σε αυτόν τον τόπο που λέγεται γη. Κατά προέκταση θα μάθουμε να συμβιώνουμε αρμονικά και μεταξύ μας αλλά, και με την φύση. Και αυτό γιατί θα έχουμε επανεφεύρει τα μέσα για κάτι τέτοιο, έχοντας ως γνώμονα πάντα τα μέσα, και όχι έναν αόριστο σκοπό, αποτέλεσμα, ή ιδέα.
Η προσπάθεια για να αλλάξει ο κόσμος γιατί έτσι πρέπει, γιατί αυτό θα ήταν το ιδανικό, ή γιατί όλα είναι χάλια, μόνο καταναγκασμό, επιπολαιότητα και απόγνωση μπορεί να φέρει. Θα ήταν απλά άλλη μια εξωραϊσμένη πραγμάτωση του «εγώ», που τελικά δεν θα οδηγούσε πουθενά. Η ιστορία έχει αποφανθεί ότι οι ψυχολογικές ή ιδεολογικές επαναστάσεις δεν οδήγησαν πουθενά. Μόνο με αγνά και αυθόρμητα μέσα μπορούμε να οδηγηθούμε προς την πραγματική ελευθερία και την αρετή.

- Εάν δεν τρώω κρέας θα είμαι αδύναμος, δεν θα μπορώ να δουλέψω, δεν θα έχω καλή υγεία ή καλή διαύγεια πνεύματος.... Έχουμε κάνει τον φόβο για το άγνωστο, θέσφατο. Έχουμε κάνει την συνήθεια, την παράδοση και την απόλαυση-καλοπέραση καθημερινή μας ρουτίνα. Κοντοφθαλμούμε (αφού έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι πρέπει να παραμείνει). 

Δεν χρειάζονται αναφορές υπέρ της χορτοφαγίας και κατά της ζωοφαγίας. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις το αυτονόητο.

Αντί να ερευνούμε και να πειραματιζόμαστε όπως κάναμε όταν ήμασταν παιδιά, να δοκιμάζουμε, να ακούμε τον εσωτερικό μας εαυτό, μιμούμαστε και ακολουθούμε πιστά την πλειοψηφία ή τις προσταγές των «ειδικών» άκριτα, και αγόγγυστα. Έχουμε απολέσει το δικαίωμα να φέρνουμε αντίρρηση, να αμφιβάλλουμε, εκτός όταν πλήττεται άμεσα η ακεραιότητα μας. Γιατί άνθρωπε; Μα ξεκάθαρα τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος; Αναρωτήθηκες ποτέ; Μέχρι που φτάνει το όριο της ανθρώπινης ύπαρξης σου;

Ξέρω ότι επαναπαύεσαι στο πως είσαι τώρα, βαθιά μέσα σου δεν θέλεις να αλλάξει τίποτα. Μπορεί να λες ότι σου αρέσει να προσαρμόζεσαι στα δύσκολα ή ότι θα αγωνιστείς για να τα βγάλεις πέρα ή ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες ή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, αλλά όλα αυτά είναι απλά ένας μηχανισμός άμυνας-αντίδρασης στο πως έχεις διαμορφωθεί να σκέφτεσαι ως τώρα. Αυτό συμβαίνει επειδή υποφέρεις από ψυχολογικές διακυμάνσεις μεταξύ υπερεγρήγορσης και νωθρότητας.

Στην πραγματικότητα δεν έχεις αυτόνομο τρόπο σκέψης και ελεύθερη βούληση. Αυταπατάσαι πιστεύοντας ότι είσαι μοναδικός, ιδιαίτερος, ξεχωριστός. Δεν θέλω να σε κάνω να ντραπείς αλλά πραγματικά το πιστεύεις αυτό; Δεν θα σε διευκολύνω, απλά αναρωτήσου μόνος σου τι πραγματικά σε κάνει να υπερέχεις από ένα συνάνθρωπο σου ή ένα ζώο.
Λοιπόν οφείλουμε διαρκώς να επαναπροσδιορίζουμε τις ζωές μας, όχι αφηρημένα και δογματικά, αλλά να επαναπροσδιορίζουμε ανακτώντας εκείνες τις χαμένες και καταφρονημένες αξίες,  όπως η αγάπη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, προσδίδοντας σε αυτές την πραγματική τους σημασία και υπόσταση, όχι την επίπλαστη, υποκειμενική ή ιδεολογική. Πρωτίστως έχοντας συνεχή επίγνωση περί της συνειδητότητας της ύπαρξης μας, oφείλουμε να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας ως προς το τι είμαστε... Προσήλωση στο Είναι.
Τότε και μόνο τότε μπορούμε να γίνουμε λιγότερο κτητικοί, λιγότερο καταναλωτικοί, λιγότερο φιλόδοξοι, λιγότερο ανταγωνιστικοί, λιγότερο εγωιστές. Και τότε θα ανακαλύψουμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες, χωρίς να διαχωρίζουμε τις υλικές από τις πνευματικές. Όπως και τα διάφορα συναισθήματα: χαρά, λύπη, θυμός, συγκίνηση κτλ, μας δόθηκαν όχι για να τα καταχραστούμε ή να τα καταπνίξουμε αλλά, για να κάνουμε σωστή χρήση τους, και ακραιφνώς να αποτυπώνονται στο πρόσωπο μας. Μήπως έτσι δεν μεταμορφωνόμαστε πνευματικά;
Όταν το έδαφος είναι γόνιμο, έρχεται η σειρά της προσωπικής δράσης του καθενός από εμάς. Είναι αυτή η κρίσιμη στιγμή όπου αναπτύσσεται το πνεύμα της συντροφικότητας, της συμφιλίωσης, της συνεργασίας. 
Έτσι πετυχαίνουμε μια ριζική κοινωνική αλλαγή, σε κάθε κοινωνία. Μια αλλαγή που ξεκινάει από την μεταμόρφωση των εαυτών μας.

- Αντώνης Χαρατσής